Gosiewski Maciej Korwin h. Ślepowron (zm. ok. 1683), generał artylerii litewskiej, starosta łoździeński i rumborski, był młodszym synem Aleksandra, starosty bielskiego i rotmistrza wojsk królewskich. Zrazu jako stolnik nowogrodzki walczył pod Pińskiem i Mozyrzem z Kozakami pod komendą hetmana Janusza Radziwiłła. W r. 1654 jako pułkownik bronił Smoleńska, a w r. 1661 dowodził regimentem dragonów. G. cieszył się zaufaniem żołnierzy. W kwietniu 1663 r. związkowe wojsko litewskie na zjeździe w Szadowie powierzyło mu komendę nad chorągwiami cudzoziemskimi i stosownie do królewskiego rozkazu uznało go swym generał-majorem. W r. 1664 posłował G. od wojska na sejm. Mianowany został w r. 1673 generałem artylerii litewskiej. Z woj. wileńskim podpisał elekcję króla Jana III. W r. 1674 uchylił się od kampanii wojennej przeciw Turcji, ale w latach następnych w kampanii lwowskiej i żurawińskiej wykazał cechy dobrego żołnierza i organizatora. Był kilkakrotnie ranny. Starał się o pomnożenie arsenałów, zaprowadził pożyteczne reformy w artylerii litewskiej. Konstytucja z r. 1677 poleciła mu rewindykować wszystkie działa wyprowadzone z cekhauzu wileńskiego i brzeskiego oraz sporządzić inwentarz dział znajdujących się po litewskich zamkach i cekhauzach. Na potrzeby artylerii wydał z własnych pieniędzy 57 308 zł, które sejm z r. 1690 uchwalił zwrócić sukcesorom G-ego. G. zmarł w r. 1683 lub 1684. Żonaty był najpierw z Barbarą Niemirzanką, potem z Konstancją Mokrzecką. Pozostawił córkę Konstancję Katarzynę oraz syna Antoniego Aleksandra, krajczego i podwojewodziego smoleńskiego.

Enc. Wojsk.; Boniecki; Niesiecki; Uruski; Wolff, Senatorowie W. Ks. Lit.; – Medeksza S., Księga pamiętnicza, Kr. 1875 s. 124, 393, Script. Rer. Pol., III; Vol. leg., V 286, 524, 817–8.

Adam Przyboś