Borzewski Mateusz, h. Lubicz, opat († 1614), lędzki. Wstąpił do klasztoru cystersów w Lędzie w czasie, gdy zgromadzenie tamtejsze, składające się od czasów fundacji (w połowie XII w.) przeważnie z Niemców, sprowadzanych w myśl aktu fundacyjnego z Nadrenji, pod rządami opata Polaka, Jakóba Kostkowskiego, zwolna przejmowało się duchem polskim. W r. 1570 przybrał go sobie Kostkowski za koadjutora, co zakonnicy lędzcy, następnie król Zygmunt August, wreszcie Stolica Apostolska potwierdzili. Gdy po 5 latach zmarł opat Kostkowski, B. niebawem objął w pełni rządy nad klasztorem; benedykcję opacką otrzymał jednak dopiero w r. 1580 z rąk Stanisława Falęckiego, sufragana gnieźnieńskiego, a opata sulejowskiego. Gdy w tymże roku przybył do Polski celem przeprowadzenia reformy klasztorów cysterskich Edmund de Croix, wizytator przysłany przez jenerała tegoż zakonu, B. wziął udział w kapitule prowincjonalnej wągrowieckiej, gdzie wydano nowe statuta dla cystersów polskich. Był on jednym z Polaków najbardziej oddanych tej reformie, bronił też rzeczonego wizytatora od zasadzek i spisków, zgotowanych mu przez pewną część szlachty, a nawet i księży, którzy w całej tej sprawie widzieli naruszenie złotej wolności. Dbały o chwałę Bożą, zaopatrzył B. świątynię lędzką w nowe sprzęty; gmachy klasztorne poprawił; jeszcze przed swą benedykcją przyjął 3 nowicjuszów do zgromadzenia, które liczyło poprzednio tylko 11 członków. Wobec trudności, jakie sprawiało wysyłanie do Wszechnicy Jagiellońskiej młodzieży klasztorów wielkopolskich, zakupił B. na własny koszt kamienicę w Poznaniu, gdzie urządzono konwikt, skąd studenci uczęszczali do Akademji Lubrańskiego przez prawie cały XVII wiek. W Ossolineum dochował się odpis, sporządzony ponoć ręką B-go, dzieła Szczerbica: »Promptuarium legum« (rkp. 460). W l. 1577 i 1607 zasiadał na synodach prowincjonalnych piotrkowskich. Od duchowieństwa archidiecezji gnieźnieńskiej bywał deputatem na trybunał koronny w l. 1583–1608 i parokrotnie bywał tegoż trybunału wiceprezydentem. W l. 1588–91 zasiadał też w komisjach do korektury praw.
Według anonimowego spisu notatek o opatach polskich, zachowanego w Szczyrzycu, miał B. popaść w klątwę kościelną za zbytnie szafowanie majątkiem klasztornym na rzecz swoich krewnych i umrzeć w tej klątwie 21 VIII 1614; pochowany został też nie w klasztornym, lecz w rodzinnym grobie.
Duńczewski, Herbarz polski; Uruski; Ostrowski J., La commende en Pologne (La Pologne au VII-e Congrès International des sciences hist., W. 1933, II 181–2); Akta podkanclerskie Fr. Krasińskiego, W. 1869, 272; Korytkowski J., Prałaci i kanon. gnieźn., I 405–6, II 19; Constitutions synodorum… 1577, 1607; Statuta pro provincia polona per R. E. a Cruce… collecta et… edita, Cracoviae 1581; Rkp. B. Nar., Lat. O. I 502, s. 443–4; Rkp. B. Czart. w Kr. 3709, s. 30; Rkp. B. w Szczyrzycu, 740; Liber mort. mnrii Landen., Mon. Pol. hist., V 473, 491; Mon. Pol. Vatic., IV 811, 818.
O. Jozafat Ostrowski O. S. B.