Billewicz Józef († 1850), herbu Mogiła, marszałek szlachty powiatu rosieńskiego, członek Towarzystwa Patrjotycznego, syn Mateusza i Łopacińskiej, pisarzówny litewskiej. W r. 1766 był horodniczym, a w 1789 wojskim żmudzkim. W r. następnym obrany komisarzem cywilno-wojskowym repartycji rosieńskiej ks. żmudzkiego, w r. 1792 konsyljarzem konfederacji targowickiej, w r. 1793 posłował na sejm grodzieński. W r. 1795 był prezydentem sądu granicznego pow. rosieńskiego, a w pięć lat później podkomorzym tegoż powiatu. 15 VIII 1812 wybrany przez zgromadzenie obywateli w Rosieniach na deputowanego do Konfederacji Gen., następnie marszałek szlachty pow. rosieńskiego. W 1820–21 mistrz katedry loży rosieńskiej »Palemon«, członek hon. lóż wil.: »Doskonała Jedność« i »Dobry Pasterz«. Na tajnem zgromadzeniu w Zakręcie pod Wilnem w maju 1821 przyjęty do T-wa Patrjotycznego z poleceniem rozkrzewiania T-wa na Żmudzi, szerszej działalności nie rozwinął. Z żony Anny z Szemiotów miał córki: Urszulę Piłsudską i Kunegundę Staniewiczową. Po zgonie B-a w 1850 dobra jego Billewicze przeszły na własność Piłsudskich.

Niesiecki; Uruski; »Kur. Lit.« z 1812, nr 70; Arch. Kom. Histor. Pol. Ak. Um., t. XIV, 176; Mościcki, Pod znakiem Orła (1922), 231; Askenazy, Łukasiński (1929), 83, 381. – Arch. Państw. Wil. – Kancelarja Gen. Gubernatora, r. 1795, nr 8, cz. 11 k. 383 (własnoręczny życiorys) i tamże Formul. spiski r. 1800. k. 191–informacje Leonidasa Źytkowicza.

Henryk Mościcki