Siesicki (właściwie Dowmont Siesicki) Malcher (Melchior) h. Bawola Głowa (zm. 1637?), marszałek wiłkomierski, poseł sejmowy. Pochodził ze żmudzkiej rodziny Dowmontów, która od dóbr dziedzicznych Siesiki (pow. wiłkomierski) przyjęła nazwisko (przydomek) Siesicki. Był synem Kaspra Malcherowicza, podkomorzego wiłkomierskiego, i Hanny Jakubówny Andrzejewskiej, 1.v. Janowej Okrzewskiej, zapewne bratem Kazimierza Władysława (zob.).
W r. 1615 uczył się S. jeszcze w Akademii Wileńskiej. W r. 1621 był deputatem z pow. wiłkomierskiego do Trybunału Głównego Lit. W lecie t.r. na wezwanie hetmana polnego lit. Krzysztofa Radziwiłła stawił się na czele chorągwi husarskiej w obozie pod Ascheraden (Aszkurat), aby wziąć udział w kampanii inflanckiej przeciw Szwedom; w służbie pozostawał przez dwie ćwierci (pół roku). W maju 1622 ponownie z takąż chorągwią stawił się do obozu na kampanię inflancką. Za swe zasługi w pocz. 1623 r. otrzymał wysoki urząd marszałka wiłkomierskiego. Jako poseł wiłkomierski wziął udział w obradach (4–8 VI) konwokacji wileńskiej w r. 1624. W końcu lipca 1625 przewodniczył obradom sejmiku wiłkomierskiego, który szukał sposobów wsparcia wojny ze Szwecją. Sam też wziął udział w kampanii t.r. na czele chorągwi wystawionej przez powiat, lecz źle się w niej spisał, gdyż na czatę «iść nie chciał i swym przykładem insze popsował». Był S. na wiłkomierskim sejmiku przedsejmowym w Oniksztach 16 XII t.r., a ponownie przewodniczył jego obradom 2 II 1626. Szlachta wiłkomierska poparła wówczas zabiegi K. Radziwiłła o naczelne dowództwo sił lit. i podporządkowanie mu armii Jana Stanisława Sapiehy, marszałka w. lit. S. był też dyrektorem sejmiku gromnicznego w Wiłkomierzu w r. 1629, na którym szlachta podjęła uchwałę nie godzącą się na żadne nowe podatki. Jako deputat z pow. wiłkomierskiego do Trybunału Głównego Lit. w r. 1632 uczestniczył w obradach konwokacji wileńskiej t.r., podpisał 15 V sporządzony wówczas „Sposób warunku bezpieczeństwa wnętrznego i postronnego W. Ks. Lit.”. Był na sejmie elekcyjnym 1632 r. i podpisał wybór Władysława Wazy na króla. Z sejmu tego wyznaczony został na deputata do korektury praw lit. i rozpatrzenia różnych egzorbitancji.
Po ojcu S. odziedziczył część Siesik, Szopowa i Abramowsk (jego część sprzedał). Sam wszedł w posiadanie Pojarów, Ołot, lennej Skiemiańskiej Posady, Pogir i Bartoszyc (woj. wileńskie). S. zmarł zapewne w r. 1637, gdyż już w r. 1638 marszałkiem wiłkomierskim był Jerzy Monwid Irzykowicz.
Żoną S-ego była Zofia Oziębłowska, córka Macieja, star. szymańskiego, i Elżbiety Dunin Rajeckiej. Ich dziećmi byli: Eufrozyna, zamężna za Andrzejem Barzykowskim, podczaszym wiskim, Antoni Kazimierz, pisarz grodzki wiłkomierski, Malcher (Melchior) i Janusz (Jan), który zginął pod Uszpolem.
Kojałowicz, Compendium; Niesiecki; Żychliński, XI 209; – Kaczorowski W., Sejmy konwokacyjny i elekcyjny w okresie bezkrólewia 1632 r., Opole 1986; – Białozor J. K., Honor akademicus…, Vilnae 1615; Księcia Krzysztofa Radziwiłła sprawy wojenne i polityczne 1621–1632, Paryż 1859 s. 38, 220–5, 530; Opis dokumentov Vilenskogo centralnogo archiva drevnich aktovych knig, Vilna 1913 IX; – AGAD: Arch. Radziwiłłów, Dz. II nr 799, 937, 1024, Dz. V nr 14368 (listy S-ego), Dz. VII pudło 8 nr 56; AP w Kr., Oddz. na Wawelu: Arch. Młynowskie Chodkiewiczów, rkp. 1101; B. Czart.: rkp. 160 s. 7–14; B. Kórn.: rkp. 1095 s. 11–14; B. PAN w Kr.: rkp. 5764; Lietuvos valstybinis istorijos archyvas w Wil.: Fondas 1276 nr 362; Rossijskij gosudarstvennyj archiv drevnich aktov w Moskwie: Fond 389 (Metryka Lit.), nr 102 k. 32v., nr 110, k. 456v., nr 111 k. 102; Vilniaus universiteto Mokslinės bibliotekos rankraštynas w Wil.: Fondas 7 nr 15/13892 k. 271.
Andrzej Rachuba