Loria Leon (1883–1932), podpułkownik lotnictwa WP, doktor praw. Ur. 5 XI w Warszawie, syn Adolfa i Felicji Friede. Po ukończeniu Gimnazjum Św. Jacka w Krakowie rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Administracji UJ, gdzie w r. 1913 uzyskał doktorat. Od sierpnia 1914 służył w Legionach Polskich; początkowo w 1 p. artylerii, a następnie w 1 p. ułanów. Po przesileniu przysięgowym w lipcu 1917 pracował w sądownictwie, będąc równocześnie członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej.

Po odzyskaniu niepodległości przez państwo polskie, L. w listopadzie 1918 r. przyjęty został do Wojska Polskiego w stopniu podporucznika. Do kwietnia 1919, kiedy awansował na porucznika, był oficerem ordynansowym w adiutanturze Naczelnego Wodza. W tym czasie był uczniem tzw. Francuskiej Szkoły Pilotów w Warszawie, której jednakże prawdopodobnie nie ukończył jako pilot; w czasie wojny 1920 r. został przydzielony jako obserwator do 12 eskadry wywiadowczej. W październiku 1920 otrzymał awans na kapitana. Od 15 III 1921, po zweryfikowaniu w stopniu majora ze starszeństwem od 1 VI 1919, pełnił kolejno służbę jako dowódca 12 wywiadowczej eskadry lotniczej i dowódca dywizjonu 1 p. lotniczego w Warszawie. Po mianowaniu 1 VII 1923 podpułkownikiem, został zastępcą dowódcy 1 p. lotniczego. W r. 1925 ukończył pilotaż i odtąd przysługiwał mu tytuł pilota-obserwatora. Od r. 1925 był komendantem Głównego Portu Lotniczego na Polu Mokotowskim w Warszawie. Dn. 30 IV 1930 przeniesiony w stan spoczynku. Następnie pracował w Państwowych Zakładach Inżynieryjnych. L. był jednym z czołowych taterników i narciarzy polskich przed pierwszą wojną światową, m.in. współautorem pierwszego wejścia słynną południową ścianą Zamarłej Turni (1910). Zmarł 8 IV 1932 w Zakopanem. Posiadał odznaczenia: Krzyż Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Krzyż Niepodległości (pośmiertnie) oraz medale pamiątkowe. Ożeniony z Jadwigą Adą Raynel (zm. 1968), miał córkę Krystynę (ur. 1911).

Enc. tatrzańska; Lista starszeństwa oficerów zawodowych, W. 1922 s. 244; Rocznik oficerski, W. 1923, 1924, 1928; Romeyko M., Księga ku czci poległych lotników, W. 1933; – tenże, Przed i po maju, W. 1967 I 157, II 339; – „Dzien. Personalny MSWojsk.” 1933 nr 12 s. 272; „Pol. Zbrojna” 1932 nr 100; – Arch. UJ: S. II 521; Centr. Arch. Wojsk.: Akta odznaczeniowe t. 48 (Krzyż Niepodległości).

Bolesław Woszczyński