Masny Karol (1887–1968), generał brygady W.P. Ur. 27 XII w Wadowicach, był synem Józefa i Wiktorii z domu Białek. W l. 1898–1903 uczęszczał do gimnazjum w Wadowicach, a następnie w Krakowie i zdał w r. 1908 egzamin dojrzałości. Tutaj studiował na UJ na Wydziale Prawa. Absolutorium uzyskał w r. 1912. Dn. 28 VIII 1914 wstąpił do Legionów Polskich i do grudnia t. r. służył w 3 p. piechoty. Następnie przeniesiony został do III batalionu 2 p. piechoty Legionów. W r. 1915 uzyskał stopień chorążego i był oficerem kasowym w batalionie. Latem 1916 odbył kilkutygodniowy kurs oficerów gospodarczych w Legionowie i został, już w stopniu podporucznika (od 1 IV), oficerem likwidacyjnym w 2 pułku. Rozkazem Komendy Legionów 6 I 1918 przydzielony został z dowództwa uzupełnień Polskiego Korpusu Posiłkowego na kurs intendencki w Wiedniu. Tutaj, w związku z przebiciem się 2 i 3 p. II Brygady Legionów Polskich w lutym 1918 pod Rarańczą, M. został aresztowany i internowany w obozie do czerwca t. r. Po zwolnieniu z obozu został mianowany kpt. intendentury (listopad 1918), brał udział w akcji rozbrajania Niemców w Warszawie i objął wówczas kasę okupacyjnego generał-gubernatorstwa. W nowo powstałym Min. Spraw Wojsk. (MSWojsk.) organizował Główną Kasę Wojskową, a w grudniu t. r. odkomenderowany został do organizowania Intendentury w Dowództwie Okręgu Generalnego w Łodzi. Po trzytygodniowym (marzec 1919) pobycie w Krakowie w charakterze zastępcy szefa Intendentury Okręgu Gen. wrócił do Warszawy na stanowisko szefa sekcji żywnościowej w Departamencie Gospodarczym MSWojsk. Funkcję tę pełnił do sierpnia 1923; w lipcu t. r. awansował do stopnia pułkownika. Jako pierwszy zastępca szefa Departamentu Intendentury MSWojsk. odbył w r. 1925 oraz r. 1927 specjalny kurs doskonalenia oficerów sztabowych intendentury przy Wyższej Szkole Intendentury w Warszawie. Dn. 22 XII 1927, powołany na stanowisko szefa Departamentu Intendentury MSWojsk., pełnił tę funkcję do r. 1939, również przejściowo (styczeń–kwiecień 1936) obowiązki zastępcy drugiego wiceministra Spraw Wojskowych. W marcu 1939 awansował na generała brygady.
We wrześniu 1939 M. ewakuował się wraz z MSWojsk. do Rumunii, po czym przedostał się do Francji. Podczas drugiej wojny światowej w Polskich Siłach Zbrojnych był naczelnym szefem Intendentury i szefem Służby Pieniężnej w Sztabie Naczelnego Wodza. Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 27 III 1968 w Londynie i został pochowany na cmentarzu Old Brompton. M. uzyskał m. in. następujące odznaczenia polskie: Polonia Restituta IV kl., Krzyż Walecznych – czterokrotnie, Krzyż Niepodległości.
Był żonaty z Marią z domu Zaremba (5 VII 1932). Nie wiadomo, czy miał z nią dzieci.
Rocznik oficerski, W. 1923, 1924, 1928, 1932; – Biegański W., Wojsko Polskie we Francji 1939–1940, W. 1967; Dziesięciolecie intendentury Polskiej Siły Zbrojnej 1918–1928, W. (b. r.); Kozłowski E., Wojsko Polskie 1936–1939, W. 1964; – „Dzien. Pol. i Dzien. Żołn.” 1968 nr z 29 III, 1, 2 i 3 IV; – Centr. Arch. Wojsk.: akta personalne M-ego.
Piotr Stawecki