Bniński Roman (1826–1912), powstaniec r. 1863. Urodził się w dobrach ostropolskich w pow. zwiahelskim gub. wołyńskiej z ojca Hilarego i Izabeli z Dzierżków. Po ukończeniu gimnazjum w Winnicy, Uniwersytetu Kijowskiego i kursów ogólnych w Paryżu, sprzedał zadłużone dziedzictwo marszałkowi gub. woł. Włodzimierzowi Szwejkowskiemu, a sam utrzymywał się z małego kapitału. W przeddzień niemal wypadków 1863 r. poślubił Wacławę Sobańską, bogatą dziedziczkę ukraińską i gorącą patrjotkę, córkę Piotra, marszałka pow. jampolskiego, i Hortensji z Jełowickich. Gdy powstanie na Rusi zostało postanowione, wspólnie z małżonką wystawił umundurowany własnym kosztem pluton kawalerji, naczele którego bił się mężnie pod Platonem Krzyżanowskim. Po bitwie pod Bułajem między Malinkami i Pohrebyszczami 15 V 1863 ciężko i kilkakrotnie ranny, wzięty był do niewoli. Skazany początkowo na śmierć, a potem na 20 lat katorgi, przybył r. 1865 do Usolja, dokąd podążyła za nim małżonka. Po wyjeździe Aleksandra Oskierki B. pełnił czynności prezesa Towarzystwa Usolskich Wygnańców. W następstwie szeregu manifestów i ulg na mocy prywatnych starań rodziny Bnińskich z Wielkopolski los wygnanych małżonków polepszał się stopniowo, czemu towarzyszyło ciągłe zbliżanie się do kraju. Tym sposobem z Usolja przenosili się kolejno do Irkucka, Tobolska, Astrachania, Chersonu, Odesy. Stąd kazano im wyjechać, bez prawa powrotu, poza granice imperjum rosyjskiego. Narazie wyjechali na Śląsk pod Wrocław, a w r. 1873 przenieśli się do Krakowa. Dom B. był tutaj miejscem, gdzie się Sybiracy schodzili i znajdowali wszelką pomoc. Z okazji koronacji Mikołaja II, na podstawie amnestji, otrzymał B. pełne prawo powrotu na Ukrainę. Skorzystał z niego dopiero po śmierci żony, która umarła 14. XII 1899 w Krakowie i tam została pochowana. B. osiadł wtedy w Wacławówce przy młodszym synu Hilarym. Starszy syn Roman, zamieszkał w Poznańskiem. B. umarł 9 XI 1912 r. w Wacławówce i został pochowany na cmentarzu w Pohrebyszczach.
Helenjusza Wspomnienia polskich czasów dawnych, Lw. 1894; Pułaski, Kronika polskich rodów szlacheckich Podola, Wołynia i Ukrainy, Brody 1911; Listy Romana Bnińskiego syna do autora z 30 X i 5 XI 1935.
Michał Janik