Schmitt (Schmidt) Mieczysław Henryk (1851–1907), literat, dziennikarz, dyrektor teatru. Ur. we Lwowie (wg J. Białyni Chołodeckiego ur. w r. 1850), był synem Henryka (zob.) i Leokadii z Mitraszewskich.
Nauki początkowe prawdopodobnie odebrał S. w domu, następnie kształcił się (1861–4) w Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie. W r. 1864 przerwał naukę z powodu wyjazdu z rodzicami do Paryża, gdzie przebywał do jesieni 1865. W l. 1866–7 uczęszczał ponownie do tegoż gimnazjum, lecz go nie ukończył. W l. 1870–2 praktykował w lwowskim Banku Kredytowym. Przez krótki okres studiował nauki techniczne na Politechn. Lwow., a wreszcie podjął pracę urzędniczą w galicyjskim Wydz. Krajowym. Po śmierci matki odziedziczył pewne zasoby finansowe; uzyskana w ten sposób materialna niezależność pozwoliła mu na zajęcie się poważnie pracą dziennikarską. W r. 1885 wstąpił do redakcji „Kuriera Lwowskiego”. Wkrótce przeniósł się do „Dziennika Polskiego” i od stycznia 1887 stał się jego współwłaścicielem i współredaktorem. Z „Dziennikiem”, w którym zajmował się głównie działem literackim, związany był do końca życia.
Dorobek literacki S-a jest skromny; debiutował nowelą Angielska historia (druk. „Świat Powieściowy” 1880/81, odb. Lw. 1883). W l. 1881–6 napisał kilka utworów dramatycznych, m.in. dramat w 4 aktach pt. Biała gołąbka (wyst. Lwów 13 V 1881, druk. Lw. 1881), komedię w 4 aktach Gens minorennum (wspólnie z Henrykiem Jasieńskim, wyst. Lwów 1 V 1885), komedię w 3 aktach Dziadzio-filut (wspólnie z Władysławem Wojdałowiczem, wyst. Lwów 15 III 1886 i Kraków 30 IV 1887). O sztuce pt. Socjalista wspomina jego ojciec Henryk Schmitt w liście do żony z 17 V 1880, informując, że napisał ją S. w r. 1875 i miał ją oceniać Zygmunt Sawczyński. Utwory S-a, głównie o tematyce obyczajowej, przyjmowała krytyka chłodno. Recenzent „Dziennika Polskiego” określił Gens minorennum jako sztukę tendencyjną, w sposób realistyczny, a nawet naturalistyczny opisującą wady warstwy ziemiańskiej.
W styczniu 1890 S. przejął od Władysława Barącza dyrekcję znajdującego się w bardzo złym stanie teatru lwowskiego, mimo że nie miał odpowiednich ku temu kwalifikacji. Przez propozycję zmiany płac aktorów wywołał strajk zespołu trwający od 28 III do 6 IV 1890 i zakończony ustępstwem ze strony S-a. W r. 1891 sytuacja teatru dzięki przedsiębiorczości i energii S-a na krótko się poprawiła. S. urozmaicił repertuar i kosztem trzydziestu tys. guldenów wybudował na Wałach Gubernatorskich teatr letni. Jednakże działania te spotkały się z krytyką komisji artystycznej i w r. 1892 Wydz. Krajowy wstrzymał wypłacanie S-owi subwencji. Po ustąpieniu 1 IV 1894 ze stanowiska dyrektora teatru S. wrócił do „Dziennika Polskiego”. W r. 1896 wraz z Kazimierzem Ostaszewskim-Barańskim kupił drukarnię tegoż dziennika, a w dwa lata później został jej wyłącznym właścicielem. W r. 1899 opublikował broszurę Słów kilka o teatrze (Lw.), w której przeciwstawił się propozycjom «umiastowienia» sceny krakowskiej wysuniętym przez Kazimierza Bartoszewicza. Zdaniem S-a teatr powinien być prowadzony przez osoby prywatne, bo pozostając w gestii miasta czy państwa, staje się mniej sprawny. S. był w r. 1889 członkiem Rady Miejskiej m. Lwowa, ponadto członkiem wielu towarzystw literackich i kulturalnych, m.in. Tow. Dziennikarzy Polskich. Ostatnie lata życia spędził we Lwowie, ograniczając swą działalność do dobrze prosperującej drukarni i udziału w zarządzie spółki wydawniczej „Dziennika Polskiego”. Zmarł 18 XII 1907 we Lwowie i pochowany został na cmentarzu Łyczakowskim.
Z małżeństwa z Marią z Kuszewskich miał S. syna Henryka i córkę Leonię.
Estreicher w. XIX; Estreicher w. XIX, Wyd. 2, IV (Dramat polski); Bibliogr. dramatu pol., II; Marszałek A., Repertuar teatru polskiego we Lwowie, Kr. 1993; Słown. Teatru Pol.; – Bober A. W., Historia drukarń i stowarzyszeń drukarskich we Lwowie, Lw. 1926; Chołodecki J. Białynia, Księga pamiątkowa półwiekowego jubileuszu Gimnazjum im. Franciszka Józefa I we Lwowie, Lw. 1909; Lechicki C., Schmitt Mieczysław Henryk (1850–1907), „Zesz. Prasozn.” R. 16: 1975 nr 1 s. 90; Miasto Lwów w okresie samorządu 1870–1895, Lw. 1896; Nicieja S., Cmentarz Łyczakowski we Lwowie, Wr. 1988; Schnür-Pepłowski S., Teatr polski we Lwowie (1881–1890), Lw. 1891; Teatr polski w latach 1890–1918. Zabór austriacki i pruski, W. 1987 (tu błędnie: Zygmunt Schmitt); – Schmitt H., Listy do żony (1845–1880), Wr. 1961; – Ruch. Kalendarz encyklopedyczny na r. 1889, W. 1889; – Nekrologi z r. 1907: „Dzien. Pol.” nr 292, „Gaz. Narod.” nr 292, i z r. 1908: „Świat” nr 1 (fot.); – IBL PAN: Kartoteka bibliogr. (A. Bara).
Cecylia Gajkowska