Kłoczko Maciej h. Ogończyk (zm. 1543), starosta żmudzki. Syn Wojciecha Janowicza, ochmistrza dworu w. ks. Heleny, żony Aleksandra Jagiellończyka (zwany stąd Janowiczem, a także Ochmistrzowiczem), i jego pierwszej żony, Zofii Czetwertyńskiej. Od dóbr dziedzicznych Podarewsk w pow. wołkowyskim nosił przydomek Podarewski. W dobrach odziedziczonych po ojcu w Łyskowie w r. 1527, a w Międzyrzecu w r. 1533 fundował kościoły katolickie. Ok. 1520 r. został marszałkiem hospodarskim i dzierżawcą wołkowyskim, w l. 1522 i 1528 posłował do Moskwy. W r. 1528 był również, z ramienia Bony, dzierżawcą mereckim, w t. r. stawił na popisie wojskowym 65 koni, posiadał więc wówczas 520 służby i należał do grona najbogatszych panów litewskich. W r. 1529 wchodził w skład komisji rozgraniczającej goniądzko-rajgrodzkie dobra Radziwiłłów od posiadłości Bony. Należał do stronników dworu i popierał działalność królowej Bony. Dn. 30 VIII 1530 r. jako dzierżawca wołkowyski wyznaczył, pierwszy na Litwie, zgodnie z I Statutem Litewskim i dążeniami reformatorskimi Bony, dwóch sędziów ziemskich pow. wołkowyskiego. Wiosną 1532 r. posłował wspólnie z Janem Sapiehą, wojewodą podlaskim, do Moskwy i podpisał z nią rozejm na 1 rok do Bożego Narodzenia 1533 r. Po powrocie, dzięki wstawiennictwu Bony, otrzymał 10 XI 1532 r. pograniczne województwo witebskie wraz z dzierżawą Obolce i włościami Uświat i Jezierzyszcze. Ok. 1535 r. utracił na rzecz Jana Zabrzezińskiego dzierżawę merecką.

Na nowym stanowisku wojewody witebskiego kontrolował K. ruchy wojsk moskiewskich w Smoleńszczyźnie i w r. 1534 obronił przed nimi Witebsk. W r. 1535 na czele oddziału witebszczan strzegł wspólnie z wojewodą połockim Janem Hlebowiczem Połocka. W grudniu 1536 r. wyjechał wraz z Janem Hlebowiczem jako drugi wielki poseł litewski do Moskwy, dokąd przybył 11 I 1537 r. Dn. 18 II t. r. zawarto rozejm na lat 5, pozostawiając przy Litwie Homel, a przy Moskwie Smoleńsk, Siebież, Zawołocze i prawie całą Siewierszczyznę. W okresach trwania rozejmu przebywał K. przeważnie w Wilnie i zajmował należne mu miejsce wśród panów Rady W. Ks. Lit. W r. 1533 należał do komisji rozjemczej, która przejmowała z rąk Radziwiłła starostwo grodzieńskie na rzecz Bony. W r. 1541 rozsądził na rzecz Chreptowiczów spór ich z Sanguszkami, a w grudniu t. r. należał do sądu polubownego zwołanego w głośnej sprawie o spadek po kniaziu Ilii Ostrogskim. Dn. 30 VI 1542 r. otrzymał starostwo żmudzkie. Jako członek Rady W. Ks. Lit., popierał wojewodę wileńskiego Jana Hlebowicza, stryjecznego brata swej żony i stronnika Bony, w jego sporze z Radziwiłłami. Data śmierci K-i jest niepewna, wg aktów Metryki Litewskiej zmarł między 5 a 26 II 1543 r., a wg inskrypcji nagrobkowej 11 IV t. r. Być może jest to data jego pogrzebu. Poślubił przed r. 1533 Katarzynę Hlebowiczównę, córkę Stanisława, wojewody połockiego, miał tylko jedną córkę Marynę, wydaną za kniazia Prokopa Dolskiego, podkomorzego wołkowyskiego. Dobra jego skupione były przeważnie w pow. wołkowyskim. Należały do nich Międzyrzec, Łysków, Podarewsk, Piotuchowo, Dorohowo, Potońsko, Łopiennica, Derewna i Markowo. Wdowa Katarzyna odstąpiła Łysków i Międzyrzec królowej Bonie.

Słow. Geogr., V 863, VI 377; Boniecki; Boniecki A., Poczet rodów w W. Ks. Litewskim w XV i XVI wieku, W. 1887 s. 131; Kojałowicz W. W., Herbarz rycerstwa W. X. Litewskiego tak zwany Compendium…, Wyd. F. Piekosiński, „Herold Pol.” 1897 s. 191; Niesiecki; Uruski; Wolff, Kniaziowie lit.-rus., s. 50, 345; tenże, Senatorowie W. Ks. Lit.; – Kašprovskij E. I., Bor’ba Vasilija III s Sigizmundom I 1507–1522, Sbornik Ist.-Filos. Obšč. Inst. Bezborodko II 173–344; Kolankowski L., Zygmunt August w. ks. Litwy, Lw. 1913; Ljubavskij M., Litovsko-russkij sejm, Moskva 1901; Malinovskij I., Rada V. Kn. Lit., Tomsk 1912 II 2 s. 414; Natanson-Leski J., Dzieje granicy wschodniej Rzeczypospolitej, Cz. 1: Granica moskiewska w epoce jagiellońskiej, W. 1922 s. 127–36; Pociecha W., Królowa Bona, P. 1959 III 67, 77–8, 85, 101, 111, 129; – Akty Zap. Ross. II; Arch. Sanguszków, IV; Polnoe Sobr. Russ. Letopisej, XVII 408–9; Russ. Ist. Bibl., XX, XXX; Sbornik materialov Rady V. Kn. Lit., I–II; Sbornik Russ. Ist. Obšč., t. 35, 59; Starowolski, Monumenta Sarmatarum; Stryjkowski M., Kronika, Wyd. M. Malinowski, W. 1846 II 399–400.

Tadeusz Wasilewski