Radziwiłł Michał Karol h. Trąby (zm. 1656), podczaszy lit., ordynat klecki. Był wnukiem marszałka lit. Albrychta (zob.), synem Jana Albrychta, star. upickiego, i Lawinii z Koreckich. Wcześnie straciwszy ojca, pozostawał pod opieką matki i dozorem kanclerza lit. Albrychta Stanisława Radziwiłła.
Po początkowych naukach w kraju (Nieśwież?) R. wysłany został wraz z starszym bratem Janem Władysławem na studia do Włoch, gdzie zapewne zapisał się na uniwersytet w Bolonii (przed 1638 r.). W maju 1641 był już w kraju i t.r. został posłem na sejm warszawski z Pińska. Dn. 15 IV 1644 mianowany został chorążym w. lit., ale ponieważ jego poprzednik na tym urzędzie, Bogusław Radziwiłł, nie przyjął ofiarowanego mu krajczostwa lit., więc nominacja dla R-a została cofnięta. Wakujące w ten sposób krajczostwo król nadał początkowo Bogusławowi Słuszce, ale ostatecznie 11 III 1645 przekazał je R-owi, przesuwając Słuszkę na urząd podskarbiego nadwornego lit. Zapewne jeszcze w styczniu 1645 otrzymał star. sądowe wołkowyskie, ale już w połowie listopada t.r. urząd ten scedował Janowi Tryźnie, stolnikowi wołkowyskiemu. W t.r. R. ożenił się w Wilnie z Izabelą Katarzyną, córką kaszt. wileńskiego Andrzeja Stanisława Sapiehy. Podobno w r. 1648 zwalczał na czele prywatnych zaciągów powstańcze oddziały chłopskie na Polesiu. Mimo iż nie brał udziału w konwokacji warszawskiej t.r., wyznaczony z niej został na jednego z komisarzy do rewizji skarbu lit. Jako poseł woj. nowogródzkiego wziął udział w sejmie koronacyjnym Jana Kazimierza w Krakowie w r. 1649. Był dyrektorem sejmiku przedsejmowego w Mińsku 11 X 1650. Na popis woj. nowogródzkiego 10 VI 1651 stawił 54 kozaków. Sam nie brał jednak zapewne udziału w żadnych kampaniach wojennych. Prawdopodobnie był posłem na pierwszy sejm 1652 r., w czasie którego wraz z bratem Janem Władysławem zawarł ugodę z Czartoryskimi i Jerzym Karolem Hlebowiczem w sprawie podziału dóbr po Annie z Chodkiewiczów Joachimowej Koreckiej, choć nie wiadomo, które z nich jemu przypadły. Dn. 4 I 1653 mianowany został podczaszym lit. W kilka miesięcy później rozpoczął starania o woj. nowogródzkie po śmierci Krzysztofa Chaleckiego, ale mimo poparcia woj. wileńskiego Janusza Radziwiłła urzędu tego nie otrzymał. Po wybuchu wojny z Moskwą w r. 1654 wyjechał z Litwy do Gdańska i tam spędził drugą połowę roku. Następnie powrócił na Litwę i przez ostatnie miesiące swego życia przebywał wraz z rodziną bądź w Klecku bądź w Niehniewiczach.
W wyniku przeprowadzonego 24 V 1641 działu dóbr z bratem R. objął ordynację klecką (woj. nowogródzkie), włości ostrowczycką i deniskowską (Polesie). Wspólnie mieli zarządzać kamienicą w Wilnie (tzw. Kardynalią) i podwileńskim folwarkiem Budziszki. W r. 1646 dostał R. po teściu star. hamersztyńskie w Prusach Królewskich. Albrycht Stanisław Radziwiłł zapisał mu w testamencie dobra Paśników (?) i Mniszew (woj. mazowieckie). W r. 1652 R. fundował kościół p. wezw. Najśw. Marii Panny w Klecku. Zmarł po gwałtownej chorobie w sierpniu 1656.
Z Izabelą Katarzyną Sapieżanką (zm. po 1683) miał dwóch synów: Stanisława Kazimierza (zob.) i Michała (1656–1672).
Portret R-a – miedzioryt Hirsza Leybowicza, w: Wobe M. F., Icones familiae ducalis Radivilianae..., Nesvisii [1758] tabl. 79; – Estreicher; Kotłubaj E., Galeria Nieświeżska portretów Radziwiłłowskich..., Wil. 1857; Czaplewski, Senatorowie Prus Król.; Wolff, Senatorowie; – Sapiehowie; – Baliński M., Pamiętniki historyczne, Wil. 1859; Radziwiłł, Memoriale, III–IV; Vol. leg., IV 157; – AGAD: Arch. Radziwiłłów Dz. IV teka 26 koperta 360, teka 54, nr 648, Dz. V nr 11379 (listy z 23 VI i 26 VIII 1656), Dz. X materiały nieuporządkowane (Tryznowie), Dz. XI nr 78; Arch. Państw. w Kr., Oddz. na Wawelu: Arch. Młynowskie Chodkiewiczów rkp. 101 (J. Radziwiłł do I. Chodkiewiczowej, b. d.); B. Czart.: rkp. 2339 k. 15; B. Narod.: rkp. 6658 k. 42–45v.
Andrzej Rachuba