Jeżewski Józef h. Jastrzębiec (zm. 1756), poseł sejmowy. Syn Adama, kasztelana raciąskiego, i Marianny Kuklińskiej. Pochodził ze starej rodziny mazowieckiej, piastującej urzędy od XV w. We wczesnej młodości służyć miał jako kadet w wojsku saskim i odbyć kampanię przeciw Szwedom na Pomorzu. Podobno przeszedł w randze kapitana do wojska koronnego i w r. 1753 otrzymał rangę pułkownika w regimencie konnym hetmana polnego W. Rzewuskiego. W r. 1727 był podczaszym zawskrzyńskim, w 1736 stolnikiem płockim. Był posłem z woj. płockiego na sejmy w l. 1730, 1740, 1744, 1754. Kilkakrotnie pełnił funkcję deputata na Trybunał Radomski. W r. 1740 był na usługach posła pruskiego i przyczynił się do zerwania sejmu. Gdy na sejmie 1744 r. wymienił go jako jurgieltnika pruskiego w słynnym wystąpieniu poseł wiski J. Wilczewski, J. próbował się zapierać. J. był klientem hetmanów: J. Potockiego, a później J. Kl. Branickiego, na rzecz którego działał na sejmikach województw płockiego, mazowieckiego, ziemi dobrzyńskiej i na generale kujawskim. W r. 1752 erygował za przywilejem królewskim wieś Rościszewo w woj. płockim na miasto. Żonaty był z Katarzyną z Rościszewskich, wdową po kasztelanie bydgoskim Wysockim. Miał J. synów: Piotra i Benedykta.

Boniecki; Niesiecki (wyd. Bobrowicza); Uruski; – Konopczyński W., Fatalny sejm, Od Sobieskiego do Kościuszki, Kr. 1921; Skibiński M., Europa a Polska w dobie wojny o sukcesję austriacką, Kr. 1913 I–II; – Diariusze sejmowe z w. XVIII, Wyd. W. Konopczyński, W. 1937 III; Matuszewicz M., Pamiętniki, W. 1876; Teka Podoskiego, IV 15, 634, 681, 684, 686–9, 697; – AGAD: Arch. Roskie VIII/68, Arch. Radziwiłłów V nr 6099; B. PAN w Kr.: rkp. 952.

Jerzy Michalski