Groblicz Marcin starszy (ur. przed 1550, zm. po 1609), lutnik. Ur. najprawdopodobniej w Krakowie i tu miał pracownię instrumentów muzycznych; nie wiemy, u kogo się kształcił. G. był lutnikiem królewskim, wzorował się na mistrzach szkoły w Brescii. Wyrabiał skrzypce, wiole i kontrabasy. Niektóre z zachowanych instrumentów jego wyrobu posiadają daty: 1566, 1590, 1602 i 1609. Lwia lub smocza główka, pięknie rzeźbiona, piękny lak i staranne wykończenie znamionują jego pracę. Główną cechą jego instrumentów jest używanie jaworu oczkowego (centkowanego) do wyrobu spodów i boczków oraz ostre zakończenia tzw. «efów». Viola da gamba z r. 1602, przerobiona, niestety, na wiolonczelę o czterech strunach, była własnością bibliografa Karola Estreichera, który ją dokładnie opisał, podobnie jak Wacław Dunder („Ruch Muzycz.” 1861 nr 33). Drzeworyt, reprodukujący główkę tej wioli, umieścił „Tygodnik Illustrowany” w r. 1878 nr 142. Viola ta jest obecnie własnością Muzeum Narodowego w Krakowie (Katalog podaje błędnie imię Groblicza: Marceli zamiast: Marcin). Wśród niewielu do dziś zachowanych instrumentów G-a, które liczono w XIX w. do około stu, wymienia Z. Szulc poza tym znajdujące się w Muzeum Narodowym w Poznaniu skrzypce i gambę bastardową oraz parę instrumentów ze zbiorów prywatnych.

Fotograficzne reprodukcje skrzypiec G-a: „Arkady” T. 12: 1935; – Chybiński, Słownik muzyków; Sowiński A., Słownik muzyków pol., Paryż 1874; Szulc Z., Słownik lutników pol., P. 1953 (tamże obszerna bibliografia i reprodukcje instrumentów); – Karłowicz M., Notatki o dawnych pol. skrzypcach, „Kwart. Muzycz.” 1911; Die Musik in Geschichte u. Gegenwart, Kassel u. Basel 1956 V; Reiss J., Skrzypce, ich budowa, technika i literatura, 1924.

Red.