Subera Leonard Ignacy, pseud. Arebus (1907–1982), ksiądz rzymskokatolicki, kanonista.
Ur. 19 V w Poznaniu, był synem Wojciecha i Weroniki z Kociałkowskich.
Mając jedenaście lat, w wyniku wypadku doznał trwałego urazu kręgosłupa. Od r. 1921 uczęszczał w Poznaniu do Państw. Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego. W tym czasie był sekretarzem Sodalicji Mariańskiej i członkiem III zakonu św. Franciszka. Po zdaniu w r. 1928 matury kształcił się w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Gnieźnie (od r. 1930 w Poznaniu). W okresie seminaryjnym i później był członkiem chóru przy archikatedrze poznańskiej. Dn. 10 VI 1933 otrzymał w Poznaniu święcenia kapłańskie. Od 1 VII t.r. był wikariuszem i prefektem w Otorowie (pow. szamotulski), a od 1 I 1936 w paraf. św. Michała w Poznaniu.
Po wybuchu drugiej wojny światowej, wziął S. udział 9 IX 1939 w posiedzeniu tymczasowych władz miejskich Poznania, pod przewodnictwem Cyryla Ratajskiego. Po zajęciu miasta przez Niemców (10 IX t.r.), za pośrednictwem Kiryła Sosnowskiego, włączył się w działalność konspiracyjną w organizacji «Ojczyzna»; zbierał materiały o represjach okupanta na ziemiach zachodnich. Zagrożony aresztowaniem, dzięki fałszywej przepustce na nazwisko Schulz, w poł. stycznia 1940 opuścił Poznań; przeniósł się do Warszawy, zmienił imię na Ignacy i podjął pracę duszpasterską w paraf. Najśw. Zbawiciela. Przez Jana Kasiewicza nawiązał kontakt z AK; używał pseud. Arebus. Prawdopodobnie od r. akad. 1942/3 studiował prawo kanoniczne na Wydz. Teologicznym tajnego Uniw. Ziem Zachodnich. W czasie powstania warszawskiego 1944 r. pełnił funkcję kapelana zgrupowania AK «Golski» (podobwód Śródmieście-Południe). Po upadku powstania znalazł się 3 X t.r. w obozie przejściowym w Pruszkowie. Zwolniony, udał się do Częstochowy, a po dwóch miesiącach zamieszkał w Zębie koło Zakopanego.
Pod koniec marca 1945 wrócił S. do Warszawy i został kapelanem szpitali wojskowych. Po wcieleniu Wydz. Teologicznego Uniw. Ziem Zachodnich do KUL, uzyskał tam w maju 1945 licencjat prawa kanonicznego, a następnie stopień magistra prawa kanonicznego. W l. 1945–9 był również prefektem w Gimnazjum Mechanicznym Tow. «Przyszłość» przy ul. Śniadeckich w Warszawie. W r. akad. 1945/6 brał udział w kursie doktoranckim na Wydz. Teologii Katolickiej Uniw. Warsz. W r. 1948, po uzyskaniu tam doktoratu z prawa kanonicznego na podstawie napisanej pod kierunkiem Ignacego Grabowskiego pracy Właściwość sądów kościelnych. Studium prawno-historyczne, został tamże zatrudniony kolejno jako asystent wolontariusz, młodszy asystent, starszy asystent, adiunkt i zastępca profesora w Katedrze Historii Prawa Kościelnego w Polsce. Równocześnie był dziekanem Dowództwa Okręgu Wojskowego w Warszawie, a następnie kanclerzem Generalnego Dziekanatu WP. W r. 1951 w związku ze stanem zdrowia przeniesiono go w stan spoczynku w stopniu majora (później awansowano do stopnia pułkownika). Dn. 1 VI 1954 został prodziekanem Wydz. Teologii Katolickiej, a po jego likwidacji przeszedł do nowo powołanej t.r. w Warszawie Akad. Teologii Katolickiej (ATK), gdzie jako zastępca profesora objął funkcję kierownika Katedry Historii Źródeł i Literatury Prawa Kanonicznego oraz prodziekana Wydz. Prawa Kanonicznego. Opublikował artykuły z prawa kanonicznego: Właściwość sądu z tytułu łączności spraw („Ateneum Kapł.” R. 41: 1949 t. 51), Właściwość sądu z tytułu umowy („Polonia Sacra” R. 7: 1955 z. 1) i Właściwość sądu z tytułu miejsca zamieszkania („Prawo Kanoniczne” R. 10: 1967 nr 3/4).
W r. 1956 habilitował się S. w ATK na podstawie pracy Prawno-kościelna działalność Józefa Rybińskiego, biskupa włocławskiego i pomorskiego (1777–1806), po czym został mianowany profesorem nadzwycz. Odszedł t.r. z funkcji prodziekana i objął godność prorektora ATK, którą pełnił do r. 1966. W tym czasie publikował artykuły o działalności bp. Rybińskiego („Polonia Sacra” R. 8: 1956 nr 3/4, R. 9: 1957 nr 1, 4, R. 10: 1958 nr 1, „Prawo Kanoniczne” R. 1: 1958 nr 1/2), o stosunkach polsko-niemieckich w dziejach (Terytorium diecezji włocławskiej i pomorskiej, „Prawo Kanoniczne” R. 4: 1961 nr 1/4) oraz o kulturalnych i kościelnych związkach Śląska z Polską (Separatystyczne dążenia kapituły wrocławskiej do uniezależnienia się od metropolii gnieźnieńskiej, tamże R. 9: 1966 nr 3/4, R. 12: 1969 nr 1/2, Zależność diecezji wrocławskiej od metropolii gnieźnieńskiej w opinii kapituły wrocławskiej z dnia 5 czerwca 1654 roku, „Analecta Cracoviensia” T. 7: 1975). Opracował także podręczniki dla studentów: Historia źródeł i nauki prawa kanonicznego (W. 1970, wyd. 2, W. 1977), Synody prowincjonalne arcybiskupów gnieźnieńskich (W. 1971) i Metodologia historyczno-prawna (W. 1972, wyd. 2, W. 1978). W l. 1969–72 był dziekanem Wydz. Prawa Kanonicznego ATK. W r. 1972 został profesorem zwycz. i ponownie objął funkcję prorektora ATK. Ogłaszał artykuły popularyzujące uchwały Trzeciego Synodu Archidiec. Warszawskiej z r. 1973 („Wiad. Archidiecezjalne Warsz.” R. 66: 1976 nr 3, „Tyg. Powsz.” 1976 nr 14). Reprezentował ATK na obchodach 100-lecia Katolickiego Uniwersytetu w Angers (23–24 IV 1976), z których sprawozdanie zamieścił w „Studia Theologica Varsaviensia” (R. 15: 1977 nr 1). Za całokształt twórczości został w r. 1977 wyróżniony nagrodą naukową Stow. PAX im. Włodzimierza Pietrzaka. Angażował się w pracę wielu komisji i komitetów na ATK, zajmujących się organizacją konferencji naukowych, sprawami rekrutacji, programami studiów i remontami budynków. Wypromował jedenastu doktorów. W r. 1978 przeszedł na emeryturę, ale pracował odtąd na pół etatu i pełnił obowiązki kapelana Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety w Warszawie. W tym czasie opublikował artykuły: Początki Wydziału Prawa Kanonicznego ATK w świetle wspomnień („Prawo Kanoniczne” R. 24: 1981 nr 1/2) oraz Pawła Rieggera rozprawa o Dekrecie Gracjana (Wiedeń 1760) (tamże R. 25: 1982 nr 1/2). Zmarł 13 XII 1982 w Warszawie, został pochowany 18 XII na cmentarzu Powązkowskim. Był odznaczony Orderem Odrodzenia Polski, Krzyżem AK (za udział w powstaniu warszawskim), Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami oraz Medalem KEN.
W r. 1984, w pracy zbiorowej „Udział kapelanów wojskowych w drugiej wojnie światowej” (W.) opublikowano artykuł S-y Na fali wspomnień.
Bar J. R., Sobański R., Polska bibliografia teologii i prawa kanonicznego za lata 1949–1968, W. 1972; Bibliografia historii Kościoła w Polsce za lata 1944–1970, W. 1977 II; toż za l. 1975–7, W. 1982 I–II; toż za l. 1980–1, W. 1989 I–II; Bibliografia regionalna Wielkopolski i Ziemi Lubuskiej za r. 1959, P. 1962; Bibliografia regionalna Wielkopolski za lata 1967–1968, P. 1970; toż za r. 1969, W.–P. 1985; toż za r. 1972, P. 1996; toż za r. 1981, W.–P. 1989; toż za r. 1983, W.–P. 1994; Gdy zaczniemy walczyć miłością… Portrety kapelanów powstania warszawskiego, W. 2004; Polscy kanoniści (wiek XIX i XX), W. 1981 II; Polska bibliografia teologii i prawa kanonicznego za l. 1970–9, W. 1972–86; Słown. Pol. Teologów Katol., VIII (bibliogr.); Spis duchowieństwa diecezjalnego i zakonnego w Polsce 1979, P.–W. 1980; Spis duchowieństwa diecezjalnego w Polsce, P.–W. 1975; Żmuda R., Bibliografia historii Kościoła w Polsce za lata 1982–1984, W. 1997 I–II; – Bar J. R., Działalność naukowa Wydziału Prawa Kanonicznego w latach 1965–1970, w: Działalność naukowa Akademii Teologii Katolickiej, W. 1971; tenże, Praca naukowa Wydziału Prawa Kanonicznego w latach 1954–1964, W. 1965; Bar J. R., Fąka M., Wydział Prawa Kanonicznego, w: XX lat Akademii Teologii Katolickiej. Księga pamiątkowa 1954–1974, W. 1976 s. 240–2 (fot.); Hemperek P., Kanonistyka polska w 60-leciu wolnej Polski (1918–1978), „Prawo Kanoniczne” R. 24: 1981 nr 1/2 s. 58–60, 70–1; Kapelani wrześniowi, W. 2001; Pawluk T., Z zagadnień kanonistyki polskiej, „Prawo Kanoniczne” R. 19: 1976 nr 3/4 s. 219–20; Petrani A., Prawo kanoniczne w okresie oświecenia oraz w XIX i XX wieku, w: Dzieje teologii katol., III cz. 1 s. 424–5; Sobański R., Półwiecze Wydziału Prawa Kanonicznego UKSW, w: Księga pamiątkowa Wydziału Prawa Kanonicznego ATK/UKSW 1954–2004, W. 2005 s. 9, 13, 17; – Sprawozdanie dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu za 1-sze dziesięciolecie zakładu w niepodległej i wolnej ojczyźnie (1919–1929), P. 1930 s. 69; – „Kierunki” R. 21: 1977 nr 50 (fot.); „Mies. Kośc. Archidiec. Pozn.” 1984 nr 4/5 (M. Fąka); „Prawo Kanoniczne” R. 20: 1977 nr 1/2, R. 24: 1981 nr 1/2; „Wrocł. Tyg. Katolików” R. 29: 1977 nr 48 (fot.); „Za i przeciw” 1976 nr 46 (fot.), 1978 nr 11; – Nekrologi i wspomnienia pośmiertne: „Biul. Inform. ATK” 1984 nr 1 (fot.), „Prawo Kanoniczne” 1983 nr 3/4 s. 217–20, „Życie Warszawy” 1982 nr 286, 288, 1983 nr 2, 5; – Arch. Wydz. Prawa Kanonicznego Uniw. Kard. Stefana Wyszyńskiego w W.: Teczka personalna S-y.
Józef Wroceński