Rekucki Michał Maksymilian (1884–1971), malarz, rzeźbiarz. Ur. 2 IX w Nowym Targu na Podhalu, był synem Józefa, posiadacza nieruchomości, i Anny z Szopińskich.
W l. 1897–1905 odbył R. naukę w Gimnazjum Wyższym w Nowym Sączu, wtedy ujawnił swe artystyczne uzdolnienia «wycinając nożykiem figurki charakterystyczne, czy też rysując karykatury swych profesorów i kolegów»; podczas pobytu w gimnazjum odbył wycieczkę do Włoch (Rzym, Florencja, Wenecja). Następnie służył przez rok w wojsku austriackim. Za namową ojca wstąpił w r. 1906 na Wydział Budownictwa Lądowego Szkoły Politechnicznej we Lwowie, gdzie studiował (architekturę?) zaledwie rok; równocześnie kopiował reprodukcje dzieł sławnych malarzy, malował akwarelą i portretował przyjaciół. W l. 1907–10 studiował historię sztuki na Wydziale Filozoficznym UJ, równocześnie w l. 1907–12 odbył studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Józefa Mehoffera i Wojciecha Weissa. W r. 1909 na wystawie zorganizowanej przez Koło Tow. Szkoły Ludowej w Nowym Sączu pokazał 9 prac (m. in. Organista z Nowego Targu, Góralczyk, Przy kądzieli). W czasie studiów otrzymał w r. 1910 medal srebrny, w r. 1911 medal srebrny i nagrodę za akt oraz w r. 1912 znowu medal srebrny i nagrodę za akt. Wyjeżdżał na krótko do Wiednia, Lipska, Berlina i Pragi. W r. 1912 magistrat Nowego Targu zakupił kilka prac malarskich R-ego, co pozwoliło mu na odbycie dalszych podróży. Wystawiał we Lwowie, uczestnicząc w ósmej dorocznej wystawie Tow. Przyjaciół Sztuk Pięknych (TPSP) (obraz Modele) w r. 1912/13 (grudzień–styczeń) oraz w Wystawie sztuki współczesnej w r. 1913 (Niepokalana). W t. r. przebywał też kilka miesięcy w Paryżu, po drodze zwiedził Lipsk, Strasburg i Szwajcarię. W r. 1914 zdobył, wspólnie z Włodzimierzem Błockim, w konkursie TPSP w Krakowie nagrodę pieniężną (500 koron) za Madonnę, dzięki czemu powtórnie wyjechał do Paryża.
Tuż przed rozpoczęciem pierwszej wojny światowej powrócił do kraju; po jej wybuchu walczył w armii austriackiej, po sześciu tygodniach dostał się do niewoli i został wywieziony na Syberię. Za wstawiennictwem komendanta obozu został przeniesiony do Krasnojarska. Wykonywał wtedy przede wszystkim portrety. Po wybuchu rewolucji mógł R. swobodniej poruszać się i malować pejzaże, należał też do tamtejszego związku artystycznego i otrzymał nagrodę za ilustrację do rosyjskiej bajki. W r. 1921 powrócił z licznymi pracami (m. in. Sybiraczka, U studni, Białe noce) do rodzinnego Nowego Targu, a tematem jego twórczości stały się znowu Podhale i Tatry. Wystawiał w Zakopanem z Tow. «Sztuka Podhalańska» w r. 1922 dwukrotnie (m. in. kompozycje, studia krajobrazów i prace z Syberii), w l. 1923 i 1924, a także w Warszawie na Salonie Dorocznym Tow. Zachęty Sztuk Pięknych w r. 1922/3.
W r. 1924 wyjechał R. do USA, zamieszkał w Chicago, gdzie czynnie uczestniczył w życiu tamtejszej Polonii. Wiele malował, przeważnie portrety, niektóre o charakterze reprezentacyjnym. Wśród jego portretów było także wiele portretów kobiecych, często w wieczorowych strojach, a także portretów dziecięcych. Ten rodzaj malarstwa zapewniał mu byt materialny. Wyjeżdżał często na letnie pobyty do Pensylwanii, gdzie malował górzyste pejzaże a także sceny z życia górników (Górnik, Moja dolina, Zachód słońca). Tam powstały również liczne portrety a także w r. 1926 kompozycja Śpiący rycerze przeznaczona na kurtynę do hali parafialnej w Whiting (Indiana). W USA brał udział w wystawach organizowanych przez Polish Art Club w Chicago. W l. 1926 i 1927 (w lokalu Home Bank) i w l. 1928, 1930, 1931 (w gmachu «American Trust and Saving Bank»). W maju 1928 został członkiem dyrekcji nowo powstałego Polsko-Amerykańskiego Tow. Tatrzańskiego, wkrótce (listopad t.r.) przekształconego w Związek Podhalan w Północnej Ameryce (ZPPA). W r. 1930 Zarząd Główny ZPPA i Koło im. W. Orkana w Chicago (jako fundatorzy) zlecili R-emu opracowanie projektu pomnika Władysława Orkana dla Nowego Targu. W związku z zastrzeżeniem co do wykonania przez R-ego projektu Rada Miejska Nowego Targu ogłosiła konkurs na wykonanie pomnika. W r. 1932 projekt R-ego i rzeźbiarza Stanisława Marcinowa uzyskał I nagrodę. Uroczyste pokazanie modelu odbyło się jesienią 1932 w sali Zjednoczenia Polskiego Rzymsko-Katolickiego w Chicago, zaś odsłonięcia pomnika dokonano 8 VII 1934 na pl. Słowackiego w Nowym Targu. Do Polski (do wybuchu wojny) przyjeżdżał R. pięciokrotnie. Brał udział w wystawach w kraju: w Zakopanem (jako członek Podhalańskiego Związku Zawodowego Polskich Plastyków w r. 1930, i dwukrotnie w l. 1931, 1932 i 1933, w r. 1934, 1937 (znów dwukrotnie) i w r. 1939 (wystawa obrazów «Góry polskie» zorganizowana pod protektoratem komitetu organizacyjnego FIS – Federation Internationale de Ski), w Poznaniu na Powszechnej Wystawie Krajowej w r. 1929 (gdzie otrzymał srebrny medal «za chlubne wyniki pracy»), w Krakowie w TPSP w l. 1932, 1934, 1938 (dwukrotnie, m. in. w wystawie «Józef Mehoffer i jego uczniowie») i w r. 1939, w Nowym Targu w r. 1932 w Wystawie Sztuki artystów nowotarskich w sali «Sokoła», w r. 1934 i w r. 1937. Wystawiał także w Czechosłowacji w l. 1931–2 w Orłowej i w r. 1932 w Morawskiej Ostrawie na wystawie plastyków podhalańskich. Wiadomo też o uczestnictwie R-ego w Salon des Indépendants we Francji (brak dokładnych danych).
Okres drugiej wojny światowej i lata powojenne spędził R. w Chicago, gdzie nadal malował portrety, m. in. Ignacego Paderewskiego, gen. Władysława Sikorskiego, a także wszystkich biskupów amerykańskich polskiego pochodzenia. W czasie pobytu w USA R. malował pejzaże tatrzańskie oraz podobizny górali w regionalnych strojach. W r. 1952 zaprojektował okładkę «z rysunkiem orła wzlatującego z ręki górala na tle Giewontu» kolejnej edycji „Podhalanina w Ameryce” z okazji 15-lecia Stow. Tatrzańskich Górali. W r. 1959 R. powrócił do kraju. Mieszkał w Krakowie i brał jeszcze wielokrotnie udział w różnych wystawach: Związku Polskich Artystów Plastyków (ZPAP) i grupy «Zachęta», do której należał. Zmarł 15 XII 1971 w Krakowie, pochowany został 18 XII na cmentarzu w Nowym Targu.
R. był żonaty (ślub w Krakowie 26 XI 1921) z Magdaleną z Szaflarskich, z którą miał córkę Krystynę, zamężną Ścierańską.
Siostrą R-ego była Tekla Witek, hafciarka ludowa.
Wystawy pośmiertne R-ego odbyły się w r. 1972 w Nowym Targu (w Domu Kultury, ok. 50 obrazów), w r. 1973 w Muzeum w Chicago oraz w r. 1980 w Krakowie (klub dziennikarzy «Pod gruszką», ok. 40 prac). Obrazy R-ego znajdują się w Muzeum Podhalańskim w Nowym Targu (ok. 50 obrazów), w Muzeum Polonii w Chicago (ok. 20 obrazów), w Związku Narodowym Polskim w Chicago (12 portretów), a także w posiadaniu rodziny.
Autoportret w: Muz. Podhalańskie w Nowym Targu; Autoportrety R-ego (4 olejne, 1 rys.) oraz popiersie R-ego (odlew gipsowy) przez Stanisława Marcinowa, ok. 1932–5, liczne fot. u córki R-ego Krystyny Ścierańskiej w Kr.; Fot. w Materiałach Red. PSB; – Pol. Bibliogr. Sztuki, I cz. 2; Bolek, Who’s Who in Polish America; – Kisielewski W., Z wystawy Związku Artystów Plastyków w Zakopanem, „Echo Zdrojowe” 1934 nr 12 s. 11; Komitet, Uroczystość odsłonięcia pomnika Władysława Orkana w Nowym Targu, „Gaz. Podhalańska” 1934 nr 18 s. 2, 1938 nr 18 s. 1 (reprod. pracy R-ego), Leopolski, Sztuka i niesztuka we Lwowie, „Krytyka” 1913 s. 111; Malicki T., Dwudziestopięciolecie Związku Artystów Plastyków, „Zakopane i Tatry” 1931 nr 4 s. 28; Marcinów-Rekucki, Prawda o budowie pomnika Władysława Orkana, „Gaz. Podhalańska” 1932 nr 22 s. 5; Michael Rekucki and his paitings, New York 1953 (z przedmową M. Rafacza, fot. i reprod. prac artysty), Pol. życie artyst. w l. 1915–1939; Rutkowski S., Polski Klub Artystyczny w Chicago, „Tyg. Ilustr.” 1928 nr 35 s. 648; [Rykała J.] J. R., Sprawozdanie z wystawy w Zakopanem, „Wianki” 1922 nr 9 s. 16; [s], Z krakowskiego pałacu Sztuki, „Czas” 1938 nr 122 s. 6; Skawiński C., Towarzystwo „Sztuka Podhalańska” w Zakopanem, „Giewont” 1924 nr 1 (październik); [Szantroch T.] T. Sz., Plastyka, „Gaz. Liter.” 1932 nr 6 s. 99; Witold K., Letnia wystawa artystów plastyków w Zakopanem, „Głos Narodu” 1932 nr 218 s. 4; tenże, Wystawa sztuki polskiej w Morawskiej Ostrawie, tamże 1932 nr 181 s. 4; Wnuk W., Górale za wielką wodą, W. 1985; [Zachemski A.], Jantek Z., Pomnik Orkana w Nowym Targu, „Gaz. Podhalańska” 1931 nr 32 s. 3; tenże, Prawda o budowie orkanowego pomnika, tamże 1932 nr 20 s. 2; Zborowski J., Pisma podhalańskie, Kr. 1972 II; tenże, Regionalizm podhalański za Oceanem, „Ziemia” R. 15: 1930 s. 487; – Mater. do dziej. Akad. Sztuk Pięknych w Kr.; – „Echo Zdrojowe Podhala i Karpat” 1932 nr 1–2 s. 18 (Wystawa plastyków); „Sztuki Piękne” (Kronika) R. 4: 1927–8 s. 77, R. 7: 1931 s. 39, 392, R. 8: 1932 s. 37–8, 158, R. 9: 1933 s. 32, 40, 189, 277, R. 10: 1934 s. 427; „Tęcza” 1931 z. 43 s. nlb. 2–3 (Z. L., Malarz Polski za granicą); „Wierchy” 1937 s. 219; „Zakopiańska Lista Gości” R. 1: 1931 nr 10 s. 10 (Chwila bieżąca); – Liczne wzmianki w prasie polonijnej w Chicago w l. 1926–73; – B. IS PAN: Materiały Pracowni Słown. Artystów Pol.; Paraf. Najśw. Serca Jezusowego w Nowym Targu: Księga zmarłych R. 67 T. XI s. 78 Nr 141; – Jost-Kleczkowska E., Życie plastyczne Zakopanego do 1939 (Kalendarium, 1982 praca mgr. nie broniona, mszp. w KUL); – Dokumenty, katalogi wystaw i listy u córki R-ego K. Ścierańskiej w Kr.
Jan Skłodowski