Berres Józef (1796–1844), profesor anatomji. Urodzony w Göding na Morawach, syn cyrulika, odbył studja chirurgiczne w Wiedniu, poczem jako magister chirurgji i położnictwa był na praktyce w szpitalu powszechnym, prowadząc zarazem ćwiczenia sekcyjno-anatomiczne, gdyż do tego działu okazywał szczególniejsze zamiłowanie. W r. 1817, a więc mając zaledwie lat 21, został powołany na stanowisko nauczyciela anatomji i anatomji patologicznej w Instytucie medyko-chirurg. przy lwowskiem liceum. Gdy zaś to liceum zostało tegoż roku przemienione na uniwersytet, przy którym Instytut med.-chir. pełnił zadanie wydziału lekarskiego, B. otrzymał tytuł profesora anatomji. Lwów zawdzięczał mu utworzenie gabinetu anatomo-patologicznego, który niestety spłonął w czasie bombardowania miasta (1848). Za działalność w czasie cholery (1831) otrzymał obywatelstwo honorowe Lwowa. Zajmował się tu także praktyką prywatną. Z czasów lwowskich pochodzi najpoważniejsze dzieło B.: Anthropotomie oder Lehre von d. Bau d. menschl. Körpers (Wiedeń 1821 i dalsze wydania), które mu zjednało rozgłos europejski. W r. 1831 został powołany do Wiednia na katedrę anatomji (po śmierci Meyera) i stał się tu jednym z najpopularniejszych członków fakultetu. I tu zajął się gabinetem anatomo-patolog., który uporządkował i wzbogacił. Z tego okresu pochodzą ważne badania B. nad histologją. On pierwszy zastosował też nowe metody reprodukowania obrazów mikroskopowych i wprowadził na tem polu własne ulepszenia. Owocem tych prac było dzieło: Anatomie d. mikroskop. Gebilde d. menschl. Körpers (Wiedeń 1837–1843). W nagrodę zasług naukowych otrzymał (1834) tytuł doktora chirur. Honor. causa (dotychczas był bowiem tylko magistrem), otrzymał też złoty medal (»für Kunst u. Wissenschaften«), wyniesiony wreszcie został do stanu szlacheckiego (1842) z tytułem Edler von Perez. Zmarł 24 XII 1844. Z pism jego do bibljografji polskiej należą dwa następujące: Odezwa do publiczności w czasie cholery (Lw. 1831) i Praktische Erfahrung üb. die Natur d. Cholera in Lemberg und Behandlungsart ders. (Lemberg 1831). B. był nadto współpracownikiem założonego przez Hüttnera (1821) we Lwowie kalendarza, redagowanego po polsku i niemiecku: »Pielgrzym lwowski« (»Der Pilger von Lemberg«), którego zadaniem miało być nawiązanie stosunków między ówczesnym światem oficjalnym rządowym a społeczeństwem polskiem.
Portrety (4 litogr. z różn. okresów) w zbiorze Pawlikowskich we Lwowie, teka II, sygn. 600–6012.
Kośmiński; Finkel, Hist. Uniw. Lwowsk., passim; Estr., I 91; »Rozmaitości lwowskie« 1837, nr 34; Puschmann T., Die Medizin in Wien während d. letzten 100 J., Wien 1884; Wurzbach, I 333; Hübotter, Biogr. Lexikon d. hervorrag. Aerzte, 2 wyd., I 497; Schematismus f. Galizien 1818–1831.
Witold Ziembicki