Rembowski (Turski) Leonard h. Jelita pruskie (zm. 1590), opat cystersów w Pelplinie. Był synem właściciela Wielkiej Turzy i Małżewka w woj. pomorskim (możliwe, że Krzysztofa), szwagrem woj. pomorskiego Michała Konarskiego (zob.), zapewne przyrodnim bratem Adriana (zob.).
Nie udało się ustalić, gdzie R. pobierał naukę. Wiadomo jedynie, że w chwili objęcia opactwa nie posiadał żadnych święceń. Opatem pelplińskim mianowany został wkrótce po przejściu dotychczasowego rządcy konwentu Stanisława Żelisławskiego w r. 1562 na biskupstwo chełmińskie. Nominację Zygmunta Augusta uzyskał R. dzięki koligacjom z Kosami, którzy znaleźli wpływowych przyjaciół na dworze królewskim. Opactwo objął 6 I 1563; dokument nominacyjny wydał król 14 IV t.r. Dopiero 15 XII 1566 R. przyjął święcenia opackie. W r. 1569 był jednym z poręczycieli pożyczki zaciągniętej przez Zygmunta Augusta u mieszczan zachodniopomorskich. Niedoświadczony w sprawach religijnych, najchętniej oddawał się R. świeckiej rozrywce – polowaniu. Za jego rządów opactwo stało się przytułkiem dla obcych zakonników, a nawet zwolenników reformacji. R. nie potrafił zapewnić konwentowi należytego utrzymania, gdyż dochody z dóbr klasztornych pochłaniały jego osobiste wydatki. Celem uzyskania gotówki R. oddawał w wieloletnią dzierżawę całe wsie, toteż w l. 1563–90 dochody konwentu spadły podobno trzykrotnie. Dn. 14 IV 1585 ustanowił Krzysztofa Klińskiego swym koadiutorem. Decyzja opata spotkała się z protestem zakonników pelplińskich oraz bpa włocławskiego Hieronima Rozdrażewskiego. W r. 1586 lub 1587 bp włocławski prosił nawet papieża Sykstusa V, aby ten nie zatwierdził koadiutorii pelplińskiej. W czerwcu 1589 R. będąc delegatem bpa H. Rozdrażewskiego złożył z urzędu przeoryszę cysterek w Żarnowcu koło Pucka i wprowadził tam benedyktynki chełmińskie. Zmarł 27 XI 1590 podczas wizyty u swego brata Wojciecha w Wielkiej Turzy. Pochowany został w kościele klasztornym w Pelplinie.
Niesiecki (określa h. jako «własny»); – Biskup M., Tomczak A., Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w., Tor. 1955 s. 38–9, 116, 118; Fankidejski J., Klasztory żeńskie w diecezji chełmińskiej, Pelplin 1883 s. 180; Fischer R., Achatius von Zehmen Woywode von Marienburg, „Zeitschr. d. Westpreuss. Geschichtsvereins” H. 36: 1897 s. 1, 167; Frydrychowicz R., Geschichte der Cistercienserabtei Pelplin und ihre Bau- und Kunstdenkmäler, Düsseldorf [b. r.] s. 92–5; Kujot S., Opactwo pelplińskie, Pelplin 1875 s. 250–2; Werner J. F., Chronik der Marienwerder Kirche, „Zeitschr. d. Hist. Vereins für den Regierungsbezirk Marienwerder” H. 65: 1928 s. 63; – Annales Monasterii Olivensis, Wyd. P. Czaplewski, Tor. 1916 s. 31, 39; Korespondencja Hieronima Rozdrażewskiego, Tor. 1937–47 I–II; Liber mortuorum monasterii Pelplinensis ordinis Cisterciensis, Wyd. W. Kętrzyński, Mon. Pol. Hist., IV 63–4, 68, 83, 118; Źródła Dziej., VIII, IX cz. 2; – Arch. Diec. Chełmińskiej w Pelplinie: M-69, Varia Documenta Monasterii Pelplinensis, t. I; B. Seminarium Duchownego w Pelplinie: Kronika pelplińska, t. I rkp. sygn. 421/623.
Aleksander Klemp