Buszczyński Konstanty Wiktor Brunon (1856–1921), przemysłowiec, ur. w majątku Niemiercze na Podolu rosyjskim z ojca Stefana i matki Heleny z Hlebickich-Józefowiczów. Szkoły średnie ukończył w Dreźnie, po czym wstąpił na politechnikę w Rydze, gdzie studiował rolnictwo. Jako student był jednym z założycieli polskiej korporacji Arkonia, z którą następnie utrzymywał kontakt przez całe życie jako filister. Po ukończeniu studiów B. osiedlił się w dziedzicznym Niemierczu, które doprowadził do bardzo dobrego stanu dzięki energicznej pracy i dużej wiedzy zawodowej. Widząc, ile pieniędzy wychodzi za granicę za nasiona w ogóle, a zwłaszcza za nasiona buraków cukrowych, założył u siebie w majątku w r. 1886 wspólnie z bratem ciotecznym swej żony, Michałem Łążyńskim, hodowlę nasion buraków cukrowych. Firma nasienna »K. Buszczyński i M. Łążyński« była jedną z pierwszych na ziemiach dawnej Polski, gdyż pracowało w tym kierunku wówczas zaledwie kilka firm hodowlanych na terenie Królestwa Polskiego. W r. 1892, po wycofaniu się Łążyńskiego ze spółki, która w owym czasie nie przynosiła jeszcze wielkich dochodów, a postawiona od razu na wysokim poziomie naukowym i prowadzona przez wybitnych hodowców, wymagała raczej jeszcze pewnych inwestycji mimo trudności spłacił wspólnika i od tego czasu prowadził firmę zupełnie samodzielnie, rozwijając ją coraz bardziej. Jakby przewidując późniejsze wypadki, B. kupił w r. 1906 pod Krakowem majątek ziemski Górkę Narodową, w którym począł prowadzić selekcję buraków cukrowych równolegle z Niemierczem. Jako wybitny administrator umiejętnie rozwijał swą hodowlę i zdobywał coraz szersze rynki zbytu już nie tylko w Cesarstwie, ale i za granicą, gdzie dzięki jego umiejętnym posunięciom i wysokiej wartości produkowanych nasion polska wytwórczość konkurowała skutecznie z niemiecką.
Ogromnie uspołeczniony i niezmiernie czynny, rozwinął B. specjalnie dużą działalność w czasie wojny światowej. Z jego inicjatywy i jego nakładem wydana została w owym czasie w kilku językach światowych publikacja A. Chołoniewskiego, »Duch dziejów Polski«, jako pouczenie o sprawie polskiej. Sam wydał Wrażenia z Ameryki (1918), w których skreślił swe spostrzeżenia i uwagi o Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, którą znał dokładnie, gdyż niejednokrotnie jeździł tam w interesach swej firmy.
W początkach r. 1918, mieszkając w Krakowie, zainicjował B. u siebie zebrania towarzyskie, znane jako »soboty na Karmelickiej«, gdzie zbierała się elita umysłowa ówczesnego Krakowa. Rozważano tu różne zagadnienia polityczne i ekonomiczne, przy czym zabierali głos przedstawiciele różnych obozów, z wyraźną przewagą przeciwników państw centralnych. W r. 1919 został B. mianowany pierwszym konsulem generalnym w St. Zjedn. Am. Półn. i sam sobie współpracowników dobrał. Po zorganizowaniu placówki w Ameryce wrócił do kraju i tu zmarł w styczniu 1921 r.
B. z domu rodzicielskiego wyniósł gorące umiłowanie ojczyzny i cnót obywatelskich, był człowiekiem silnego charakteru, odznaczał się nadzwyczajną pracowitością i uczynnością i był niezaprzeczenie jedną z najszlachetniejszych postaci ziemiaństwa kresowego doby przedwojennej. Do końca życia młody duchem, zachował świeży i lotny umysł.
»Rzeczpospolita« 1921, nr 13; »Czas« 1921, nr 10; »Kurier Warszawski« 1921; »Gazeta Cukrownicza« 1921, LIII nr 1/4, s. 38. Wiadomości od synów B-go.
Zygmunt Przyrembel