Sobolewski (Cyrus-Sobolewski) Ludwik h. Ślepowron (1781–1858), oficer WP, senator Rzeczypospolitej Krakowskiej, był synem Szymona.
Służbę wojskową S. rozpoczął w Ks. Warsz. w p. kirasjerów dowodzonym przez Stanisława Małachowskiego. Dn. 23 VII 1811 przeniesiony został w stopniu podporucznika do 11 p. ułanów, utworzonego w r. 1809 kosztem Adama Potockiego. W lecie 1811 stał z pułkiem w Piotrkowie, następnie w kampanii 1812 r. walczył pod Mirem (10 VII) i Możajskiem (7 IX). Podobno brał także udział w bitwie pod Lipskiem. Z wojska został zwolniony 9 XI 1816 i osiadł w Krakowie.
Początkowo pracował S. jako adiunkt w senacie Wolnego Miasta Krakowa. W r. 1820 został wybrany na senatora, w r. 1824 na senatora dożywotniego. W senacie większej roli nie odegrał, uważany był przez współczesnych za nieudolnego. Dn. 11 I 1823 w zastępstwie prezesa senatu Stanisława Wodzickiego witał S. w Chrzanowie cara Aleksandra I powracającego z kongresu w Weronie. Od r. 1827 był naczelnikiem Dyrekcji Policji. W r. 1828 wchodził w skład komitetu utworzonego przez Wodzickiego w celu naradzenia się nad wprowadzeniem poprawek do niektórych przepisów konstytucji, m.in. prawa do ubiegania się przez poddanych Król. Pol. o urzędy w Krakowie.
W czasie powstania listopadowego S. został przez senat wysłany do gen. Samuela Różyckiego, który przeszedł na teren Rzpltej Krakowskiej, aby nakłonić go do wydania broni. Jego misja nie powiodła się, gdyż Różycki opuścił już Krakowskie. W r. 1837 został wydelegowany przez senat do Zgromadzenia Reprezentantów. W czasie dyskusji 12 II 1838 w senacie w sprawie oddania pod sąd sejmowy urzędników za nadużycia, m.in. senatora Feliksa Grodzickiego, posądzonego o defraudację pieniędzy z kasy rządowej, S. bronił go, tłumacząc wiekiem i niepoczytalnością. W r. 1841 powołany został przez senat do komisji mającej zająć się sprawą przedłużenia traktatu handlowego z Król. Pol., który wygasał w r. 1842. Zmarł 17 II (wg indeksu zmarłych), 18 II (wg „Czasu”) 1858 w Krakowie, pochowany został na starym cmentarzu na Salwatorze. Przy głównym wejściu do kościoła św. Salwatora w Krakowie umieszczono poświęconą mu tablicę epitafijną.
Z małżeństwa z Katarzyną z Rawiczów Gawrońskich (ur. 1792), siostrą Franciszka Salezego Gawrońskiego (zob.) miał S. synów: Zygmunta i Konstantego (zob.) oraz córkę Stanisławę, żonę Wincentego Fedorowicza, ziemianina.
Bieniarzówna J., Z dziejów liberalnego i konspiracyjnego Krakowa (1833–1848), Kr. 1948; Bieniarzówna J., Małecki J., Dzieje Krakowa, Kr. 1985 III; Gembarzewski, Wojsko Pol., 1807–14; Grodziska-Ożóg K., Z dziejów starego cmentarza Salwatorskiego, „Roczn. B. PAN w Kr.” R. 29: 1984; Paloc-Schnaydrowa B., Staszel J., Kraków w roku 1846 w Pamiętnikach Franciszka Salezego Gawrońskiego i Kazimierza Girtlera, tamże R. 7/8: 1961/2; Stetkiewicz S., Rzeczpospolita Krakowska w dobie powstania listopadowego, Kr. 1912; – Diariusz Sejmu Wolnego, Niepodległego i Ściśle Neutralnego Miasta Krakowa i Jego Okręgu za rok 1837/8, Kr.; Gawroński F. S., Pamiętnik r. 1830/31 i Kronika Pamiętnikowa (1787–1831) pułkownika…, Wyd. J. Czubek, Kr. 1916; Kopff W., Wspomnienia z ostatnich lat Rzeczypospolitej Krakowskiej, Kr. 1906; Louis-Wawel J., Urywki z dziejów i życia mieszkańców Krakowa, Kr. 1977; Mieroszewscy S. S., Wspomnienia lat ubiegłych, Kr. 1964; Przewodnik krakowski na rok 1835, Kr. 1835 s. 178, 289; Rzeczpospolita Krakowska. Wybór źródeł, Oprac. J. Bieniarzówna, Wr. 1950 s. 146; – „Czas” 1858 nr 41; „Gaz. Krak.” 1821 nr 20, 1822 nr 4; – Kancelaria ss. Norbertanek w Kr.: Indeks zmarłych, s. 438; – Tabl. epitafijna na kościele św. Salwatora w Kr.
Halina Starostka-Chrzanowska