Janik Jerzy (1829–1907), pastor zboru ewangelickiego w Ustroniu na Śląsku Cieszyńskim, działacz społeczny. Syn chłopa w Ropicy pod Cieszynem, najmłodszy z rodzeństwa liczącego ponad 20 dzieci. Uczęszczał do gimnazjum ewangelickiego w Cieszynie, a następnie studiował na Wydziale Teologii Ewangelickiej w Wiedniu. W dn. 7 IX 1856 r. wybrany został na stanowisko pastora w zborze ustrońskim po wybitnym pomologu i pisarzu Karolu Kotschym. W Ustroniu pracował J. do zgonu, czyli ponad 50 lat. Wiele wysiłku i pracy włożył w rozwój szkolnictwa w tym zborze. Jednoklasową szkołę przy kościele w Ustroniu rozbudowano za jego czasów do 6 klas, jednoklasówkę w Ustroniu-Polanie do 2 klas, nowe zaś szkoły stanęły w Bładnicach i Brennej. Z jego inicjatywy założony został zakład sierocy w Ustroniu, mieszczący pod koniec życia fundatora ponad 30 dzieci. Zakład ten, aczkolwiek związany ze zborem ustrońskim, przeznaczony był dla sierót i zaniedbanych dzieci również z innych zborów śląskich. Poprzez żonę Klugównę (z Krakowa) spowinowacony z notariuszem cieszyńskim Andrzejem Cinciałą, utrzymywał kontakty z Krakowem i Cieszynem. Plebania ustrońska była w r. 1863 swego rodzaju placówką powstańczą, w której szwagier J-a, inż. Edward R. Klug z Krakowa, kontaktował się z emisariuszami i tu też ukrywał ważniejsze papiery. J. należał do grona ludzi przygotowujących grunt pod „Dziennik Cieszyński”. Drukiem ogłosił J. Historię ewangelickiego zboru ustrońskiego, ułożoną na pamiątkę obchodu 100-letniego jubileuszu w dniu 25 VII 1883 (Cieszyn 1883), kilka swoich kazań i sprawozdań z założonego i prowadzonego przez siebie zakładu sierocego w Ustroniu. Zmarł 9 VIII 1907 r. w Ustroniu, pozostawiając 6 synów i 3 córki.
Wantuta J., Śląsk Cieszyński a powstanie narodowe 1863, „Głos Stanu Średniego” 1938 nr 4; – Pamiętnik dra Andrzeja Cinciały, notariusza w Cieszynie (1825–1898), Kr. 1931 ; – „Dzien. Cieszyński” 1907 nr 182, 189; „Przyjaciel Ludu” 1907 nr 16.
Ludwik Brożek