Moryc Piotr (zm. po 1320), mieszczanin, rajca i wójt krakowski. M. był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli znanej i wpływowej w Krakowie w 1. poł. XIV w. rodziny Moryców, synem Maurycego, protoplasty rodu, stryjem Hanusza (zob.). Po raz pierwszy M. pojawia się w zapisce sądowej z r. 1289/90 jako rajca krakowski. Urząd ten piastował jeszcze potem w l. 1302/3, 1305, 1307. W r. 1306 świadkował na dokumencie bpa krakowskiego Jana, a w r. 1315 na dokumencie Władysława Łokietka. W okresie trwającego w Krakowie buntu wójta Alberta należał zapewne do stronników Władysława Łokietka, może nawet wraz z innymi członkami swojej rodziny rywalizował z rodziną dziedzicznych wójtów. Po poskromieniu buntowników M. został 14 VI 1312 wybrany do rady i następnie należał do niej w l. 1312, 1317 i 1320. Cieszył się najpewniej wielkim zaufaniem księcia Władysława, skoro w l. 1312, 1313, 1314 i 1317 był wynoszony na urząd wójtowski, a w l. 1312 i 1317 skupiał w swym ręku oba ważne i zaszczytne urzędy równocześnie.
W źródłach dotyczących M-a zachowały się wiadomości traktujące wyłącznie o jego działalności publicznej i sądowniczej: o świadkowaniu i pośredniczeniu w transakcjach handlowych i w rozmaitych sprawach spornych. Nie ma żadnej informacji o posiadaniu przez niego nieruchomości w Krakowie, natomiast wiadomo, iż był dziedzicznym posesorem majątku poza granicami miasta. Przypuszczalnie ok. r. 1279 zakupił za 15 grzywien od Arnolda, prepozyta klasztoru zwierzynieckiego, folwark sołtysi o pięciu łanach, zwany Rogosan, a właściwie Rogoźnik, położony w pobliżu wsi Olszanicy (później wchłonięty przez Zabierzów), którą to transakcję zatwierdził następny prepozyt wspomnianego klasztoru Roman w r. 1293. M. uzyskał wówczas dla Rogoźnika prawo niemieckie, dwa lata wolnizny, następnie zaś miał płacić klasztorowi czynsz oraz dziesięcinę snopową od siebie i od poddanych. Miał on niewątpliwie dużą własność w Krakowie. Wskazywałaby na to pozycja, jaką zajmował w radzie miejskiej, na urzędzie wójtowskim oraz poparcie u Łokietka. Po raz ostatni M. występuje w r. 1320.
Bratem M-a był Mikołaj, występujący w źródłach od r. 1300, ławnik w r. 1301 i 1307, a w r. 1309 i w okresie trwania buntu pełniący urząd rajcy. Był on jedynym z Moryców, który poparł wójta Alberta i został przypuszczalnie surowo ukarany przez Władysława Łokietka, ponieważ od r. 1313 w źródłach już nie występuje.
Długopolski E., Bunt wójta Alberta, „Roczn. Krak.” T. 7: 1905 s. 147; Ptaśnik J., Studia nad patrycjatem krakowskim, tamże T. 15: 1913 s. 48; – Kod. katedry krak., I nr 82, 113; Kod. m. Kr., I nr 9; Kod. Mpol., I nr 123; Najst. księgi m. Kr., nr 25, 36, 186, 268, 269, 274 a i b, 333, 370, 440, 447, 581, 603 oraz s. 6, 8, 9, 25, 26, 28, 32, 41; – Do Mikołaja Moryca: tamże nr 1, 97, 193, 270, 627, 956, 1030, 1142, 1337 oraz s. 4, 10, 12, 16, 25.
Jacek Laberschek