Szotarewicz (Sotarovius, Sotarewicz, Szotarzewic, Starzowicz) Mikołaj (1648–1706), paulin, prowincjał, założyciel drukarni jasnogórskiej.
Ur. we wsi Łubnice koło Wieruszowa (woj. kaliskie), był synem Adama i Ewy.
S. wstąpił do zakonu paulinów prawdopodobnie 1 XI 1666. Nowicjat odbył w klasztorze św. Barbary w Częstochowie, profesję zakonną złożył 14 XI 1667. W katedrze krakowskiej otrzymał 31 V 1670 święcenia subdiakonatu z rąk bp. Andrzeja Trzebickiego, a diakonatu 14 III 1671 z rąk bp. Mikołaja Oborskiego; na kapłana wyświęcił go bp Oborski 19 XII t.r. tamże. Przez pewien czas pozostawał S. zapewne w klasztorze na Skałce, gdzie uczestniczył w dyspucie teologicznej; jej tezy opublikował w r. 1673 pt. Concertatio autumnalis verno – maiali, pietate et gratitudine respondes martyrio… (Cracoviae). Wydał również konkluzje teologiczne Scholasticae veris deliciae… (Cracoviae [b.r.w.]), w których dowodził, że Bóg nie może być stwórcą grzechu.
Zapewne w l. 1675–9 wykładał S. kazusy moralne i spowiednictwo na Jasnej Górze, gdzie w l. 1677–80 pełnił funkcję magistra nowicjatu. W l. 1680–90 (lub 1691) był wykładowcą filozofii i teologii w paulińskim studium na Skałce. W r. 1683 reprezentował prow. polską na kapit. generalnej zakonu w Mariathal (Marianka, obecnie na Słowacji). W r. 1686 uzyskał stopień doktora teologii. W l. 1686–91 (lub 1692) pełnił urząd przeora na Skałce; przyczynił się wtedy do gruntownej przebudowy klasztoru. Jako definitor (członek rady prowincjała) wchodził w l. 1686–91 do zarządu prow. polskiej paulinów, po czym w l. 1691–4 był prowincjałem. Z dochodów prowincjalskich założył i wyposażył w r. 1693 drukarnię jasnogórską, pierwszy ośrodek wydawniczy zakonu paulińskiego. Kapit. prowincjalna w r. 1694 nadała mu honorowy tytuł «Pater Provinciae». Ponownie pełnił funkcję przeora na Skałce w l. 1695–7, a prawdopodobnie w l. 1697–9 był przeorem w Głogówku (Mochowie) na Śląsku. W r. 1702 wziął udział w kapit. generalnej zakonu i został wybrany na urząd definitora generalnego (członka rady generała zakonu). Odtąd rezydował na terenie prow. węgierskiej w klasztorze Mariathal, gdzie zmarł w r. 1706.
W rękopisie pozostawił rozprawy teologiczne dotyczące pism św. Tomasza z Akwinu (archiwa paulinów w Krakowie na Skałce i w Częstochowie na Jasnej Górze).
Bibliografia zakonu paulinów za lata 1500–1990, W. 2008 I; Estreicher; Słown. Pol. Teologów Katol., IV; Słown. Pracowników Książki Pol., I; – Internet: repozytorium.amu.edu.pl (Bubel D., Jasnogórskie piśmiennictwo dewocyjne w XVII i XVIII wieku, „Biblioteka” 2010 nr 14 <23>); – Czerwień H., Czerwiński H., Założenie drukarni paulinów na Jasnej Górze, „Studia Claromontana” T. 8: 1987 s. 204, 219–20; Kracik J., Paulini XVI–XVIII wieku w krakowskich i częstochowskich wykazach święceń, tamże T. 5: 1984 s. 327; Nadratowski M. P., Życie konwentu paulinów z krakowskiej Skałki w świetle rachunków z lat 1644–1688, tamże T. 17: 1997 s. 514, 953–4; Szafraniec S., Konwent paulinów jasnogórskich 1382–1864, Rzym 1966 s. 116; – Roczniki Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika (Roczniki paulińskie), Częstochowa 2008 I ks. 2; – Arch. Klasztoru Paulinów w Częstochowie na Jasnej Górze: rkp. 77 s. 57, rkp. 535 s. 26, 106, 128, 143, 187, 214, 231, 269, 285, 301, 317, 345–6, 364, 421, 466, 468–9, 556, 572, 623, 654, 676, 715, 831, rkp. 744 s. 540, 598, rkp. 761 k. 33, 50–1; Arch. Klasztoru Paulinów w Kr. na Skałce: rkp. 1 s. 108, 124, 140, 177, 180, rkp. 9 s. 42, 90, 386, rkp. 16 s. 174, rkp. 40 s. 75–7, rkp. 102 s. 26–7, rkp. 224 s. 189, rkp. 291 s. 9–12, rkp. B36 s. 185.
Grzegorz Prus