Bochner Mikołaj, ur. po r. 1363, mincerz krakowski, syn Mikołaja, zmarłego około r. 1375, a może bratanek Andrzeja z Bochni, wójta krak. w l. 1350–53, był najwybitniejszą osobistością pośród tej mieszczańskiej rodziny krak. w ciągu XIV i XV w. Dorobiwszy się szybko znacznego majątku, objął przed r. 1396 w zarząd cło krakowskie, żupy ołowiu w Olkuszu i Chęcinach oraz mennicę królewską w Krakowie; jako jej kierownik od pol. 1395 r. po Piotrze Borku współdziałał zapewne przy reformie monety, polegającej na obniżce wartości kwartnika do 1/6 grosza. Monety przez siebie wybijane znaczył literą N (Nicolaus). W nagrodę położonych zasług otrzymał w r. 1396 przywilej posiadania czterech otroków w kopalniach wielickich. Tegoż roku wydzierżawił od króla żupy solne w Bochni i Wieliczce za czynszem rocznym 16.000 grzywien. W r. 1399 uzyskał od Jagiełły koncesję na otwarcie nowej kopalni w Bochni, którą miał urządzić własnym kosztem. Przedsiębiorstwo to pochłonęło ogromne sumy, a nie przyniosło spodziewanych korzyści. B. musiał zaciągać rozliczne pożyczki nieraz na ciężkich warunkach, a gdy kapitały mu przepadły, nie mógł dopełnić zobowiązań wobec skarbu królewskiego. W r. 1398 ustąpił z zarządu mennicy, a w r. 1406 stracił zarząd żup i dostał się nawet, wskutek znacznych niedoborów, do więzienia na kilka miesięcy. Dopiero wszakże w r. 1414 król przystąpił do częściowej egzekucji swych znacznych wierzytelności (20.000 grz.) na majątku B-ra. Wskutek katastrofy ekonomicznej B. musiał też ustąpić z Rady miejskiej krakowskiej, w której stale zasiadał w l. 1383–1405.
Ptaśnik J., Studja nad patrycjatem krak. wieków średnich, »Rocz. Krak.«, XV 65–70; Piekosiński Fr., O monecie i stopie menniczej. (Rozpr. hist.-fil. P. A. U., IX 40).
Mieczysław Niwiński