Bitner (Bittner) Mateusz (1770–1836), podpułkownik weteranów, syn Jana i Marjanny. Ur. 21 IX w Lublinie, służbę wojskową rozpoczął jako kadet 21 IX 1775 w bataljonie fizyljerów artylerji konnej; jako podporucznik odbył wojnę 1792 r. przeciw Rosji i walczył pod Zieleńcami. Po wojnie awansowany 10 X 1793 r. na porucznika, zostaje przeniesiony do 5. regimentu fizyljerów koronnych. W czasie powstania Kościuszkowskiego był sztabskapitanem, a od 10 IX kapitanem kompanijnym. Walczył pod Chełmem, oraz pod Warszawą i Pragą, gdzie dostał się do niewoli. Wkrótce zwolniony, pozostał w kraju i dopiero w list. 1806 r. wstąpił ponownie, do wojsk Księstwa Warszawskiego i służył kolejno w 3. i 14. p. p. W wojnie 1807 r. przeciw Prusom i Rosji walczył pod Posenheim i Wolendorf, w wojnie 1809 r. przeciwko Austrji pod Raszynem, Jedlińskiem, Czerwińskiem i Pniewem, wreszcie w r. 1812 jako szef bataljonu walczył przeciw Rosji pod Swierzniem na Litwie. Za okazane tu męstwo otrzymał krzyż srebrny Virtuti militari, a wzięty do niewoli, przebywał w niej przez półtora roku. Po upadku Napoleona wstąpił do wojsk Królestwa Polskiego w stopniu majora, służył w pułkach 3. i 8. piech. lin. i wreszcie w październiku 1819 r. przeniesiony został do II bataljonu weteranów czynnych. W czasie powstania listopadowego jako podpułkownik walczył pod Grochowem. Spowodu podeszłego wieku 14 VII 1831 przeniesiony został do korpusu weteranów. Mimo to jednak wziął udział w obronie Warszawy, po której upadku został w kraju. Zmarł w Warszawie 1 XII 1836, pochowany na cmentarzu powązkowskim.

Stan służby w aktach Komisji Rządowej Wojny vol. 2006, oraz w rodowodach II bataljonu weteranów czynnych, ponadto skorowidz uczestników powstania w Archiwum Akt Dawnych.

Stefan Pomarański