Scipio (Scipio del Campo, Scypion) Kazimierz h. własnego (zm. 1733), marszałek lidzki. Był młodszym synem Andrzeja, chorążego wendeńskiego, i Eleonory Suchodolskiej, bratem Jana (zob.).
Zapewne S. wraz z bratem związał się z Radziwiłłami i obozem tzw. republikantów na Litwie, lecz nie odznaczał się aktywnością. Najprawdopodobniej nie uczestniczył w bitwie pod Olkienikami 18 XI 1700. W r. 1701 otrzymał skromny urząd miecznika lidzkiego. W l. 1705–18 administrował ekonomią szawelską z upoważnienia królewicza Jakuba Sobieskiego. Choć po r. 1718 utracił zarząd tych dóbr, do końca życia pozostawał w kontakcie z królewiczem w sprawie ekonomii. W r. 1711, już jako pisarz grodzki lidzki z ramienia Michała Radziwiłła, został S. z Lidy deputatem do Trybunału Lit. i pod nieobecność woj. witebskiego Kazimierza Pocieja pełnił funkcję trybunalskiego marszałka. Wówczas to deputaci Trybunału wystąpili do kanclerza Karola Stanisława Radziwiłła z petycją o nadanie S-nowi wakującego urzędu wojskiego lidzkiego. Dn. 31 I (ponowna nominacja z datą 9 II) 1713 otrzymał S. podstolstwo lidzkie po bracie Janie, a już 6 X 1714 podkomorstwo tegoż powiatu. W październiku 1713 na sejmiku lidzkim wybrany został na posła do Augusta II, miał upomnieć się o uspokojenie kraju i uwolnienie Litwy od rosyjskich sojuszników. W r. 1715 ponownie był deputatem z Lidy do Trybunału Lit. i sprawował funkcję marszałka «compositi iudicii» (wg K. Niesieckiego był S. trzy razy deputowany do Trybunału – trzeci raz, nie wiemy kiedy). W okresie konfederacji tarnogrodzkiej zaangażował się w ruch antysaski. Przystąpił do zawiązanej w marcu 1716 konfederacji lit. Jako deputat lidzki wziął udział w zaczętej we wrześniu 1716 komisji skarbowej w Brześciu Lit.
Zapewne w końcu r. 1716 lub w r. 1717 otrzymał S. urząd marszałka lidzkiego. Jako poseł tegoż powiatu na sejm 1724 r. wyznaczony został na deputata do konferencji z ministrami państw obcych. Wziął też udział w sejmie grodzieńskim 1726 r., na którym wybrany został do komisji do rokowań z dyplomatami rosyjskimi oraz do komisji dla lustracji dóbr hibernowych, czopowego, szelężnego i pogłównego żydawskiego pow. trockiego. Podczas bezkrólewia w r. 1733 pełnił funkcję marszałka kaptura lidzkiego. Stan majątkowy S-na nie jest znany; być może był właścicielem Bereszek i części Koniuchów (pow. wołkowyski). Zmarł w r. 1733.
S. był dwukrotnie żonaty: od r. 1708 z Anną Gutowską, a następnie z Zofią Judycką, marszałkówną rzeczycką, a więc córką zapewne Antoniego (zob.). Nie zostawił potomstwa.
Niesiecki; Żychliński, XXIX; – Sapiehowie; – Istoriko-juridičeskie materialy izvlečennye iz aktovych knig gubernij Vitebskoj i Mogilevskoj, [Wyd.] A. Sazonov, Vitebsk 1896 XXIV; Metryka Lit.; Vol. leg., VI 401, 414, 493; – AGAD: Arch. Potockich z Radzynia rkp. 57 s. 630, Arch. Radziwiłłów Dz. V nr 6465 (list z 21 V 1708), 14134, Dz. XI nr 116 s. 60–63; B. Czart.: Arch. Druckich Lubeckich nr 62; Lietuvos Mokslų Akademijos Centrinės bibliotekos rankraštynas: Fondas 17–177; Russkij Gosudarstvennyj archiv drevnich aktov w Moskwie: Fond 389 (Metryka Lit.), nr 150 k. 164, nr 151 k. 822, nr 157 l. 22–22v.
Andrzej Rachuba