Beiser Mojżesz (1807–1880), lekarz-filantrop. Urodził się 7 IV we Lwowie, tu kończył szkoły średnie, uniwersytet zaś w Wiedniu z dyplomem doktora med. (25 V 1835). W czerwcu tegoż roku otrzymał tytuł magistra położnictwa i okulistyki. Praktykę lekarską rozpoczął w Gwoźdźcu pod Kołomyją w r. 1836, potem przeniósł się do Kołomyi, a to na prośbę ludności, wśród której rosła popularność jego jako dobroczyńcy, bezinteresownego wobec chorych, ofiarnego wobec ubogich. W pamiętnym roku 1848, gdy ogłoszono swobody konstytucyjne, popularność ta objawiła się manifestacyjnie: B. został delegowany do urzędującej we Lwowie Rady Narodowej. Było to powodem umieszczenia B-ra przez reakcyjne czynniki austr. na liście podejrzanych, zwłaszcza że już dawniej wiedziano o jego uczynności dla emigrantów r. 1831. B. został zmuszony do przesiedlenia się do Żółkwi, gdzie pozostawał przez 15 miesięcy pod nadzorem policyjnym. Po zniesieniu tego zarządzenia osiadł na stałe we Lwowie (1850). W uznaniu zalet charakteru, jakoteż za pomoc, niesioną ubogiej ludności, z którą B. dzielił się niemal dosłownie wszystkiem, co posiadał, Rada miejska mianowała go obywatelem honorowym m. Lwowa (9 XI 1876). W ostatnich latach życia był radnym miejskim i przełożonym kahału izraelickiego. Zmarł we Lwowie 12 X 1880. Rada miejska wystawiła mu na grobie pomnik, a ulicę Mosiężną nazwano jego imieniem.

Kośmiński; Beiser J., Das Leben u. d. Wirken d. Dr. Moses Beiser, Lw. 1881, z portr.; toż w przekładzie polskim Marcina Sternala, tamże 1881, z tytułem: Życiorys itd., z portr.; Rachwał St., Złota księga m. Lwowa, dr Mojżesz B., Lw. 1921, z portr.; »Przegl. lek.« 1880, 544, 1881, 531; »Gazeta lwowska« 1880, nr 237; »Tyg. il.« 1881, półr. 2, 337, z portr.; »Kłosy« 1880, półr. 2, 369, z portr.; Skorowidz m. Lwowa 1899, 3; Estr., 1881–1900, I 90.

Witold Ziembicki