Rajecki (Dunin Rajecki) Krzysztof Władysław h. Łabędź (zm. ok. 1708), kasztelan brzeski litewski. Był synem Stefana, rotmistrza JKM.
Wcześnie osierocony, wychowywany był przez ciotkę Świętosławę Prażmowską, córkę Gedeona Rajeckiego (zob.). W l. n. zarządzał jej dobrami. W r. 1672 był cześnikiem, a następnie (już 1693) podczaszym latyczowskim. Służył w armii lit. jako major regimentu pieszego Karola Stanisława Radziwiłła (w kompucie od 1688 r.). Zapewne dzięki jego protekcji otrzymał 18 IV 1695 urząd pisarza wielkiego lit. W walce republikantów z wszechwładnymi na Litwie Sapiehami opowiedział się za tymi pierwszymi, dla których teren woj. brzeskiego lit. stanowił jedną z głównych baz organizacyjnych. R. wspierał tu dość aktywnie republikantów, aczkolwiek nie zaliczał się do głównych działaczy tego ruchu. Swą aktywność ograniczał zresztą do terenu woj. brzeskiego. Obradujący od 2 do 4 II 1697 pod laską K. S. Radziwiłła sejmik deputacki w Brześciu Lit. potępił ostro Ludwika Pocieja, Sadowskich i R-ego jako burzycieli porządku publicznego. Na elekcji w r. 1697 opowiedział się za kandydaturą elektora saskiego Fryderyka Augusta i był obecny na jego koronacji w Krakowie. Głównie z powodów osobistych (potrzebował silnego oparcia w sporach o dobra ciotki Świętosławy) związał się R. w r. 1699 z K. S. Radziwiłłem, wówczas kanclerzem w. lit. Dn. 21 VIII 1700 podpisał w Wilnie (możliwe, że był wówczas deputatem do Trybunału Lit. z woj. brzeskiego) punkta ugody między Sapiehami i republikantami. Jesienią t. r. zatrzymał jednak w swej kancelarii pisarskiej wici zwołujące pospolite ruszenie woj. brzeskiego przeciw Sapiehom. Szlachta brzeska zebrana 30 XII t. r. zażądała więc od niego usprawiedliwienia się z takiego posunięcia. Dzięki wpływom Radziwiłła został mianowany 2 III 1701 kaszt. brzeskim lit. Jesienią 1701 przybył na sejm do Warszawy tylko w celu złożenia przysięgi na urząd senatorski i szybko powrócił do domu. Był obecny na zjeździe pospolitego ruszenia woj. brzeskiego w sierpniu 1702 i 29 VIII przewodniczył obradom zawiązanego przy tej okazji koła (sejmiku konnego), które opowiedziało się w obronie Augusta II. Jako «pułkownik generalny woj. brzeskiego» przewodniczył obradom szlachty, która 16 VII 1703 zebrała się pod Brześciem Lit. na pospolite ruszenie. Za poniesione wówczas wydatki na zebranie i wyprawienie pospolitego ruszenia szlachta brzeska na sejmiku 5 I 1704 przyznała mu zwrot 10 tys. zł. Wierny dotychczas Augustowi II w r. 1706 R. porzucił jego obóz i przyłączył się do zwolenników Stanisława Leszczyńskiego. Dn. 15 XI t. r. wziął udział w obradach sejmiku brzeskiego, w czasie którego zawiązana została konfederacja w obronie wiary katolickiej, wolności, jedności i Sapiehów.
Początkowo R. był właścicielem zapewne tylko dóbr Łowcza w woj. ruskim. Opiekująca się nim ciotka Świętosława Prażmowska już 4 VI 1693 przekazała mu duże dobra Czerniów (woj. brzeskie lit.), a w spisanym 20 IX 1699 testamencie uczyniła go głównym swym spadkobiercą, dzięki czemu pokaźna część jej wielkiej fortuny (ponad 400 dymów w samej Litwie), głównie w woj. brzeskim przeszła w ręce R-ego. Były to zresztą głównie dobra trzymane w zastawie od Radziwiłłów: Jabłeczna, Dołhobrody, Hanna, a także Czerń, Horodyszcze i Oleandry. Ten zapis testamentarny wplątał R-ego w długotrwały proces z Gedeonem Michałem Frąckiewiczem Radzimińskim, chorążym nadwornym lit., który miał podobno wcześniejsze zapewnienie objęcia tych dóbr jako syn Marianny Rajeckiej – siostry Świętosławy. Ożenek w r. 1699 z Joanną Sapieżanką przyniósł R-emu duże dobra Siedliszcze (woj. wołyńskie) i 180 tys. złp. na Niesuchowiczach; R. zapisał żonie 500 tys. złp. na wszystkich swych dobrach. Po śmierci jedynego syna (1704) zapisał żonie wszystkie swe dobra wyznaczając zarazem na jej i dóbr opiekuna – teścia, Władysława Jozafata Sapiehę, woj. mińskiego, co w późniejszych latach stało się powodem konfliktów między Joanną a jej ojcem. R. zmarł zapewne w r. 1708.
R. był prawdopodobnie żonaty dwukrotnie; z pierwszą żoną, nie znaną nam z imienia Szyszkowską nie miał potomstwa. Z drugą – Joanną Sapieżanką (ślub w Wisznicach 27 XII 1699) miał syna Michała, zmarłego w wieku dziecięcym. Joanna Rajecka (zm. między 28 VII 1724 a 8 IV 1726) już w lutym 1709 była żoną Stanisława Józefa Tyszkowskiego, podstolego brzeskiego.
Niesiecki, VIII; Uruski, XV; Elektorów poczet; Wolff, Senatorowie W. Ks. Lit.; – Sapiehowie; – Akty Vil. Archeogr. Kom., IV; Sarnecki K., Pamiętniki z czasów Jana Sobieskiego, Wr. 1958; Vol. leg., VI 8; – AGAD: Arch. Radziwiłłów, Dz. II nr 1826, 2014, 2099, ks. 38 s. 306–309, Dz. V nr 12839 (listy R-ego). Dz. VI nr 11–79 (pod datami: 28 II 1700, 14 IX 1701, 11 XI 1701, 12 III 1702); BAN USRR we Lwowie: Arch. Sapiehów, rkp. 49/I e plik 205, nr 9, rkp. 398/III b.
Andrzej Rachuba