Siemaszko Konstanty (1885–1959), inżynier mechanik, komandor marynarki wojennej. Ur. 25 II w miejscowości Niżne Łomowe, w gub. penzeńskiej (w polskiej dokumentacji archiwalnej i publikacjach występuje również data ur. 2 II oraz 15 II). Wywodził się z rodziny szlacheckiej, był jednym z siedmiorga dzieci Kamila, leśniczego, i Marii z Sikorskich.
S. ukończył siedmioklasową szkołę realną w Penzie. W r. szk. 1903 rozpoczął naukę w Szkole Technicznej H. Wawelberga i S. Rotwanda w Warszawie. Za udział w strajku szkolnym relegowano go z «wilczym biletem». Wyjechał wówczas na Syberię w poszukiwaniu pracy i możliwości dalszej nauki. Po kilku latach wstąpił na wydz. mechaniczny Wyższej Szkoły Technicznej w Moskwie, który ukończył w r. 1914 z dyplomem inżyniera mechanika. Powołany do jednorocznej obowiązkowej służby wojskowej w rosyjskiej marynarce wojennej, odbył w l. 1914–15 studia podyplomowe w Morskiej Szkole Inżynieryjnej w Kronsztadzie i następnie praktykę morską we flocie kaspijskiej, na kanonierce «Ardagan». Dn. 28 IX 1915 mianowany został inżynierem-mechanikiem miczmanem, następnie brał udział w działaniach wojennych na pancerniku «Rostisław» na Morzu Czarnym (wrzesień 1915 – grudzień 1916), potem – do 1 V 1918 w dywizjonie ścigaczy. Po kilkumiesięcznej przerwie został zmobilizowany najpierw do wojska gen. P. Skoropadskiego i służył w dywizjonie torpedowców (1 IX 1918 – 14 II 1919), potem w armii gen. A. Denikina został odkomenderowany do rzecznej flotylli organizowanej na Dnieprze (marzec 1919).
Po przybyciu do Polski w końcu kwietnia 1919 S. przyjęty został 1 V w stopniu porucznika do powstającej marynarki wojennej. W l. 1919–22 był współorganizatorem służb technicznych portów wojennych Modlin, Pińsk i Toruń. W r. 1921 został zweryfikowany w stopniu komandora podporucznika. Następnie był kierownikiem Centralnych Warsztatów Marynarki Wojennej w Modlinie. W l. 1927–39 zajmował stanowisko szefa Służby Technicznej Portu Wojennego Gdynia. W r. 1930 awansował do stopnia komandora porucznika, a w r. 1935 komandora.
S. działał również na rzecz rozwoju polskiego przemysłu stoczniowego. Był członkiem pierwszego zarządu Stow. Techników Okrętowych Polskich, wchodził w skład komitetu redakcyjnego jego organu pt. „Wiadomości Stowarzyszenia Techników Okrętowych Polskich” oraz był członkiem specjalnej komisji rzeczoznawców, która zajmowała się przygotowaniem ekspertyz dotyczących Stoczni Gdyńskiej.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. do obowiązków S-i należało zapewnienie technicznego zaopatrzenia baz marynarki wojennej w Gdyni, a następnie na Helu, dokąd przeniesiona została Komenda Portu Wojennego. Po kapitulacji Helu przeprowadził akcję zatopienia pływających jednostek floty. Lata wojny S. spędził w niemieckich oficerskich obozach jenieckich: najdłużej (od 1 VI 1940 do 25 I 1945) w oflagu IIC Woldenberg (Dobiegniew).
W poł. sierpnia 1945 powołano S-ę na stanowisko inżyniera mechanika Floty Sztabu Głównego Portu Marynarki Wojennej. Od 24 XII t.r. do marca 1947 był dowódcą Głównego Portu Wojennego w Gdyni. Z dn. 18 III t.r. został zwolniony z WP.
W maju 1947 S. podjął pracę w Zjednoczeniu Stoczni Polskich w Gdańsku jako inspektor remontu okrętów. Z dn. 1 X t.r. przeszedł na stanowisko wicedyrektora Stoczni Gdyńskiej. W dn. 10 X 1948 został aresztowany i poddany intensywnemu śledztwu prowadzonemu przez oficerów Informacji Wojskowej z zastosowaniem tortur; trwało ono do końca lutego 1950. Oskarżony wraz z kontradmirałem Adamem Mohuczym, komandorem inż. Władysławem Sakowiczem i komandorem inż. Hilarym Sipowiczem o sabotaż w marynarce wojennej, został wyrokiem Najwyższego Sądu Wojskowego (NSW) z dn. 6 III t.r., na sesji wyjazdowej w Gdyni skazany na karę 10 lat więzienia. Starania o rewizję procesu były bezskuteczne. Zgromadzenie Sędziów NSW postanowieniem z 20 V 1950 wyrok utrzymało w mocy. S. został zwolniony ze sztumskiego więzienia dopiero na podstawie postanowienia NSW z 21 VI 1957, który uchylił wyrok z marca 1950 i umorzył postępowanie karne z braku dowodów winy.
S. zmarł 26 I 1959 w Otwocku, pochowany został na cmentarzu Powązkowskim. Był odznaczony m.in. orderami Św. Stanisława 3. stopnia z mieczami i wstążką (1916), Św. Anny 4. stopnia (1916), Krzyżem Grunwaldu III kl., Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta, Krzyżem Walecznych (1928), Złotym Krzyżem Zasługi dwukrotnie (pierwszy raz w r. 1928).
W małżeństwie z Olgą Alabiewą (1885–1928) S. miał syna Konstantego (ur. 1918), który w czasie wojny był więźniem obozu koncentracyjnego Sachsenhausen-Oranienburg; po wojnie wyjechał do Anglii, a następnie do USA, gdzie po ukończeniu studiów politechnicznych pracował jako inżynier w Chicago.
Fot. w CAW; – Okręty i żegluga. Ilustrowana encyklopedia dla wszystkich, Oprac. Z. Grzywaczewski (i in.), W. 1977 s. 308; Lista starszeństwa oficerów zawodowych (tu data ur. 2 II), W. 1922; Rocznik oficerski, W. 1923, 1924, 1928, 1932; Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.21 r., W. 1921 s. 531, 866 (tu data ur. 2 II); Spisok ličnago sostava sudov flota, stroevych i administrativnych učreždenij Morskogo vedomstva, Pet. 1916 s. 608; – Bieniecki I., Port wojenny flotylli rzecznej w Pińsku, „Przegl. Morski” 1992 z. 3 s. 47; Ciesielski C., Oficerowie Marynarki Wojennej przed sądami (1945–1952), „Roczn. Gdyński” 1994 nr 12 s. 66 (fot.); tenże, Oskarżeni o sabotaż w Marynarce Wojennej (1948–50), „Przegl. Morski” 1990 z. 5 s. 59–61 (fot.); Ciesielski C., Pater W., Przybylski J., Polska Marynarka Wojenna 1918–1980, W. 1992; Czayka T., Przedsiębiorstwa remontu i budowy statków w Gdyni, w: Historia budownictwa okrętowego na Wybrzeżu Gdańskim, Praca zbior. pod red. E. Cieślaka, Gd. 1972 s. 350; Czerwiński J., Ordery wojenne obrońców Wybrzeża oraz Grupy Operacyjnej „Polesie” i Oddziału Wydzielonego „Wisła”, „Roczn. Gdyński” 1991 nr 9 s. 93; Kułakowski M., Marynarka Wojenna Polski Odrodzonej, Toronto 1988 I; Machaliński Z., Czasopiśmiennictwo morskie II Rzeczypospolitej, Gd. 1969 s. 233–4; Obertyński E., Noc komandorów, Gdynia 1994; Piaskowski S. M., Kroniki Polskiej Marynarki Wojennej 1918–1946, Albany, N.Y. 1983 I 55, 76–7; Pertek J., Mała flota wielka duchem, P. 1989; Poksiński J., Środowisko przedwojennych oficerów Marynarki Wojennej w latach represji stalinowskich w Polsce Ludowej, „Przegl. Morski” 1989 nr 4 s. 92; Taube K., Żukowski O., Zarys historii wojennej flotyll rzecznych, W. 1931 s. 20, 53; – Pol. Siły Zbrojne, I cz. 5; – CAW: Akta osobowe S-i, Central’nyj gosudarstvennyj archiv Voenno-morskogo flota w S.-Pet.: sygn. 434–2–1736; Stocznia Gdynia S.A.: Akta osobowe S-i, sygn. 88; USC w Otwocku: Odpis skrócony aktu zgonu nr 41/1959; – Pertek J., Epitaphium navalis 1946–1986, P. 1987 (mszp. powielony); – Informacje syna, Konstantego, z Chicago.
Czesław Ciesielski i Ryszard Mielczarek