Marek (zm. ok. 1307), wójt sandomierski. Starszy syn mincerza krakowskiego Marka, nieżyjącego w r. 1302; świeżo wydany przekaz źródłowy obala pogląd Ptaśnika, jakoby mincerz był identyczny z późniejszym wójtem. T. r. M. i brat jego Rupert, mieszczanie krakowscy, sprzedali wieś Kurdwanów kanonikowi krakowskiemu mgrowi Racławowi. Dalsze losy Ruperta nie są znane. Natomiast M. po powrocie Władysława Łokietka z wygnania stanął natychmiast po jego stronie, za co otrzymał zapewne już w r. 1305 wójtostwo sandomierskie, odebrane zwolennikowi króla czeskiego Witkowi. Jako wójt M. złożył (1306), wraz z rajcami miasta, zeznanie w procesie kanonicznym przeciw zwalczającemu Łokietka bpowi krakowskiemu Janowi Muskacie o najazdach dokonywanych przez zaciężnych biskupa na ziemię sandomierską. Za zasługi M. i syn jego Rupert, dopuszczony przez ojca do współrządów, otrzymali od księcia (25 VII 1307) wsie Radoszkowice (dziś Radoszki) i Ocin, przedtem pozostające w czasowym użytkowaniu mieszczan Sandomierza. Niedługo potem M. zmarł, pozostawiając dwóch synów: Ruperta i Marka (zob.).
Długopolski E., Władysław Łokietek na tle swoich czasów, Wr. 1951; Ptaśnik J., Studia nad patrycjatem krakowskim wieków średnich, „Roczn. Krak.” T. 15: 1913 s. 33–6; – Dokumenty sądu ziemskiego krakowskiego 1302–1453, Wyd. Z. Perzanowski, Wr. 1971 nr 1; Kod. katedry krak., I; Kod. Mpol., I; Mon. Pol. Vat., III 82–3.
Janusz Bieniak