Niszczycki Paweł h. Prawdzic (zm. 1631), poseł sejmowy, kasztelan sierpski. Był synem Krzysztofa (zob.) i nie znanej z imienia Dembowskiej, córki Andrzeja, chorążego łęczyckiego, przyrodnim bratem Zygmunta (zob.). Kształcił się w Gimnazjum Toruńskim, był jego uczniem jeszcze w r. 1602. Herbarze podają, że walczył w Inflantach, m. in. pod Kircholmem. Brał też udział w podjętej przez Zygmunta III w r. 1609 wojnie z Moskwą. Był już wówczas żonaty; w końcu 1608 r. lub na początku 1609 r. poślubił Eulalię Eleonorę z Radziejowskich, córkę Stanisława, późniejszego woj. łęczyckiego. Prawdopodobnie właśnie założenie przez N-ego rodziny skłoniło jego ojca do podjęcia starań o uzyskanie konsensu na odstąpienie mu części trzymanych królewszczyzn. Król 24 II 1609 wyraził zgodę na przekazanie mu części dóbr starostwa ciechanowskiego, a to: Opinogóry, Pomorza, Czernicy, Kołaczkowa, Dębonic, Kątów, Rabieży, Rży i Kuchar. T. r. otrzymał też N. tytuł dworzanina królewskiego. W r. 1611 wybrany został po raz pierwszy na posła na sejm. Podczas jego obrad wchodził do komisji (jeszcze jako przedstawiciel dysydentów), która miała przygotować projekt konstytucji regulującej sprawy wyznaniowe. N. był kalwinistą; na katolicyzm przeszedł zapewne pod wpływem żony. Posłował także – zawsze z woj. płockiego – w l. 1613 i 1616. Nie przejawiał jednak wówczas większej aktywności. W r. 1617 mianowany został kasztelanem sierpskim. W l. 1627, 1628 i 1631 powierzano mu funkcję deputata na Trybunał Radomski (Skarbowy). W r. 1629 był deputatem na Trybunał Kor. Nie uchylał się od służby publicznej, a gdy Rzplta znajdowała się w potrzebie, jak za młodych lat wyruszał w pole. Prawdopodobnie on właśnie prowadził pospolite ruszenie woj. płockiego pod Chocim. Wbrew jednak autorom herbarzy do bezpośrednich obrońców Chocimia nie należał. Walczył natomiast ze Szwedami w Prusach. W bitwie pod Gniewem (w II i III fazie 29 IX – 1 X 1626) brały udział wystawione jego kosztem chorągwie: husarska i kozacka. On sam, nie wiemy jednak, czy wówczas, czy pod Brodnicą (wg herbarzy wyróżnił się wtedy), czy w innej bitwie kampanii pruskiej został ranny w nogę.
Jego stan majątkowy nie jest znany. Wiadomo jedynie, że poza królewszczyznami otrzymanymi w r. 1609 posiadał w ziemi płockiej nabyte od brata Stefana w r. 1618 rodowe Niszczyce, gdzie natychmiast zamknął istniejący zbór. Zmarł w r. 1631, po sejmie.
Z małżeństwa z Eulalią Eleonorą Radziejowską (zm. 1633) N. pozostawił syna Stanisława i córkę Katarzynę, żonę Mikołaja Osuchowskiego, stolnika rawskiego. O wymienionym w herbarzach synu Krzysztofie «Genealogia domu Niszczyckich» nie wspomina.
Niesiecki; Uruski; Zieliński R., Chronologia senatorów płockich, „Notatki Płockie” 1960 nr 2 (16) s. 27; – Byliński J., Sejm z roku 1611, Wr. 1970 (mylnie jako starosta przasnyski); Łukaszewicz J., Dzieje kościołów wyznania helweckiego w dawnej Małej Polsce, P. 1853 s. 386; Ochman S., Sejmy z lat 1615–1616, Wr. 1970; Teodorczyk J., Bitwa pod Gniewem (22 IX – 29 IX – 1 X 1626). Pierwsza porażka husarii, Studia i Mater. do Hist. Wojsk., W. 1966 XII z. 2 s. 126–7; – Cunradus Bavarus, Conclusiones…, Tor. 1602; Vol. leg., III 543, 578, 673; – AGAD: Arch. Radziwiłłów, dz. V nr 10500, Metryka Kor. t. 169 k. 475v.–476v., t. 178 k. 396v.–397v., t. 180 k. 234, Zbiór dokumentów papierowych nr 2828 (Genealogia domu Niszczyckich); Komisja Nauk Hist. PAN w Kr.: Kartoteka posłów XVII w.
Jan Dzięgielewski