Hulewicz Leon h. Nowina (2. poł. XVIII w.), poseł sejmowy, regent kancelarii koronnej. Syn Michała i Marianny Wyhowskiej. Był kolejno wicesgerentem sądowym (1774), pisarzem grodzkim (1782) i podstarościm owruckim (1783). Już jako podstarosta grodzki łucki posłował z woj. wołyńskiego na sejm 1786 r. Zgłosił wówczas projekt utworzenia osobnego trybunału dla województw: kijowskiego, wołyńskiego i bracławskiego. Postulował aukcję wojska do 30 000 i utworzenie porządkowych milicji wojewódzkich. Proponował wysłanie do Petersburga Branickiego w celu przeprowadzenia rokowań o wyjście wojska rosyjskiego z woj. kijowskiego. W r. 1786 został łowczym łuckim, a w r. 1788 łowczym wołyńskim. W r. 1789 sądził w grodzie łuckim oskarżonych o podmawianie do buntów chłopskich i otrzymał Order św. Stanisława. Po Konstytucji 3 maja zrazu należał do opozycji, potem dał się pozyskać swemu kuzynowi, Kołłątajowi, do akcji «nawracania» Wołynia. W czerwcu 1791 r. wysunął projekt, aby Komisja Cywilno-Wojskowa Łucka zaleciła posłom wołyńskim (którzy podpisali manifest przeciw Konstytucji) dalszy udział w pracach sejmu. Za jego staraniami 27 XI 364 obywateli powiatu łuckiego podpisało list wyrażający poparcie dla Konstytucji. Za ten list, który został 9 XII odczytany w sejmie, król i Kołłątaj pisemnie podziękowali H-owi. Z końcem 1791 r. lub początkiem 1792 został regentem kancelarii mniejszej koronnej. Kołłątaj zachęcał go do poufałości, «jakbyśmy kilka beczek soli zjedli». H. służył mu radą w sprawie rozdawania urzędów i orderów na Wołyniu. Na sejmik lutowy otrzymał od Kołłątaja 200 dukatów. H., twierdząc, że większość szlachty łuckiej jest nastawiona opozycyjnie, nie podjął się przeprowadzić projektowanego przez Kołłątaja zaprzysiężenia Konstytucji, ale uzyskał wysłanie przez sejmik delegacji z podziękowaniem za Ustawę Rządową. W maju 1792 r., towarzysząc Benedyktowi Hulewiczowi w drodze z Warszawy, odniósł wrażenie, że pozyskał go dla Konstytucji. Razem z Benedyktem zabiegał wówczas u Kołłątaja o kasztelanię wołyńską dla Stanisława Hulewicza lub jego syna Jana. Dn. 13 VII 1792 r. Kołłątaj napisał list do H-a, przeznaczony do odczytania Szczęsnemu Potockiemu, w którym ostrzegał, że konfederację targowicką może spotkać los radomskiej, radził zawieszenie kroków wojennych i oddanie spraw spornych pod decyzję sejmu. H. 5 VIII doniósł Kołłątajowi, że Potocki te uwagi «nie uważał za złe, ale spóźnione». Przez targowiczan H. nie był dobrze widziany. Korespondował z Kołłątajem jeszcze w r. 1793.
Estreicher; Boniecki, VII 407; Uruski, V 226; – Nanke Cz., Szlachta wołyńska wobec Konstytucji 3 maja, Lw. 1907 s. 34, 35, 43, 46, 51–3, 55, 56, Archiwum Naukowe, Dz. I, t. III z. 4; Smoleński W., Konfederacja targowicka, Kr. 1903; tenże, Ostatni rok Sejmu Wielkiego, Kr. 1897; Tokarz W., Ostatnie lata H. Kołłątaja, Kr. 1905; – B. Czart.: rkp. 727, 1189, 3471; B. Jag.: rkp. 5524; B. PAN w Kr.: rkp. 197.
Emanuel Rostworowski