Pochwalski Marcin (1740?–1800), malarz. Należał do cechu krakowskiego, mistrzem został dn. 29 IV 1777. Pracował w Krakowie i okolicy. Był związany z konwentem Benedyktynek w Staniątkach, dla których wykonywał różne prace renowatorskie. Ok. r. 1791 odnowił ołtarz główny, jeden z ołtarzy bocznych, a w r. 1792 (wykonane przez Andrzeja Radwańskiego w r. 1760) freski w kościele, zakrystii i oratorium w Staniątkach. W klasztorze Benedyktynek zachowała się kronika z r. 1793 z czterema lawowanymi sepią rysunkami P-ego przedstawiającymi znalezienie grobów fundatorów. P. zmarł 18 V 1800 w Brzeziu.
Z małżeństwa z Józefą (Orpiszewską?) miał kilkoro dzieci, in. in. Kaspra Apolinarego (8 I 1783–17 IV 1831), również malarza, którego synem był Józef Kasper (5 III 1816 Brzezie – 2 VII 1875 w Krakowie), studiował w Szkole Technicznej, był członkiem cechu krakowskiego malarzy. Więziony w Wiśniczu za udział w rewolucji 1846 r. Ojciec Kazimierza (zob.) i Władysława (zob.).
Katalog zabytków sztuki w Pol., I: Woj. Krakowskie; – Dobrowolski T., Polskie malarstwo portretowe, Kr. 1948; Gąsiorowski W., Cechy krakowskie…, Kr. 1860; – Informacje i dokumenty w posiadaniu Krzysztofa Pochwalskiego w W. (tamże autoportret Józefa Kaspra).
Róża Biernacka