Potocki Kandyd Kazimierz h. Lubicz (ok. 1656–1716), prowincjał zakonu eremitów św. Augustyna (augustianów) prowincji polskiej. Był synem Jana i Ewy, bratem Narcyza (zob.).
Habit zakonny eremitów św. Augustyna przyjął P. 29 I 1674, mogąc mieć wtedy ok. 18 lat. Profesję zakonną złożył 12 IV 1676 w klasztorze Augustianów przy kościele Św. Katarzyny w Krakowie. Został następnie wysłany do klasztoru Św. Marcina w Warszawie na studia zakonne. W r. 1682 na kapitule prowincjalnej w Olkuszu wystąpił już jako lektor filozofii. Po trzechletnim pobycie w klasztorze Św. Anny we Lwowie, uchwałą kapituły prowincjalnej w Warszawie w r. 1685 przeniesiono go do Krakowa z tytułem definitora prowincji. W t. r. generalny przełożony augustianów w Rzymie mianował go bakałarzem teologii. Doktorat teologii uzyskał na Akad. Krak. w r. 1688, będąc wtedy regensem studiów w klasztorze Św. Katarzyny w Krakowie. Zdolności organizacyjne zyskiwały mu coraz większy rozgłos w zakonie. Powierzano mu różne godności i wysyłano kilkakrotnie w charakterze generalnego definitora polskiej prowincji augustianów na kapituły zakonne do Rzymu. Sprawował także urząd sekretarza komisji generalnej wizytującej prowincję polską augustianów w r. 1687. W l. 1691–1703 był kolejno przeorem w Warszawie, Brześciu Lit. i w Krakowie. W r. 1706 na kapitule prowincjalnej w Zaturcach został wybrany na prowincjała. Godność tę objął bezpośrednio po swoim bracie Narcyzie. Wnet potem rozpoczął wizytację klasztorów prowincji, mimo niesprzyjających warunków politycznych, niepokojów wewnętrznych i panującej w tym czasie zarazy. Ponadto w klasztorach augustiańskich szerzył się wówczas upadek karności zakonnej. Toteż w ordynacjach dla wizytowanych klasztorów kładł przede wszystkim nacisk na przestrzeganie reguły zakonnej oraz pogłębienie życia religijnego. Dawał także wskazania dotyczące utrzymywania w należytym porządku bibliotek i archiwów klasztornych, m. in. zalecał sporządzanie kopiarzy dokumentów. Za jego rządów prowincjalskich polska prowincja augustianów liczyła 22 konwenty. On sam przyczynił się do powstania dwóch nowych fundacji, a to w «Gizowie» (na Rusi, fundacja nie utrzymała się) i w Kossowie; ta ostatnia została wkrótce przeniesiona do Żydaczowa. W maju 1710 złożywszy urząd prowincjała został na następne trzy lata przeorem konwentu warszawskiego.
Podczas pobytu w Warszawie (dwukrotnie: jako przeor tamtejszego klasztoru, a także jako prowincjał najczęściej rezydujący w konwencie warszawskim) rozwinął P. szczególnie aktywną działalność kaznodziejską. Zasłynął zwłaszcza z kazań pasyjnych głoszonych w Wielkim Poście w kościele Św. Marcina. Podobnie jak prowincjał augustianów Chryzostom Gołębiowski czy Teodor Potocki, późniejszy prymas, należał P. do grona duchownych blisko związanych z dworem Sobieskich. Miał być nawet spowiednikiem młodego królewicza Jakuba, o czym wspomina panegiryk wydany drukiem w r. 1708, sławiący zasługi P-ego, a którego autorem był zapewne Innocenty Balicki, augustianin warszawski. P. najbardziej związany był z klasztorem Augustianów w Krakowie, tutaj zasłużył sobie na miano «kaznodziei i apostoła krakowskiego». Na skutek starań P-ego klasztor krakowski w r. 1706 został na mocy zarządzenia generalnego przełożonego w Rzymie zaliczony do obserwanckich i poddany bezpośredniej jurysdykcji generała. P. spędził w generalskim konwencie krakowskim ostatnie lata swego życia. Był tu przeorem od kwietnia 1712 do czerwca 1715, potem regensem studiów. Jako przeor kierował osobiście sprawami majątkowymi klasztoru. Dokonał restauracji kościoła i wzbogacił jego wystrój nowymi ołtarzami oraz malowidłami. Zmarł 31 III 1716. Pochowany został w kościele Św. Katarzyny przed wielkim ołtarzem.
Żychliński, XIV 80, – Uth B., Szkic historyczno-biograficzny zakonu augustiańskiego w Polsce, Kr. 1930 s. 144–6, 201, 295–302, 325; – [Balicki I.], Victima cordium … A Reverendo Patri Magistro Candido Casimiro Potocki, Ordinis Eremitarum S. P. Augustini Provinciae Poloniae et M.D.L. Priori Provinciali … oblata … 1708; – Arch. Państw. w Kr.: Arch. Augustianów, rkp. Aug. 22 s. 23, Aug. 38 s. 90, 102, Aug. 39 s. 6, 41–42, 82, 90–164, 178–182, 228, Aug. 46 s. 1–3, Aug. 70 s. 29, Aug. 252 s. 2–5, 67–70, 73–74, Aug. 544 s. 406, 443–444, Aug. 612 s. 228–365, rkp. K 112 s. 376–377; B. Jag.: rkp. 2579 s. 60; B. Narod.: rkp. Akc. 6385 k. 409, 507, 509, 544–550, 551v., 570, 574.
Wacław Kolak