Janowski Ludomir (1862–1939), artysta malarz, portrecista. Ur. 1 XII we wsi Kurianowszczyzna na Wileńszczyźnie. Był synem Wilhelma i Julii z Tomkowiczów. Początkowe studia odbywał J. w wileńskiej Szkole Rysunkowej w l. 1878–80. Następnie wyjechał na dalsze studia do Petersburga (1880–5), gdzie za portret kobiecy został odznaczony srebrnym medalem. Po ukończeniu studiów J. zamieszkał w Warszawie. Obrazy swoje wystawiał w Petersburgu (1887–9), Paryżu (1904, 1905), Monachium, Krakowie (w Tow. Przyj. Sztuk Pięknych, od r. 1891), a także w Warszawie. W r. 1903 na konkursie Tow. Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie uzyskał J. II nagrodę (pierwszej nie przyznano wcale). J. uprawiał malarstwo portretowe typu realistycznego. W twórczości J-ego szczególnie dominuje portret kobiecy. J. portretował wiele współczesnych osobistości. Do ważniejszych dzieł jego należą portrety: J. Weyssenhoffa, Dmochowskiego, Rudnickiego, J. Lubańskiej, J. Potockiej, Plater Zyberk, oraz obraz Sfinks współczesny i in. J. zmarł w Warszawie, na Starym Mieście w październiku 1939 r.

Grajewski, Bibliografia ilustracji; W. Ilustr. Enc. Gutenberga; Thieme–Becker, Lexicon d. Künstler; Swieykowski, Pam. Tow. Przyj. Sztuk Pięknych; Olszewicz, Lista strat kultury pol.; – Album malarstwa polskiego, Wstęp T. Jaroszyńskiego, W. [b. r.]; Dmochowska-Weydel J., Dawna Warszawa, W. 1956 s. 394; – „Świat” (W.) 1908 nr 49 z 5 XII s. 8, 1909 nr 5 z 30 I s. 5, nr 50 z 11 XII s. 9; „Tyg. Ilustr.” 1900 nr 48 z 1 XII s. 937, 1903 nr 18 z 2 V s. 341, nr 24 z 13 VI s. 468, 469, nr 25 z 20 VI s. 485, 1905 nr 9 z 4 III s. 141, 1908 nr 5 z 1 II s. 85, nr 28 z 11 VII s. 551, nr 50 z 12 XII s. 1005, 1909 nr 6 z 6 II s. 107, 1910 nr 2 z 8 I s. 21; „Wieś Ilustr.” (W.) R. 3: 1912 nr 2 s. 9; „Życie i Sztuka” dod. do „Kraju” (Pet.) 1903 nr 29 z 18 VII s. 5, nr 37 z 12 IX s. 3, nr 38 z 19 IX s. 6.

Róża Jodłowska