Ciundziewicki Michał (1839–1863), uczestnik powstania 1863. Ur. w majątku Wilianowie pow. borysowskiego, b. gub. mińskiej, syn Melchiora, marszałka tegoż powiatu (od r. 1832), i Kamili z Bohdanowiczów. Kształcił się w I korpusie kadeckim w Petersburgu po czym jako podchorąży w r. 1862 przydzielony został do 3 brygady artylerii w Grodnie. W tymże roku przydzielony do sztabu 3. korpusu starał się o przeniesienie do artylerii gwardii. W czasie tych zabiegów otrzymał przydział do 8. brygady artylerii, stacjonowanej w Kijowszczyźnie. Było to w związku z zarządzonym przez władze rosyjskie wobec rozruchów w Polsce przenoszeniem oficerów-Polaków w głąb Rosji. Podczas urlopu, który spędzał w rodzinnym majątku w Borysowskiem, został 24 II 1863 aresztowany. Oskarżano go, że czytał chłopom w karczmie wsi Kamień podburzającą ulotkę »Jaśka spod Wilni« (Kalinowskiego). Stawiony przed sądem wojennym w Mińsku, skazany został 2 V na śmierć przez rozstrzelanie. Wyrok wykonano 2 VI 1863 w Mińsku na jednym z placów publicznych w pobliżu rogatek. Był to pierwszy wyrok śmierci wykonany w r. 1863 w Mińsku.
Akta sztabu okręgu Wil. w Arch. Państw. Wil.; Studnicki Wacł., Rok 1863, Wil. 1923; Rok 1863 na Mińszczyźnie, Mińsk 1927; Giejsztor J., Pamiętniki, Wil. 1913; Kowalewska Z., Obrazki mińskie, Wil. 1912.
Janusz Iwaszkiewicz