Sikorska z Rostalskich Juliana Domicella Marcjanna, używane imię Julia (1846–1923), działaczka społeczno-oświatowa, właścicielka drukarni. Ur. 16 II w Piotrkowie, w zubożałej rodzinie ziemiańskiej, była najstarszą z jedenaściorga dzieci Ignacego Rostalskiego, sekretarza szkoły realnej w Kaliszu, a następnie gimnazjum rządowego w Płocku, i Praksedy z Jakubowskich.
S. ukończyła 4-klasową pensję w Płocku, a w r. 1864 Instytut Aleksandryjsko-Maryjski Wychowania Panien (przeniesiony w r. 1862 z Puław do Warszawy) i otrzymała patent nauczycielski. Przez rok była nauczycielką domową w majątku Koskowskich w Chrzesnem koło Warszawy. W r. 1870 wyszła za mąż za Stanisława Sikorskiego, inżyniera chemika, brata Jadwigi (zob.) i odtąd zmieniała wielokrotnie miejsce zamieszkania, związane z pracą męża w cukrowniach, młynach i browarach. Spędzili też półtora roku w Austrii i Niemczech.
W poł. l. osiemdziesiątych S. zamieszkała na stałe w Warszawie. Silny wpływ na nią wywarła Paulina Sieroszewska, siostra pisarza, rozbudzając zainteresowania ruchem socjalistycznym i kobiecym. W r. 1883 S. została członkiem nielegalnego Kobiecego Koła Oświaty Ludowej (KKOL). W r. 1886 przejęła od swego teścia Józefa Sikorskiego (zob.) zarząd drukarni, a po jego śmierci w r. 1896 została jej właścicielką. Drukarnia mieściła się przy ul. Wareckiej 14, była dużym zakładem, zatrudniającym ok. 25 pracowników. Drukowano tam czasopisma: „Przegląd Filozoficzny”, „Wiadomości Matematyczne”, dziennik „Gazeta Polska” oraz liczne utwory literackie i popularnonaukowe. S. kontynuowała rozpoczęty przez teścia druk „Encyklopedii Wychowawczej” (ostatni zeszyt wydany w r. 1909). Znaczną część produkcji oficyny stanowiły wydawnictwa nielegalne lub półlegalne, drukowane głównie dla potrzeb KKOL. S. była od r. 1886 kierownikiem sekcji wydawniczej tego koła. Wraz z grupą pań, członkiń KKOL, zajmowała się doborem tekstów, a także uczestniczyła w przygotowywaniu i wysyłaniu paczek z broszurami na wieś; prowadziła też ankietowe badania rezultatów podjętej akcji. Dla ukrycia nielegalnej działalności wydawniczej S., będąc członkiem zarządu legalnego i popieranego przez władze rosyjskie Komitetu Damskiego Warszawskiego Tow. Opieki nad Zwierzętami, wykorzystywała tę organizację do firmowania wydawanych broszur. Dlatego wiele z nich zawierało wstawki propagujące opiekę nad zwierzętami. Tematyka książeczek przeznaczonych przede wszystkim dla dzieci i młodzieży wiejskiej była różnorodna: przeważały prace popularnonaukowe z dziedziny przyrody, geografii i higieny, ale były tu również opowiadania historyczne, baśnie, przeróbki powieści. Dużą rolę w ich kolportażu odegrali nauczyciele szkół elementarnych. Mimo rewizji przeprowadzanych wielokrotnie w drukarni S. prowadziła tę akcję przez 20 lat, a jedyną represją jaka ją spotkała był proces w maju 1906 o wydrukowanie broszury „Obsadzanie dróg” bez zezwolenia cenzury. Wydział karny warszawskiego sądu okręgowego skazał ją na dzień aresztu i 25 rb grzywny. Broszury drukowano w dużych nakładach i przekazywano dla KKOL po cenach kosztów.
W r. 1898 w domu, w którym mieściła się drukarnia S-iej, otwarta została przez KKOL «Księgarnia Polska», której oficjalnymi właścicielami byli: S. oraz Mieczysław Brzeziński. Księgarnia zmieniła wkrótce potem nazwę na «Księgarnia Polska J. Sikorskiej» i przejęła kolportaż wydawnictw, wysyłanych na prowincję przez KKOL. W r. 1906 ukazał się „Katalog tanich książek, znajdujących się na składzie Księgarni Polskiej J. Sikorskiej w Warszawie”. S. nadzorowała pracę księgarni, którą zarządzała Hanna Dobrowolska, członkini KKOL. Drukarnię zlikwidowała S. ok. r. 1910, księgarnię przejęła Polska Macierz Szkolna. W l. 1892–5 wraz ze swą szwagierką Jadwigą była S. opiekunką szwalni nr 5 Warszawskiego Tow. Dobroczynności, organizowała tam m. in. kursy dokształcające dla szwaczek. W r. 1894 weszła w skład komisji Tow. Popierania Przemysłu i Handlu, zajmującej się opieką nad kobietami pracującymi w rzemiośle. W okresie rewolucji 1905–7 drukowała w swym zakładzie nielegalne ulotki. W r. 1907 była współzałożycielką Tow. Wychowania Przedszkolnego, a także członkiem Komitetu Ratunkowego, który opublikował w lutym t. r. odezwę „Na ratunek dzieciom robotników łódzkich” („Myśl Niepodległa” 1907 nr 17). Po r. 1907 S. przekazała dla tworzącej się Biblioteki Publicznej w Warszawie wiele książek, tak z własnego księgozbioru, jak też w imieniu «Księgarni Polskiej». Była członkiem Tow. Miłośników Historii w Warszawie, Tow. Muzeum Kaszubsko-Pomorskiego w Sopocie, Tow. Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, Tow. «Kropla Mleka», Tow. Przyjaciół Pieskowej Skały w Ojcowie, Tow. Przyjaciół Pragi (przedmieścia Warszawy) i in. Ostatnie lata życia spędziła w Górze Kalwarii koło Warszawy u córki Heleny. Zmarła 19 III 1923 w Górze Kalwarii i pochowana została na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Helena Radlińska, uważając S-ą za jedną z wybitniejszych polskich działaczek społeczno-oświatowych przełomu XIX i XX w., zbierała materiały do opracowania obszernej monografii o jej działalności. Materiały te spłonęły w Warszawie w czasie drugiej wojny światowej.
W małżeństwie ze Stanisławem Sikorskim miała S. trzy córki: Jadwigę, zamężną Klemensiewiczową (zob.), Helenę, zamężną Karyory (zob.), i Marię, żonę Mieczysława Jankowskiego.
Bibliogr. Warszawy, IV; Czajka M., Kamler M., Sienkiewicz W., Leksykon historii Polski, W. 1995; Słown. Pracowników Książki Pol. (bibliogr.); – Kiepurska H., Warszawa w rewolucji 1905–1907, W. 1974; Klemensiewiczowa J., Stanisław i Julia Sikorscy, „Gaz. Rodzinna” 1957 s. 29–32; Mlekicka M., Wydawcy książek w Warszawie w okresie zaborów, W. 1987; Nagórska W., Z Morzyckich Róża Mieczysławowa Brzezińska, „Niepodległość” T. 7: 1933; Procesy prasowe, „Czas” 1906 nr 108 s. 2; Stemler J., Polska Macierz Szkolna, W. 1926 s. 59; Wawrzykowska-Wierciochowa D., Kobiece Koło Oświaty Ludowej (1883–1894), „Przegl. Hist.-Oświat.” 1960 nr 3 s. 50, 55–6, 59–60; Z dziejów książki i bibliotek w Warszawie, W. 1961; – Klemensiewiczowa J., Przebojem ku wiedzy, Wr. 1961; Morzkowska A., Tak było, „Niepodległość” T. 9: 1934; Nasza walka o szkołę pol., II; Prus B., Kroniki, W. 1964 XIV; Radlińska H., Wspomnienia uczennicy i nauczycielki, „Niepodległość” T. 5: 1931/32; Spraw. Warszawskiego Tow. Dobroczynności za r. 1892 s. 76; toż za l. 1893–5; – „Bluszcz” 1906 nr 108 s. 2; „Gaz. Rodzinna” 1955 s. 40; „Kur. Warsz.” 1923 nr 79 s. 8, nr 80 s. 8; „Oświata Pol.” 1924 s. 86–7; – Arch. paraf. św. Jakuba w Piotrkowie Tryb.: Świadectwo chrztu 1864 nr 73; B. Jag.: Akc. 27/93; B. Ossol.: rkp. 12000/II, 13151/II, 15797/II; B. Publ. w W.: rkp. A.226, A.229; – Mater. Red. PSB: Materiały dostarczone przez Jadwigę Klemensiewiczowa i Helenę Karyory; – Informacje prawnuczki, Krystyny Krusiec z W.
Stanisław Konarski