Chomiński Michał Andrzej (1821–1886), aktor i pamiętnikarz. Urodzony w Zamościu 1 VII jako syn Franciszka i Delfiny z Świeżawskich, pierwsze kroki stawiał w teatrze swego ojczyma Tomasza Chełchowskiego, z początku bezpłatnie jako tzw. uczeń dramatyczny (1833–7), następnie jako członek zespołu (1837–43). W okresie tym, dzieląc los z Chełchowskim, tułał się po prowincji, zaś w l. 1840–3 występował w Krakowie za dyrekcji ojczyma. Następnie od września 1843 do maja 1846 grywał w Krakowie w antrepryzie Józefa Mączyńskiego. Z kolei przeniósł się do Warszawy i zaliczony do zespołu teatrów rządowych, przebywał odtąd stale w stolicy. Po 40 latach pracy w zawodzie aktorskim przeszedł na emeryturę w r. 1874, jednak później jeszcze grywał, honorowany od występu. W r. 1854 ożenił się z Anielą Szuszkiewiczówną, aktorką mniej wybitną (1832–1859). Zmarł 24 X 1886.
Jako aktor reprezentował Ch. tzw. niższą komikę. Grał groteskowo, często z przesadą, przy niezbyt wielkiej skali środków i efektów. Nie tworząc głębiej pomyślanych typów i mimo pewnej maniery, rozśmieszał jednak widzów chwytami farsowymi. Z ról jego najwybitniejszą był Papkin w »Zemście« Fredry, dalej Lisiewicz w »Panu Geldhabie«, Grzegorz w »Damach i huzarach« Krupkowski w »Przyjaciołach«, dziadek w »Grubych rybach« Bałuckiego, Gwazdalski w »Pozytywnych« Narzymskiego etc. Świetny był także w wodewilach Wieniarskiego (»Nad Wisłą«), Anczyca (»Flisacy«), Gregorowicza (»Werbel domowy«) itd. Na scenie komik mniej wybredny, w życiu był człowiekiem bardzo serio. Zamiłowany kronikarz, gromadził materiały do biografii aktorów i podobizny, pisał pamiętniki, kreślił przeróżne notatki z bieżącego życia teatru.
Wójcicki K. Wł., M. Ch., »Kłosy«, W. 1869, VII 308, 310; Estreicher K., M. Ch., odb. z »Czasu«, Kr. 1886; Krogulski W., Z notatek starego aktora. Komik-kronikarz. M. Ch., »Kurier Teatralny«, W. 1901, nr 42 i 43 oraz 1902, nr 1, 2; Kotarbiński J., Aktorzy i aktorki, W. 1925, 92–7; akty osobiste w Arch. teatrów warsz. nr 1849 (B. Narod.).
Ludwik Simon