Mirecki Kazimierz (1830–1911), malarz. Ur. 16 V (w literaturze błędnie podana data ur. 1836) w Genui, był synem Franciszka (zob.) i Włoszki Teresy Granar. W r. 1838 rodzina Mireckich powróciła do kraju i osiadła na stałe w Krakowie. M., jego starszy brat Stanisław i dwie siostry byli uzdolnieni muzycznie, grali i śpiewali, M. uczył się gry na wiolonczeli. Objawiał także zdolności rysunkowe i już w r. 1839/40 został wpisany do Szkoły Sztuk Pięknych (SSP). Był uczniem Wojciecha Kornelego Stattlera, który w raporcie z r. 1843 pisał o młodym M-m: «pierwszą próbę rysowania z antyku odbył z trudnością, wszelako ją pokonawszy na zapisanie postępu dobrego zasługuje». M. studiował w SSP do r. szk. 1851/2. W r. 1851 prace M-ego ukazały się na wystawie uczniów SSP. W t. r. M., obok Leopolda Plessa i Feliksa Szynalewskiego, ubiegał się o stypendium do Włoch, które zostało mu przyznane. M. wyjechał do Włoch (wraz z ojcem). Możliwe, że w tym okresie udał się do Brukseli, gdzie był uczniem Jean-François Portaelsa. M. brał jeszcze dwukrotnie udział w wystawach uczniów SSP: w r. 1852 (pokazał obraz historyczny Czarniecki podczas oblężenia Krakowa przez Szwedów) i w r. 1853. W r. 1855 uczył się w Wenecji, o czym wspomina Bolesław Podczaszyński. W t. r. dyrekcja Tow. Przyjaciół Sztuk Pięknych (TPSP) wybrała m. in. obraz M-ego Zachód słońca w Wenecji do zakupu i rozlosowania między członków Towarzystwa.

Możliwe, że jakiś czas mieszkał M. w Kamieńcu Podolskim, gdzie jego brat był (od r. 1856) dyrektorem muzyki przy katedrze, w każdym razie w tamtejszej katedrze znajdował się obraz M-ego Św. Trójca (umieszczony podczas restauracji kościoła przed r. 1860). W r. 1874 przebywał M. we Florencji. W r. 1880 dostał I nagrodę (200 rubli) na konkursie malarskim Tow. Zachęty Sztuk Pięknych (TZSP) za obraz Ostatnie chwile Długosza. W r. 1886 wyszedł Album pięknych warszawianek (7 reprodukcji fotodrukowych wg rysunków M-ego). W r. 1887 pracował M. nad obrazem Matki Boskiej dla budującego się kościoła w Ciechocinku. W t. r. brał udział w wystawie sztuki polskiej w Krakowie. W r. 1887 mieszkał w Warszawie, dokąd przeniósł się na stałe zapewne już wcześniej. Od r. 1888 (do r. 1899) M. należał do powstałej wówczas Spółki Artystów Malarzy, Rzeźbiarzy i Budowniczych, Salon Artystyczny. W r. 1893 wraz z innymi artystami polskimi uczestniczył w światowej wystawie w Chicago. Na wystawie sztuki polskiej i na wystawie sztuki współczesnej we Lwowie w r. 1894 pokazano obrazy M-ego. M. brał udział niemal corocznie w wystawach TPSP w Krakowie w l. 1854–1902; kilkakrotnie z tym Towarzystwem wystawiał we Lwowie, w TZSP w Warszawie w l. 1866–97 oraz w warszawskim Salonie Aleksandra Krywulta w l. 1880, 1887, 1889, 1898, 1905. Pod koniec życia M. znany był w kołach artystycznych Warszawy jako «stary artysta». Był on charakterystyczną postacią; w nekrologu „Kuriera Warszawskiego” napisano: «wszyscy go tu w środowisku artystycznym pamiętamy doskonale, niesłychanie typową, sympatyczną postać drobnego staruszka o białych zupełnie, ale bujnych i pięknie w pukle wijących się, długich włosach». Parę lat przed śmiercią przeniósł się M. do Krakowa i zamieszkał przy ul. Pędzichów 5. Tam zmarł 25 X 1911 i został pochowany na cmentarzu Rakowickim.

M. był malarzem płodnym, malował olejne obrazy historyczne, rodzajowe, portrety, pejzaże. Z jego obrazów historycznych wymienić można: Epizod z oblężenia Lwowa i Kazimierz Jagiellończyk rozdający jałmużnę. Namalował również wiele obrazów z przeszłości o charakterze rodzajowym, np. Ogród radziwiłłowski, Czytanie w gronie rodzinnym z czasów zygmuntowskich, Polowanie z sokołem. Niekiedy w obrazach tego rodzaju wprowadzał artysta wątki muzyczne: Sprowadzenie muzyki na dwór Zygmunta I przez Bonę, Bard śpiewający czyny przodków młodemu rycerzowi, Lutnista podsłuchany. Kilka obrazów M-ego ilustrowało dzieła literackie: Śmierć Horeszki, Spowiedź księdza Robaka i Zosia oparte były na motywach z „Pana Tadeusza” A. Mickiewicza, Jan Bielecki był ilustracją poematu J. Słowackiego pod tym tytułem. W dorobku malarskim M-ego znaczną pozycję zajmowały obrazy rodzajowe: Kokietka, Ja mamie do uszka coś powiem, Dziewczyna wracająca od spowiedzi. M. malował także portrety, m. in. kilkakrotnie Autoportrety, dwukrotnie portretował Helenę Modrzejewską w szekspirowskich rolach Ofelii i Julii, malował także typy charakterystyczne, np. Typ góralki wiślańskiej, Dziewczyna z okolic Neapolu, Popiersie Florentynki, Głowa Starca, Markiza i in. Wśród obrazów M-ego znalazły się pejzaże włoskie (Taras pałacu Viscontich, Zachód słońca w Wenecji), a także z różnych okolic kraju: Krajobraz leśny z okołic Krynicy, Brama Floriańska w Krakowie, Wieża Klasztoru Norbertanek w Nowym Sączu, Kościół bernardynów od strony ulicy Mariensztadt. Malował też, przeważnie na zarobek, do różnych kościołów obrazy religijne (Św. Kazimierz, Św. Magdalena, Św. Eufrozyna). Jak napisano o M-m w nekrologach, był romantykiem, idealistą, rozkochanym w sztuce aż do fanatyzmu, lecz nie mając wielkiego talentu «szczytu rojeń swoich nie osiągnął» („Kur. Warsz.”).

Trzy autoportrety olejne w Muz. Narod. w W.; Portret olejny przez Stanisława Lentza, reprod. w „Świat” (W.) 1909 nr 50 s. 9; – Grajewski, Bibliografia ilustracji; W. Enc. Ilustr.; Słownik Muzyków Pol.; Swieykowski, Pam. Tow. Przyj. Sztuk Pięknych; Antoniewicz Bołoz J., Katalog ilustrowany Wystawy Sztuki Polskiej od roku 1764–1886, Lw. 1894; Katalog ilustrowany Wystawy Sztuki Polskiej w Krakowie, Kr. 1887; Katalog ilustrowany Wystawy Sztuki Współczesnej we Lwowie Lw. 1894; [Piątkowski H.], Katalog zbiorów Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, W. 1925; Wiercińska J., Katalog prac wystawionych w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w l. 1860–1914, Wr. 1969; – Jabłoński I. P., Wspomnienia o Janie Matejce, Lw. 1912 s. 7; Mycielski J., Sto lat dziejów malarstwa w Polsce, Kr. 1897; Płażewska M., Warszawski Salon Aleksandra Krywulta (1880–1906), „Roczn. Muz. Narod. w W.” T. 10: 1966; Podczaszyński B., Pamiętnik sztuk pięknych t. 2, cz. 1., W. 1855 s. 33, 34; Polskie Życie Artystyczne w l. 1890–1914, Wr. 1967; Prusiewicz A., Kamieniec Podolski, Kijów–W. 1915 s. 41; Skąpska-Święcicka I., Początki wystaw artystycznych w Krakowie, „Roczn. Krak.” T. 41: 1970; Treiderowa A., Kolekcja obrazów, rysunków i rzeźb PAU, „Roczn. B. PAN w Kr.” 1972 s. 61; Wiercińska J., Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, Wr. 1968; – Estreicherówna M., Życie towarzyskie i obyczajowe Krakowa w latach 1848–63, Kr. 1936, „Bibl. Krak.”, nr 90, 91; Mater. do dziej. Akad. Sztuk Pięknych; – „Czas” 1853 nr 101; „Kłosy” 1871 nr 317 s. 59, 1874 nr 467 s. 383 (A. Lesser), 1869 nr 208 s. 343 (M. Bałucki), 1882 nr 869 s. 113, 118; „Kur. Warsz.” 1911 nr 297 s. 7; „Nowości Ilustr.” 1911 nr 44 s. 13, 14 (fot.); „Przegl. Tyg.” 1880/1 nr 1; „Rola” 1887 nr 34 s. 406, nr 49 s. 582, nr 50 s. 597/8; „Świat” (Kr.) 1889 s. 47, 1893 s. 423; „Świat” (W.) 1911 nr 44 s. 19 (fot.); „Tyg. Illustr.” 1870 nr 138 s. 84–7, 142, 256, 298, 1911 nr 44 s. 876 (reprod. portretu Lentza); „Wędrowiec” 1886 nr 14 s. 166–7, 1877 nr 97 s. 295; – Arch. Paraf. Św. Floriana w Kr.: Liber mort. t. VIII; IS PAN: Materiały do Słownika Artystów.

Róża Biernacka