Bartnicki Mikołaj († 1516), prałat płocki, syn Wojciecha, kształcił się na Uniw. Krak., gdzie w r. 1476 zdobył bakalaureat artium, w r. 1503 ma stopień doktora. W r. 1486 został kanonikiem płockim, w r. 1493 prokuratorem kapituły, w r. 1496 prałatem kantorem oraz wikarjuszem gen. i oficjałem płockim (był nim jeszcze 1515). Od 19 VIII 1497 do 19 XII 1498 był administratorem diecezji płockiej po śmierci bpa Piotra Chotkowskiego († 15 VIII 1497). Na nowego bpa popierał Jana Lubrańskiego, i choć wielu kanoników głosowało na M. B-go, on jednak zrzekł się, ułatwiając wybór Lubrańskiego. Od r. 1498 był prałatem kustoszem płockim. Nadto różnemi czasy był proboszczem kolegjaty św. Michała w Płocku, którą 1509 restaurował, proboszczem kaliskim, kanonikiem średzkim, plebanem w Wiśkitkach i Drobninie. Jako prawnik był popierany przez króla Aleksandra, wskutek czego za Aleksandra i Zygmunta I pełnił funkcje sekretarza w. kor. Często był wyznaczany na sędziego w sprawach spornych prywatnych, a także państwowych, zarówno przez króla, jak i kapitułę płocką, jak np. w r. 1488 do książąt mazow. w sprawie nadzwyczajnych danin z dóbr bpich i kapitulnych, w r. 1495 dla rozgraniczenia diecezyj płockiej i poznańskiej, do rewizji dóbr klucza sieluńskiego, w r. 1502 jako delegat na synod łęczycki; jako poseł królewski do Krzyżaków, do Gdańska, Torunia, w sporach Tykocina z ziemią wiską, na Mazowsze do książąt, np. w r. 1502 dla załatwienia sporów króla z księciem maz. Konradem, w r. 1505 w sporach Nieszawy z Toruniem o Wisłę. W sierpniu 1503 zawarł, jako poseł królewski, w Królewcu umowę z w. mistrzem krzyżackim co do składania hołdu królowi.
Gospodarny i ruchliwy, w r. 1502 założył wraz z bratem Tomaszem, chorążym płockim, nową parafję, w dziedzicznych Pokrytkach, które król Aleksander 1503 pozwolił mu podnieść do rzędu miasta na prawie chełmińskiem. Ponieważ jednak kościół parafjalny wzniesiono w Międzyborzu, przeto i miasto założył Mikołaj tutaj (a nie w Pokrytkach), król zaś r. 1505 dał mu 10 lat wolności, 3 jarmarki i targi w środy. Założone przezeń razem z bratem Tomaszem m. Międzyborze (Niedzbórz, teraz wieś kościelna), było aż do 2 rozbioru 1793 r. stolicą pow. niedzborskiego na Zawkrzu. B. był nietylko dzielnym kolonizatorem swych włości oraz dóbr plebanji w Wiskitkach, ale i gorliwym członkiem kapituły, oraz dbałym o kościół w Drobinie rektorem. Posiadał ładną bibljotekę, przeważnie treści prawniczej, złożoną z wielu kodeksów rękopiśmiennych. Zapisał ją prałatowi Mikołajowi z Obidzina, h. Dąbrowa. Część kodeksów posiada obecnie Archiwum Diec. Płockie. Umarł w r. 1516, przed 11 lutego.
Hist. polit. Polski, Encyklopedja Akad. Um., t. V, cz. I, s. 642; Wisłocki, Acta rectoralia I; Papée Fryd., Akta Aleksandra króla, Mon. M. Ae. Hist., Kr. 1927, nr 171; Vol. leg., I 141, 148, 162, Łubieński Stan., Opera, Antverpiae 1643, 368; Pawiński A., Liber quitanciarum Alexandri regis, W. 1897; Wierzbowski T., Matric. R. Pol. summ., cz. III, nr 871, 2157, 2267, IV, 8744; Arch. Kom. Hist., X, s. 140, nr 24; Acta capituli plocen., vol. 1, f. 215, vol. 2, f. 85 nn.; Acta consistorii pultovien., vol. 2, f. 101 i 130, vol. 59, f. 584; Metr. Maz., II, nr 387.
Ks. Władysław Mąkowski