Kirchmayer Julian (1827–1874), galicyjski konserwatysta, poseł na Sejm Galicyjski i do Rady Państwa. Syn Jana Kantego i Anieli Dorau, właściciel podkrakowskiej wsi Krzesławice, którą posiadał już jego dziad Wincenty Antoni. Ur. 16 II (wg danych rodzinnych 27 VIII). Początkowo działał w okręgu krakowskim, zajmując się sprawami gospodarczymi. Od r. 1861 aktywnie pracował w krakowskim Tow. Gospodarczo-Rolniczym, którego był członkiem czynnym, a w l. 1861, 1863–4, 1870–4 członkiem Komitetu. W l. 1870–1 był delegatem do zgromadzenia ogólnego Galicyjskiego Tow. Kredytowego Ziemskiego we Lwowie. Sprawował funkcje: członka komisji katastralnej, podkomisji krajowej podatku gruntowego, Rady Szkolnej Okręgowej w Krakowie, rzeczoznawcy dla dóbr tabularnych w sądzie krajowym. Głównie jednak zajmowały K-a prace w Radzie Powiatowej w Krakowie, której był członkiem, następnie członkiem Wydziału Powiatowego, a w r. 1874 prezesem. Potrafił sobie zjednać chłopskich wyborców, co ułatwiło mu karierę parlamentarną.

Politycznie K. związany był z konserwatystami krakowskimi. Szerszą działalność rozpoczął w r. 1870 dzięki sukcesowi odniesionemu 5 VII w wyborach do Sejmu Galicyjskiego w okręgu gmin wiejskich Kraków–Mogiła–Liszki–Skawina. W czasie sesji sejmowej t. r. K. wypowiadał się za zmianą ustawy gminnej oraz wybrany został do komisji budżetowej, komisji dla sprawdzenia czynności Wydziału Krajowego, komisji drogowej, a 1 IX deputowanym do Rady Państwa. Podczas kolejnych sesji sejmowych w l. 1870–4 pracował w komisjach: propinacyjnej, gminnej i administracyjnej. Od początku działalności poselskiej zajmował się głównie konkretnymi sprawami gospodarczymi, nie zabierając głosu w sprawach politycznych, jakkolwiek popierał wszystkie akcje zmierzające do ugruntowania autonomii Galicji. Dwukrotnie reprezentował Galicję w Radzie Państwa (1870–1, 1871–3), jednakże w Kole Polskim nie odgrywał znaczniejszej roli. W sejmie 1872 r. należał do grupy posłów, która postulowała reorganizację szkół ludowych, udzielenie im pomocy finansowej oraz budowę burs przy seminariach nauczycielskich. Zasadniczym terenem działania K-a była sejmowa komisja drogowa, do której należał od r. 1870, a od 1872 przewodniczył jej obradom. K. postulował zmianę ustawy drogowej z r. 1866 w celu dostosowania jej do aktualnej sytuacji dróg w Galicji, podkreślał konieczność poprawy stanu i opieki dróg mających znaczenie dla rozwoju ekonomicznego Galicji, żądał od Wydziału Krajowego energicznej i skutecznej kontroli finansowej i technicznej budowanych dróg oraz ukrócenia nadużyć.

Jako poseł gmin wiejskich K. zyskał popularność wśród chłopów podkrakowskich. Starał się też ugruntować swą pozycję, a zarazem propagować ogólne założenia polityki autonomistów. Wyrazem tego były dwie broszury K-a, pt. Do moich wyborców (Kr. 1871 i 1873), w których wyjaśniał chłopom sytuację wewnętrzną Austrii, podkreślał konieczność autonomii, przedstawiał istotę rezolucji galicyjskiej, działalność Koła Polskiego w Radzie Państwa, krytykował działaczy ukraińskich. Podawał też szczegóły prac sejmowych, zatrzymując się szerzej nad sprawami ustawodawstwa gminnego, oświaty ludowej, dróg. Treść broszur wskazuje, że K. był zdecydowanym konserwatystą i klerykałem. K. pisał także korespondencje do „Gazety Warszawskiej”, w których przedstawiał sprawy Sejmu Galicyjskiego oraz stanowisko Koła Polskiego w wiedeńskiej Radzie Państwa. Zmarł po długiej chorobie w Krzesławicach 24 IV 1874 r., pochowany w grobach rodzinnych w Pleszowie. Żoną jego była Zenobia ze Stanowskich (1836–1899), z którą miał 8 dzieci: Jana Kantego (ur. 1858), Zygmunta Augusta (1861–1862), Salomeę Anielę (ur. 1863), zamężną za Tadeuszem Ajdukiewiczem (zob.), Adama (1864-1935), Wincentego Józefa (ur. 1866), żonatego z Beatą, córką Jana Matejki (zob.), Anielę Marię (ur. 1868), zamężną za Teofilem Stachiewiczem, matkę Juliusza i Wacława Stachiewiczów (zob.), Kazimierę (ur. 1869), zamężną za Rogerem Battaglią, Marię Matyldę (ur. 1871), zamężną za Ludwikiem Stachiewiczem, i Józefę Wiktorię (1873–1874).

Demel J., Stosunki gospodarcze i społeczne Krakowa w latach 1853–1866, Wr. 1958; – Pamiętniki krakowskiej rodziny Louisów (1831–1869), Oprac. J. Zathey, Kr. 1962; Spraw. stenogr. Sejmu Krajowego Galicyjskiego, 1870–3; Stenographische Protokolle über die Sitzungen des Hauses der Abgeordneten des österreichischen Reichsrathes. VII Session 1871–1873, Wien 1873 s. 2, 16, 208, 642, 872, 1356, 1917; Szematyzmy Król. Galicji, 1855–74; – „Czas” 1874 nr 95; „Gaz. Lwow.” 1874 nr 95; „Kłosy” 1874 s. 370–1 (podob.); „Tyg. Illustr.” 1874 II s. 170.

Jerzy Zdrada