Borowski Kasper, malarz. Syn Franciszka, ur. ok. r. 1784. Jeden ze zdolniejszych i ulubieńszych uczniów Franciszka Smuglewicza, z którego brata Antoniego (również malarza) córką był żonaty. Przy protekcji swego profesora i pomocy materjalnej kilku zamożnych ziemian wyjechał z Wilna do Paryża. Śmierć Fr. Smuglewicza (1807) przerwała jego studja zagraniczne, i zaledwie po rocznym pobycie w pracowni mistrza szkoły neoklasycznej J. L. Davida był zmuszony wrócić do kraju. 25 VI 1810 uzyskał w Uniw. Wileńskim stopień kandydata sztuk pięknych, poczem w tymże roku został nauczycielem rysunków w szkole powiatowej kowieńskiej. Od 1 IX 1813 uczył w gimnazjum w Białymstoku, gdzie spotykamy go jeszcze w r. 1836. Zdaje się, że zmarł w tem mieście. Przejęty manierą malarstwa neoklasycznego, naśladował swego mistrza Smuglewicza i kopjował jego dzieła z dokładnością, utrudniającą odróżnienie kopij od oryginałów. Celował w pejzażach, malował też al fresco. Z kopij jego znane są »Postrzyżyny Mieczysława« Smuglewicza, z obrazów oryginalnych Chrystus ukrzyżowany w kościele bonifratrów w Wilnie, łudząco przypominający pendzel Smuglewicza.

Archiwum Okr. Nauk. Wil., 45/1820 r. f. 48 (stan służby); »Czasopismo Lwowskie« 1821, I; Smokowski W., Wiadomości dodatkowe do wspomnień o szkole malarskiej wileńskiej Ad. Szemesza w »Athenaeum«, Wil. 1847, I 156–9; Rastawiecki, Słown. mal., I 68–9 (wiadom. nieścisłe); Bieliński, Uniw. Wil., II 744; Uruski.

               Michał Brensztejn