Królikowski Kazimierz Dominik h. Poraj (zm. ok. 1737), instygator W. Ks. Lit., ciwun tędziagolski, poseł sejmowy. Był właścicielem dóbr Lelany w woj. trockim. W r. 1712 obrany został posłem słonimskim na sejm. W czasie obrad limitowanego sejmu wystąpił 7 I 1713 r. przeciwko tym posłom, którzy domagali się obniżenia podatków nałożonych na województwa i nawoływał do ofiarności wobec ojczyzny. Był zwolennikiem reform skarbowo-wojskowych. Dn. 18 II 1713 r. wygłosił dwugodzinną mowę, skarżąc się na L. Pocieja i paraliżując swą nieustępliwością próby ratowania sejmu, mimo tego, że tylko sejm mógł znieść lub ograniczyć korzystną dla Pocieja konstytucję o hetmanach uchwaloną na poprzednim sejmie. Od r. 1711 ubiegał się o urząd instygatora W. Ks. Lit., został nim jednak dopiero 13 VII 1713 r. po śmierci Jana Kazimierza Frąckiewicza. Najpóźniej w r. 1715 został gubernatorem dóbr neuburskich Newla i Siebieża. Bronił Newla przed łupiestwem chorągwi hetmana wielkiego Pocieja, której porucznikiem był Kazimierz Pakosz, starosta rzeczycki, a Siebież przed chorągwią Marcjana Michała Ogińskiego, kasztelana witebskiego. W r. 1716 usiłowano zrzucić go z urzędu gubernatora, K. utrzymał się jednak przy urzędzie aż do r. 1721, gnębił mieszczan newelskich, którzy usiłowali bronić swych wolności stosując nawet w r. 1721 bojkot zamku newelskiego. Zabiegał również, wspólnie z administracją centralną, o niedopuszczenie Aleksandra Pawła Sapiehy, marszałka wielkiego, i Jerzego Sapiehy, stolnika W. Ks. Lit., do objęcia w r. 1721 dóbr neuburskich.
K. osiadł następnie w woj. wileńskim, był jego rotmistrzem, posłował z Wilna na sejmy w l. 1724, 1726 i 1733. W r. 1726 został obrany członkiem komisji sejmowej powołanej do boku prymasa i ministrów celem prowadzenia rozmów z dworami obcymi. Dn. 24 X 1730 r. zrezygnował z urzędu instygatora na rzecz Michała Wiszniewskiego, łowczego orszańskiego. Zmarł po 18 III 1737 r. Ożeniony był z Ludwiką Ogińską, córką Leona Kazimierza, podstolego W. Ks. Lit. Odziedziczył wraz z żoną w r. 1736 po Michale Ogińskim, staroście maćkowskim, dobra Hanuszyszki w pow. wiłkomierskim.
Boniecki; Niesiecki; Wolf, Kniaziowie lit.-rus.,; tenże, Senatorowie W. Ks. Lit.; – Gierowski J., Między saskim absolutyzmem i złotą wolnością. Z dziejów wewnętrznych Rzeczypospolitej w latach 1712–1715, Wr. 1953 s. 152, 163; –Akty Vil. Archeogr. Kom., XIII; Pamiętniki Krzysztofa Zawiszy, Wyd. J. Bartoszewicz, W. 1862 s. 300; Vol. leg., VI f. 401; – AGAD: Sumariusz Metryki Litewskiej, Ks. Zapisów nr 155, f. 57, 443, 953, nr 162, f. 648, 718, Arch. Radziwiłłów, dział V nr 7792 (82 listy K-ego do konsyliarzy ks. Neuburskich i Benkina podskarbiego ks. słuckiego), Arch. Tyzenhauzów, B–53/148 poz. 390.
Tadeusz Wasilewski