Ostrogski Michał książę (zm. 1501), starosta łucki i marszałek ziemi wołyńskiej. Był wnukiem Wasyla (zob.), synem Iwana Wasyliewicza, a bratem, zapewne starszym, Konstantego (zob.). O. pojawia się w naszych źródłach w r. 1474, kiedy to wraz z bratem Konstantym przyjął w zastaw posiadłość Welę na Wołyniu. Mamy prawo przypuszczać, że wówczas, jak i przez szereg lat następnych, bracia pozostawali we wspólnocie majątkowej, bowiem wspólnie przyjmowali inne jeszcze zastawy (wieś Piań w r. 1481 na 30 kop szerokich groszy, wieś Torokanow w r. 1488 za 80 kop groszy), wspólnie dokonali zwrotu części Meżyrecza w r. 1486 i zamienili w rok później swój dwór w tejże miejscowości na dwór Holce, a wreszcie wspólnie otrzymali w r. 1486 lub 1487 z nadania Kazimierza Jagiellończyka 20 kop groszy na cle w Brześciu Litewskim, około tego czasu – 30 grzywien na cle we Włodzimierzu i w r. 1494 z rąk Aleksandra Jagiellończyka – miasteczko Połonne. Jeszcze w t.r. przed wielkiego księcia litewskiego trafił ich spór z Nikitą Czaplicem o Holce i wnet potem upomnieli się wobec tegoż księcia o posiadłość Łukopce, do której rościł sobie prawa Aleksander Chodkiewicz. Rychło jednak bracia musieli dokonać podziału majątku, a życiowe ich drogi się rozeszły. Można przypuszczać, że obaj uczestniczyli w wojnie litewsko-moskiewskiej z l. 1492–4 i może właśnie w nagrodę za to otrzymali Połonne. Większe zasługi na tym polu musiał mieć oczywiście Konstanty, wyniesiony wnet do godności hetmana, ale i O-emu nie brakło talentów wojskowych, skoro – jak poświadcza Latopisiec kijowski – odparł on dzielnie ze swoimi ludźmi w r. 1497 Tatarów spod Połonnego i zadał im dotkliwą porażkę. Jeszcze tego samego roku wraz z bratem Konstantym pobił i przepędził inny zagon Tatarów perekopskich.
U schyłku życia O. otrzymał połączone godności starosty łuckiego i marszałka ziemi wołyńskiej. Starostwo miało charakter namiestniczy, a i marszałkostwo wołyńskie nie było bynajmniej urzędem tytularnym, bowiem zawierało znaczne atrybuty władzy wojskowej w obrębie dzielnicy. Obie godności przejął po kniaziu Semenie Holszańskim, który w r. 1500 postąpił na namiestnictwo nowogródzkie i na urząd hetmana najwyższego Litwy. O. poświadczony jest jako starosta i marszałek w grudniu 1500 i w marcu 1501, ale jeszcze w t.r. powrócił na oba urzędy Holszański. O O-m więcej nie słyszymy. Nie spotykamy go wśród dostojników litewskich na dokumentach mielnickich Aleksandra Jagiellończyka z października 1501. Około tego czasu prawdopodobnie zmarł. W r. 1508 wspomniany jest jako nieżyjący.
Potomstwa nie pozostawił i być może nie był żonaty.
Dworzaczek; Wolff, Kniaziowie lit.-rus.; tenże, Senatorowie W. Ks. Lit.; – Lewicki K., Ks. Ostrogscy w służbie Rzeczypospolitej, „Roczn. Wołyński” T. 7: 1938 s. 7–10; – Akta Unii, nr 82, 83; Akty lit. metriki, I 1413–98; Akty lit.-russ. gosud., s. 42; Arch. Sanguszków, I nr 72, 81, 88, 89, 92, 141, 143, 146; Daniłowicz I., Skarbiec diplomatów, Wil. 1862 II nr 2099; Matricularum summ. IV nr 357.
Jerzy Wyrozumski