Karnicki Józef Marcin (1841–1914), prawnik, senator cesarstwa rosyjskiego. Ur. w majątku rodzinnym Landskorona w Inflantach (pow. Lucyn w gub. witebskiej), był synem Jana, sekretarza stanu przy Radzie Administracyjnej Królestwa Polskiego, i Emilii z Karnickich. K. ukończył w r. 1861 École de Droit w Paryżu, a w r. n. rozpoczął pracę jako referendarz w Radzie Administracyjnej Królestwa Polskiego. Następnie został podprokuratorem Trybunału Cywilnego w Warszawie, gdzie dal się poznać jako znawca dawnego prawa polskiego, rosyjskiego i kodeksu Napoleona. Po reformie sądownictwa w Królestwie Polskim (1876) K. został powołany do biura oberprokuratora kasacyjnego departamentu cywilnego. W r. 1882 otrzymał nominację na wicedyrektora departamentu w Min. Sprawiedliwości w Petersburgu, został członkiem Rady Ministerialnej, członkiem, a następnie prezesem Komisji Redakcyjnej nowego kodeksu cywilnego. W r. 1896 został senatorem kasacyjnego departamentu cywilnego Rady Państwa. Był również prezesem sekcji prawa cywilnego Tow. Prawniczego. W r. 1912 obchodził jubileusz 50-lecia swej służby i został mianowany rzeczywistym radcą stanu. K. pozostawał w bardzo bliskich stosunkach z Włodzimierzem Spasowiczem. Zmarł w maju 1914 r. w Petersburgu.
Boniecki; Borkowski J. S. Dunin, Genealogie żyjących utytułowanych rodów polskich, Lw. 1895 s. 278; Uruski; – Roczniki Urzędowe Królestwa Polskiego; – „Kur. Warsz.” 1914 nr 130; „Žurnal Ministerstwa Justicii” 1914; – AGAD: Protokoły posiedzeń Rady Administracyjnej Król. Pol., t. 144–157; – Relacja Zofii Czarnockiej.
Zofia Dłużewska-Kańska