Ramułt (Baldwin Ramułt) Ludwik (1857–1929), architekt, działacz społeczny. Ur. 6 VII w Tarnowie, był synem Bronisława, ziemianina, i Zofii z Rupniewskich.

R. do gimnazjum uczęszczał w Tarnowie, potem ukończył Akademię Artylerii i służył jako porucznik piechoty w 40 p. piechoty, ale wnet porzucił służbę wojskową i studiował architekturę oraz ogólne budownictwo na politechnice we Lwowie, gdzie uzyskał dyplom inżyniera z odznaczeniem. Początkowo pracował jako asystent budowlany magistratu lwowskiego i otrzymał wtedy pierwszą nagrodę w konkursie na lwowskie gmachy szkolne. Potem pracował krótko jako pomocniczy nauczyciel budownictwa Szkoły Przemysłowej we Lwowie, ostatecznie zaś został architektem prywatnym. We Lwowie projektował i budował pawilon na Panoramę Racławicką (1893), gmachy Poczty Głównej, Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń, Zakładu dla Ociemniałych przy ul. św. Zofii, szkół powszechnych Św. Marii Magdaleny oraz Św. Anny. Pod Lwowem zaprojektował i zbudował w Dublanach gmach główny Akademii Rolniczej (1887), szkołę gorzelniczą i gorzelnię doświadczalną (1890), stację chemiczno-rolniczą (1906), dom studencki (1894), zaś w Winnikach fabrykę wyrobów tytoniowych, poza tym w Milczycach (pow. Gródek Jagielloński) kościół, w Przeworsku i Zuczce (pow. Rawa Ruska) cukrownie. W r. 1896 złożył w namiestnictwie memoriał w sprawie wodociągów i kanalizacji miasta Leska i dla pow. leskiego zasłużył się przez 14 lat jako budowniczy dróg, mostów i szkół powszechnych; obdarzono go tu godnością marszałka powiatowego.

Do r. 1914 działał też R. we Lwowie jako prelegent Tow. Pedagogicznego, współorganizator wystaw Tow. Politechnicznego i współsędzia w Sekcji Architektury i Budownictwa, od r. 1896 jako radny m. Lwowa, członek zarządu Polskiego Tow. Politechnicznego, przez kilka lat jako prezes lwowskiego Koła Architektów oraz prezes Koła Literacko-Artystycznego. Był też wiceprezesem Banku dla Handlu i Przemysłu w Krakowie i jego delegatem do filii we Lwowie oraz członkiem Państwowej Rady Budowy Dróg Wodnych w Wiedniu.

W l. 1914–16 R. przebywał w Grazu, gdzie zorganizował Komitet Opieki nad Uchodźcami z Galicji i nim kierował. W l. 1918–20 przebywał we Lwowie. Brał udział w stopniu kapitana artylerii w obronie Lwowa, był kierownikiem sekcji mobilizacyjnej, potem oficerem miejscowego sztabu i zastępcą komendanta miasta. W r. 1921 R. został inspektorem Min. Robót Publicznych w Warszawie, w r. 1922 naczelnikiem wydziału Najwyższej Izby Kontroli Państwa, w r. 1923 przewodniczącym międzyresortowej komisji dla zbadania gospodarki w państwowych dobrach rolnych i leśnych oraz członkiem komisji do reorganizacji Min. Przemysłu i Handlu. Potem usunął się do odziedziczonego majątku Czermna w pow. pilzneńskim. Do żadnej partii politycznej nie należał. Był honorowym obywatelem m. Ustrzyki. Zmarł 22 V 1929 we Lwowie i pochowany został na cmentarzu Łyczakowskim w grobie rodzinnym. Był odznaczony m. in. Krzyżem Obrony Lwowa z Mieczami.

R. był żonaty czterokrotnie: ze Stanisławą ze Strzeleckich (zm. 1909), po raz drugi z Marią z Sobolewskich (małżeństwo unieważniono), po raz trzeci ze Stanisławą Krauze, a po owdowieniu, po raz czwarty ożenił się z Marią z Heydlów. Z pierwszego małżeństwa miał pięcioro dzieci: Bronisława (1884–1892), Zofię (1885–1895), Feliksa (1887–1936), Ludwika (zob.) i Marię (ur. 1897), zamężną Smoleńską.

Łoza, Słown. architektów; Żychliński, IX 138–9; Katalog wystawy jubileuszowej Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie w 1902 roku, Lw. 1902 s. 6, 15; Skorowidz Królewskiego Stołecznego miasta Lwowa, Lw. 1916 s. 241, 258; – Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie 1877–1927, Lw. 1927 s. 11, 74, 94; Zajączkowski W., C. K. Szkoła Politechniczna we Lwowie. Rys. historyczny, Lw. 1894 s. 132; – Gella J., Ruski miesiąc, Lw. 1929 s. 232; Obrona Lwowa 1–22 listopada 1918, Lw. 1936–9 II 105, 110, III 324–5; – Nekrologi z roku 1929: „Ilustr. Kur. Codz.” nr 159 s. 8 (fot.), „Słowo Pol.” nr z 23 V, 24 V; – Materiały Red. PSB; – Informacje wnuczki R-a Magdaleny Baldwin Ramułt Szubartowskiej z Puław.

Stanisław Marian Brzozowski