Paweł z Leszna h. Pobóg (zm. po 1439), kasztelan warszawski i sochaczewski. Pisał się z Leszna w ziemi sochaczewskiej, należał do rodziny rycerskiej, używającej h. Pobóg w odmiennej nieco formie. Od r. 1415 był kasztelanem warszawskim na wschodnim Mazowszu. W tym czasie należał do elity dworskiej księcia Janusza I Starszego. Jako przedstawiciel księcia mazowieckiego brał udział w rozmowach polsko-krzyżackich w r. 1424 i wymieniony był na dokumencie arcbpa gnieźnieńskiego Wojciecha Jastrzębca. W r. 1425 towarzyszył księciu Januszowi na zjeździe z Władysławem Jagiełłą, odbywającym się w Łęczycy, a w r. 1426 – na zjeździe ogólnopolskim w Płocku. W r. 1428 złożył wraz z innymi dostojnikami hołd Ofce i Bolesławowi, wnukom Janusza I, co było formą uznania ich za przyszłych władców jeszcze za życia księcia. Po śmierci księcia Janusza w r. 1429 pozostawał w kręgu dworskim regentki księżny Anny; w tym czasie świadkował często na dokumentach książęcych. P. był kasztelanem warszawskim do r. 1433, ale już w r. 1429 uzyskał od synów Siemowita IV, książąt płockich: Siemowita V, Kazimierza II i Władysława I, nadanie wsi Powązki leżącej w ziemi sochaczewskiej oraz przeniesienie na prawo chełmińskie pięciu wsi: Leszno, Grądy, Sowia Wola, Lubecz i Szydły, położonych na skraju Puszczy Kampinoskiej (także w ziemi sochaczewskiej). Fakt uzyskania tego przywileju od książąt płockich był zapowiedzią późniejszego związania się z ich dworem. W l. 1434–9 P. pełnił urząd kasztelana sochaczewskiego. Zmarł zapewne wkrótce po r. 1439.
O żonie P-ła i potomstwie nie mamy informacji.
Boniecki, XIV; Wittyg W., Nieznana szlachta polska i jej herby, Kr. 1908 s. 175; – Wolff, Studia nad urzędnikami maz.; tenże, Starszeństwo urzędów, W. 1928 s. 9–10; – Iura Masoviae Terrestria, W. 1974 III 253; Księga ziemi czerskiej 1404–1425, W. 1879 s. 57; Metryka księstwa mazowieckiego z XV–XVI wieku, T. I–II, Wyd. A. Włodarski, w: Pomniki Prawa wydane przez Warszawskie Archiwum Główne, W. 1918–30 V–VI; – AGAD: Dok. nr 1514, Archiwum z Obór, dok. z r. 1422, Metryka Kor. t. 3 k. 37, 46, 54, 89, t. 9 k. 40v.–41, t. 207 s. 190–194.
Małgorzata Wilska