Rechniewski Kazimierz Stanisław (1846–1922), inżynier, budowniczy kolejowy, działacz polonijny w Argentynie. Ur. w Mińsku, był prawdopodobnie bratankiem Juliusza (zob.) i Stanisława Kazimierza (zob.).
R. ukończył studia techniczne w Zurychu, gdzie też działał wśród emigracji polskiej. W r. 1886 wyjechał stamtąd do Argentyny. Włączył się do działalności miejscowej Polonii i został wkrótce wiceprezesem «La Sociedá Democratica Polaca», pierwszej w Argentynie organizacji polskiej, założonej dn. 23 I 1890 przez powstańców styczniowych, dla uczczenia 27 rocznicy powstania.
W r. 1890 został R. zaangażowany przez rząd francuski do budowy kanałów na Madagaskarze, gdzie przebywał przez 12 lat. W tym okresie, w końcowych latach XIX w., wraz z kartografem wojskowym Wincentym Olewińskim, prowadził też dla rządu argentyńskiego badania nad perspektywami rozwoju kolejnictwa na terenie prowincji Chaco. Po powrocie w r. 1902 do Argentyny uzyskał w Buenos Aires dyplom inżyniera oraz dyplom nauk ścisłych na podstawie pracy o budowie zapór wodnych (Dique de careñas) i został profesorem nauk ścisłych w tamtejszym uniwersytecie. Objął równocześnie stanowisko inżyniera argentyńskich kolei państwowych. Kierował budową kolei w Patagonii. Przeprowadził pomiary topograficzne tej prowincji i w r. 1904 wytyczył trasę argentyńskiego odcinka transamerykańskiej autostrady (znanej jako Droga Panamerykańska). W wyprawach mierniczych związanych z budową linii kolejowych zatrudniał wielu Polaków. R. był członkiem korespondentem Akademii Geologicznej Francuskiej, w której biuletynie opublikował wiele prac z zakresu budownictwa inżynieryjnego. Założył Stowarzyszenie Inżynierów Argentyńskich (w jego biuletynie także drukował swoje prace), był współzałożycielem (1893) Tow. Polskiego w Buenos Aires i przez dwa lata jego wiceprezesem, opiekował się m. in. młodzieżą. Zmarł w r. 1922 podczas jednej ze swych wypraw, pochowany został na koszt rządu, na cmentarzu w mieście Esquel.
R. był żonaty (od r. 1901) z Janiną z Kozłowskich; miał z nią syna Kazimierza (1868–1926), bakteriologa, członka Argentyńskiej Akademii Medycyny, założyciela własnego laboratorium bakteriologicznego.
Dzieje Polonii w Ameryce Łacińskiej, Pod red. M. Kuli, Wr. 1983; Kietlicz-Wojnacki W., Polskie osiągnięcia naukowe na obczyźnie, L. 1980; Paradowska M., Polacy w Ameryce Południowej, Wr. 1977; Pyzik S., Los Polacos en la Republica Argentina, Buenos Aires 1944; – Materiały do życiorysu R-ego, zebrane przez Stanisława Pyzika, w Materiałach Red. PSB; – Informacje Józefy Radzymińskiej.
Jerzy Kubiatowski