Schiele Kazimierz Ludwik (1860–1931), przemysłowiec. Ur. 25 XII w Warszawie, był synem Konstantego Edwarda i Doroty Karoliny z domu Klawe (1831–1900), bratankiem Ludwika (1810–1856), fabrykanta powozów w Warszawie; miał sześcioro rodzeństwa, m.in. Feliksa (1855–1923), przemysłowca, Karola (1862–1917), właściciela majątku Niedziałka pod Mińskiem (Mazowieckim), Jadwigę (1864–1911), zamężną za Antonim Glinojeckim, adwokatem w Petersburgu.
Ojciec S-go Konstanty (22 IV 1817 – 26 XII 1886) wraz z Błażejem Haberbuschem (obaj uprzednio pracowali w browarze Jana G. Schaeffera) i z Henrykiem Klawe założyli w r. 1846 browar porteru i piwa bawarskiego w Warszawie przy ul. Krochmalnej 1003 (późniejszy nr 59). W pierwszych latach produkowano ok. 20 tys. wiader piwa rocznie i zatrudniano 20 robotników. Firma z roku na rok unowocześniała się i rozwijała. Browar z czasem stał się słynny i przetrwał sto lat. W r. 1866 ze spółki wycofał się H. Klawe. Po śmierci B. Haberbuscha w r. 1878 wszedł do przedsiębiorstwa jego syn Karol, w r. 1884 przystąpił do firmy S.; pod ich kierownictwem zakład ogromnie się rozwinął.
W r. 1889 S. i brat jego Feliks oraz Karol i Henryk Haberbuschowie przekształcili przedsiębiorstwo w spółkę akcyjną z kapitałem zakładowym 1 500 tys. rb. W r. 1907 spółka nabyła browar Tow. Akcyjnego «W. Kijok», powiększając pięciokrotnie przestrzeń zabudowaną zakładów. W r. 1912 zatrudniano 220 robotników, a produkcja piwa wynosiła ponad 1 mln wiader rocznie. Browar był w tym czasie jednym z pięciu głównych browarów Król. Pol. Istniały przy nim urządzenia socjalne dla robotników, jak pomoc lekarska i ubezpieczenie od nieszczęśliwych wypadków, kasa przezorności, łaźnie, ochronka dla dzieci. Sam S. udzielał się również społecznie, m.in. w r. 1914 wybudował dla dzieci robotników ochronkę w Radości pod Warszawą. Podczas pierwszej wojny światowej browar wiele ucierpiał (podobnie jak i inne browary), ponieważ Niemcy dążyli do zniszczenia piwowarstwa polskiego.
W r. 1921, po fuzji z browarami «Seweryn Jung», «Korona», «Karol Machlejd w Warszawie», «E. Reych Synowie», firma przyjęła nazwę «Haberbusch i Schiele. Zjednoczone browary Warszawskie. Spółka Akcyjna». S. został prezesem rady nadzorczej, do rady wszedł też jego brat Feliks, a do zarządu bratanek Edward. Kapitał nowej spółki liczył 100 mln marek polskich, później osiągnął 12 mln zł. Produkcja w okresie międzywojennym wynosiła ok. 180 tys. hektolitrów rocznie (np. w r. 1929 – 185 tys.) różnych gatunków piwa, które pod względem jakości należało do najlepszych w Polsce. Na całość przedsiębiorstwa składały się browary, słodownie, fabryka wódek i likierów (od r. 1924), fabryka sztucznych wód mineralnych i wód owocowych. Pod koniec lat międzywojennych powierzchnia zakładu obejmowała 27 539 m2, a budynki fabryczne – 49 867 m2, zatrudniano 371 robotników, personelu technicznego 23 osoby i 71 urzędników; zdolność wytwórcza wynosiła 250 tys. hektolitrów rocznie.
Od początku istnienia firma otrzymywała wielokrotnie medale i dyplomy honorowe na wystawach krajowych i zagranicznych, np. w r. 1883 wielki medal srebrny na Wystawie Przemysłowo-Rolniczej w Warszawie, w r. 1896 medal na wystawie w Niżnym Nowogrodzie, w r. 1910 wielki medal złoty w Odessie, w r. 1926 dyplom honorowy Min. Przemysłu i Handlu za wszystkie wyroby na Wystawie Spożywczo-Higienicznej w Warszawie, dyplom honorowy i wielki medal złoty na Wystawie Spożywczej w Paryżu w r. 1927. S. był prezesem rady nadzorczej firmy «Haberbusch i Schiele» do końca życia. Znany był jako zamiłowany myśliwy. Zmarł 28 II 1931 w Warszawie, pochowany został na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim, tak jak i ojciec – w alei 12 nr 3.
Z małżeństwa (od r. 1889) z Anną z Temlerów (ur. 1866) miał S. dwu synów, bliźniaków Aleksandra (zob.) i Kazimierza (zob.). Po śmierci S-go do władz spółki weszli jego syn Aleksander i bratanek Edward.
Bibliogr. Warszawy III, IV, V, VI, VII; Enc. gosp., I (Haberbusch i Schiele); Enc. Warszawy (Haberbusch i Schiele); Łoza, Rodziny pol., II; Szulc E., Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Warszawie, W. 1989; – Banzemer J., Obraz przemysłu w kraju naszym wedle najnowszych źródeł urzędowych, W. 1886 s. 46–7 (odb. ze „Słowa”); Kieniewicz S., Warszawa w latach 1795–1914, W. 1976; Łepkowski T., Przemysł warszawski u progu epoki kapitalistycznej (1815–1868), W. 1960; [Patzer J.] P., Przemysł piwowarski w Polsce, „Tyg. Handl.” 1926 nr 18 s. 12; St. C-ski, Zjednoczone Browary Warszawskie p.f. Haberbusch i Schiele S.A., „Świat” 1927 nr 48 s. 38–9; Towarzystwo Akcyjne browarów parowych Haberbusch i Schiele w Warszawie, „Świat” 1913 nr 24 s. 30; Zj[ednoczone] Br[owary] Warsz[awskie] Haberbusch i Schiele, S.A., „Świat” 1926 nr 20 s. 20; Zjednoczone Browary Warszawskie. Haberbusch i Schiele S.A., „Tyg. Handl.” 1928 nr 23 s. 7; Zjednoczone Browary Warszawskie pod firmą Haberbusch i Schiele Spółka Akcyjna, „Restaurator i Hotelarz Pol.” R. 1927 nr 617 s. 36; Zjednoczone browary warszawskie, „Rzeczpospolita” 1921 nr 116 wyd. poranne s. 6; Z dziejów rozwoju przemysłu piwowarskiego w Polsce, „Restaurator i Hotelarz Pol.” 1928 nr 5 s. 10–11; – Dzierżanowski W., Przewodnik warszawski informacyjno-adresowy na rok 1869 ułożony, W. 1869 s. 229; Goetel F., Patrząc wstecz, Londyn 1966 s. 132 (mylnie wymieniony jako Stanisław); Jeziorański L., Księga adresowa przemysłu fabrycznego w Królestwie Polskim na rok 1904, W.; toż za l. 1905–8; Księga adresowa przemysłu, handlu i finansów, W. 1922; Rocznik informacyjny o spółkach akcyjnych w Polsce, W. 1929; Rocznik polskiego przemysłu i handlu, W. 1932, 1934, 1938; Sroka A.R., Przemysł fabryczny w Królestwie Polskim 1911, W.; tenże, Przemysł i handel Królestwa Polskiego 1912, W.; – „Kur. Warsz.” 1856 nr 58 s. 286 (nekrolog Ludwika Schielego), 1886 nr 357a s. 3 (nekrolog Konstantego Schielego), 1931 nr 69 wyd. poranne s. 4 (nekrolog S-go); „Tyg. Ilustr.” 1931 s. 235 (nekrolog S-go, fot.).
Alina Szklarska-Lohmanowa