Maniecki Maciej z Pigłowic h. Sokola (zm. 1638), podkomorzy poznański, poseł sejmowy. Syn Jana i zapewne Łucji z Błociszewa Gajewskiej. Nauki pobierał w szkole kościańskiej. W r. 1606 podczas sejmiku w Środzie należał do sprzyjających rokoszowi secesjonistów, którzy obradowali w osobnym kole bez senatorów. Komornik graniczny kaliski w r. 1611, wojski kaliski w r. 1612, mianowany 13 V 1613 podsędkiem kaliskim, był jednocześnie surogatorem tamtejszego grodu. Z odbytego 1 VII t. r. zjazdu na zamku poznańskim został jednym z deputowanych do boku A. S. Czarnkowskiego, starosty generalnego wielkopolskiego, dla dysponowania wojewódzkimi zaciągami. Marszałkował 30 VII 1618 sejmikowi średzkiemu nadzwycz., na którym zgodzono się tylko na częściowe uwzględnienie podatkowych żądań króla. Posłował na sejm 1619 r. Po sejmie 1621 r. był znów marszałkiem sejmiku odprawianego 2–4 XII. Marszałkował sejmikowi deputackiemu 12 IX 1622, zajmującemu się sprawą niepłatnego, skonfederowanego wojska. Ponownie 13–19 XII t. r. był marszałkiem sejmiku przedsejmowego, z którego posłował na sejm 1623 r. Wszedł tam do komisji dla ustalania cen. Sejmik 13 III 1624, któremu też marszałkował, obrał go członkiem rady wojennej. Po śmierci A. Opalińskiego dostał 19 IV 1625 podkomorstwo poznańskie. Był 5 VIII 1626 marszałkiem sejmiku nadzwycz., zwołanego z racji najazdu szwedzkiego na Prusy Król. i zagrożenia ze strony Śląska. Jesienią t. r. posłował na sejm. Znów obrany posłem sejmowym w r. 1627, wszedł do komisji dla granic Wielkopolski ze Śląskiem. Posłując w r. 1629, obrany został marszałkiem izby poselskiej i wszedł ponownie do komisji dla granic. Sędzia deputat na Trybunał Kor., marszałkował w r. 1631 Trybunałowi w Piotrkowie. Po śmierci Zygmunta III posłował latem 1632 r. na sejm konwokacyjny, skąd wszedł do komisji dla korektury praw, a potem jesienią t. r. był posłem na sejm elekcyjny. Tam przy obiorze marszałka izby poselskiej, chociaż sam katolik, pierwszy dał głos na dysydenta K. Radziwiłła, hetmana polnego lit., pociągając za sobą innych posłów, wśród których cieszył się niemałą popularnością. Został znów członkiem komisji do korektury praw. W dyskusji nad wynalezieniem środków na wyposażenie wojenne chciał tymi wydatkami obciążyć dzierżawców dóbr królewskich, a nie króla. Z sejmu koronacyjnego w r. 1633 wszedł do trzech komisji: dla mennicy, dla granic ze Śląskiem, Marchią i Pomorzem, wreszcie dla cen w Wielkopolsce. Ostatni, dziesiąty raz, posłował M. w r. 1637 i raz jeszcze wszedł do komisji granicznej.
M. odziedziczył po ojcu Kotowo i Dąbrówkę w pow. kościańskim, dokupił Mechlin w pow. pyzdrskim i cierpliwie przez lat 26 skupował częściami Pigłowice w tymże powiecie. Nabył ponadto Knyszyn, Drogocino, Chojnice, Lubicz i Bielawy w pow. poznańskim. W jego ręce, jako podkomorzego, Samuel Targowski, który z Nowej wsi uczynił fundację na rzecz wykupu więźniów z niewoli tureckiej i tatarskiej, oddał w r. 1626 tę wieś, którą mieli odtąd administrować każdorazowi podkomorzowie poznańscy. Zmarł M. w r. 1638 przed 8 III. Z żony Agnieszki Kierskiej, poślubionej przed r. 1597, miał synów: Hieronima, Władysława i Chryzostoma, oraz córki: Małgorzatę, za Stanisławem Skaławskim, Katarzynę, za Janem Jakubem Wilkostowskim, kasztelanem konarskim kujawskim, i Urszulę, za Janem Markowskim.
Hieronim, sekretarz królewski w r. 1625, pisarz ziemski poznański 17 VII 1627, posłował t. r. na sejm i był wyznaczony na deputata do Trybunału Radomskiego. Mianowany 20 I 1632 podsędkiem ziemskim poznańskim, podpisał z tym województwem elekcję Władysława IV. Posłował na oba sejmy w r. 1637, a także na sejm 1642 r. Sejmik średzki delegował go w r. 1641 do regulacji Warty, zaś w grudniu 1645 był jednym z deputowanych z sejmiku do króla z prośbą o zapewnienie pokoju ze Szwecją i o rychłe złożenie sejmu. Sędzia ziemski poznański 22 I 1647, żył jeszcze w r. 1654. Elekcja jego następcy na urzędzie odbyła się 24 IX 1657. Dziedzic Pigłowic po ojcu, przykupił jeszcze sześć innych wsi w pow. pyzdrskim oraz połowę miasta Stęszewa z przyległościami w pow. kościańskim.
Niesiecki; Uruski; – Akta sejmikowe woj. pozn., I cz. 1–2; Radziwiłł A. S., Memoriale rerum gestarum in Polonia, Wr. 1968 I; Vol. leg., III 218, 264, 295, 352, 365, 370, 371, 381, 383, 437; – AGAD: Metryka Kor. 171 k. 133v., 176 k. 79v. (dotyczy Hieronima); Arch. Państw. w P.: Akta Grodz. Kaliskie nr 251 k. 243v., nr 263 k. 799v., nr 269 k. 29, Grodz. Poznańskie nr 677 k. 324v., 737, 1466–1469, 1475–1486, 1715–1717, nr 681 k. 195v., nr 682 s. 3, nr 686 s. 630, nr 688 k. 252, nr 690 k. 863v.–864v., nr 692 k. 32, nr 697 s. 2, nr 732 k. 7; – Dworzaczek W., Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów wielkiej własności w Wielkopolsce, (mszp.).
Włodzimierz Dworzaczek