Mitręga Paweł (1876–1942), właściciel drukarni. Ur. 7 V w Nydku na Śląsku Cieszyńskim, dzieciństwo spędził w niedalekiej Wędryni, gdzie przeprowadzili się jego rodzice zajęci pracą na roli. Po ukończeniu szkoły ludowej, do której uczęszczał w l. 1885–92, uczył się w l. 1892–5 drukarstwa w cieszyńskiej drukarni Karola Prochaski, gdzie też początkowo pracował. Po r. 1900 M. otworzył wraz z Fiszerem w Boguminie Drukarnię Polską. W r. 1905 osiadł w Cieszynie i przy ul. Nowe Miasto otworzył własny zakład drukarski, przeniesiony w kilka lat później na ul. Ciężarową (dzisiejszą ul. Michejdy). Nie mogąc uzyskać koncesji drukarskiej na własne nazwisko, korzystał z koncesji Tow. Domu Narodowego w Cieszynie zobowiązując się wpłacać ze swych dochodów 1% na cele Macierzy Szkolnej, Tow. Domu Narodowego i Tow. Pomocy Naukowej. Drukarnia nazywała się Drukarnią Tow. Domu Narodowego (P. Mitręga) i była pierwszą polską drukarnią w Cieszynie. Drukowała przede wszystkim liczne polskie kalendarze i pisma, z „Dziennikiem Cieszyńskim” na czele (od r. 1906). Prócz tego drukowano tu „Głos Ludu Śląskiego”, „Jutrzenkę”, „Miesięcznik Pedagogiczny”, „Posła Ewangelickiego”, „Przegląd Polityczny”, „Przyjaciela Dziatek”, „Przyjaciela Ludu”, „Rolnika Śląskiego”, „Słowo Żywota”, „Zaranie Śląskie” i in. oraz wykonywano zamówienia Kaspra Wojnara, cieszyńskiego Tow. Wydawniczego, Polskiego Tow. Pedagogicznego na Śląsku, Tow. Ewangelickiego Oświaty Ludowej i in. Zamówienia wojskowe w latach pierwszej wojny światowej przyczyniły się do dalszego rozwoju drukami. U M-i drukowano początkowo „Wiadomości Polskie”, wydawane przez Naczelny Komitet Narodowy. M. należał w młodszych latach do «Sokoła» i w czasie jednej z manifestacji narodowych w Cieszynie w r. 1908 został przez Niemców pobity. Po pierwszej wojnie światowej przeważnie u M-i drukowano wydawnictwa i materiały propagandowe związane z zapowiedzianym plebiscytem na Śląsku Cieszyńskim. Drukarnia M-i rozwijała się pomyślnie i w latach międzywojennych rozbudowała się, powiększyła park maszynowy i stała się jednym z poważniejszych polskich zakładów poligraficznych. Prócz zamówień miejscowych mogła podejmować prace zlecone jej przez różnych wydawców z innych miast. O możliwościach technicznych zakładu świadczył wysoki poziom graficzny drukowanych tu dzieł (np. Tadeusza Dobrowolskiego „Gotyckie malarstwo i rzeźba w województwie śląskim”, 1937). Zakład umieszczony był we własnym budynku i zatrudniał ok. 50 osób.
M. przez wiele lat był przewodniczącym Korporacji Grafików w Cieszynie. Po wybuchu drugiej wojny światowej M. opuścił Cieszyn i przeniósł się do Zakopanego, gdzie miał willę. Wezwany na gestapo, zmarł w Zakopanem w czasie przesłuchania 21 XI 1942. Żonaty dwukrotnie, z pierwszego małżeństwa z Anną z domu Juzof, miał syna Władysława, z drugiego, z Wiktorią z Lenartowiczów, dwóch synów: Pawła (1922–1967) i Edwarda (1924–1944), rozstrzelanego przez Niemców, oraz dwie córki: Helenę i Janinę. Drukarnię M-i w Cieszynie Niemcy całkowicie zlikwidowali: park maszynowy wywieźli, a budynek przekształcili w fabrykę guzików.
W. Enc. Powsz. (PWN), Suplement; Słownik Pracowników Książki Pol.; – Tomanek R., Dorobek półwiekowej działalności oświatowej, Cieszyn 1924; – Sprawozdanie „Znicza” za lata 1900/1–1902/3, Cieszyn–Bogumin 1904; – „Gwiazdka Cieszyńska” 1908 nr 2; „Roczn. Hist. Czasopism. Pol.” (Wr.–W.–Kr.) T. 7: 1968 z 1 s. 201–2, z. 2 s. 127–8; „Zaranie Śląskie” (Kat.–Cieszyn) 1960 z. 4 s. 643; – Halski F., Stan drukarstwa cieszyńskiego w 1939 r., (mszp. w posiadaniu autora); – Informacje Teofila Friedla i Aurelii Zającowej.
Ludwik Brożek