Bartynowski Piotr Łukasz (1795–1874), profesor Uniw. Jagiell. i senator. Urodził się w Krakowie 15 X jako syn Wojciecha i Kunegundy z Siekańskich i tutaj uczęszczał na uniwersytet, poświęcając się studjom filozofji i prawa z zamiarem uzyskania katedry prawa rzymskiego na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dla dalszych studjów nad prawem rzymskiem udał się w r. 1818 na uniwersytet do Wrocławia, gdzie był równocześnie lektorem języka polskiego, a następnie w r. 1820 na uniwersytet w Berlinie, gdzie m. i. był uczniem słynnego Savigny’ego. Po uzyskaniu doktoratu prawa na Uniwersytecie Jagiell. (1821) wstąpił do sądu w Krakowie na praktykę. W r. 1821 został mianowany sędzią, a w 1826 prokuratorem. W r. 1829 uzyskał w Uniwersytecie Jagiellońskim katedrę prawa rzymskiego z językiem wykładowym łacińskim, którą zajmował do r. 1833. W tym roku został senatorem Rzeczypospolitej Krakowskiej, a w r. 1842 prezesem sądu apelacyjnego. Po reorganizacji sądownictwa przez rząd austrjacki w r. 1855 został mianowany radcą sądu krajowego wyższego. W r. 1855 uzyskał tytuł radcy dworu, poczem w r. 1862 przeniesiony w stan spoczynku, przyczem otrzymał order Leopolda. W latach 1824 i 1825 był deputowanym na sejm Rzeczypospolitej Krakowskiej. Gdy w r. 1851 Austrja zniosła konstytucję z 4 III 1849 i odebrała wszelkie koncesje narodowe, nadane w r. 1848, zaprowadzając język niemiecki w urzędach i uniwersytecie, i gdy z katedr uniwersyteckich usunięto profesorów Zygmunta Helcla, Wincentego Pola, Antoniego Małeckiego i Jozafata Zielonackiego, po rozwiązaniu senatu akademickiego, ustanowiono w półroczu zimowem 1852/53 B-go kuratorem uniwersytetu. Po przywróceniu autonomji Uniwersytetowi rozporządzeniem z 4 III 1860, po ośmioletniem kuratorjum rządowem, zarządzono wybór rektora, którym na wniosek Józefa Dietla jednogłośnie wybrano B-go.
B. sprawował przez 25 lat urząd Starszego w Arcybractwie Miłosierdzia i Banku Pobożnym. Był opiekunem jednej ze sal Towarzystwa Dobroczynności i członkiem Zarządu Szpitala św. Łazarza. Jako członek Towarzystwa Naukowego z Uniwersytetem połączonego, po utworzeniu w r. 1872 Akademji Umiejętności został B. jej członkiem korespondentem. Umarł w Krakowie dnia 23 XII 1874.
Archiwum prezydjalne Sądu Apelacyjnego w Krakowie; »Czas« z 24 XII 1874, nr 294; Kopf Wiktor, Wspomnienia z ostatnich lat Rzeczypospolitej Krakowskiej, Kr. 1906, »Bibl. krak.«, nr 31, 145; Łoziński Bronisław, Agenor hr. Gołuchowski w pierwszym okresie swych rządów (1846–1859), Lw. 1901, 108.
Józef Muczkowski